การประเมินโครงการพฤติกรรมการมีจิตอาสาของนักศึกษา วิทยาลัยเทคโนโลยีธุรกิจบัณฑิต โดยใช้ CIPP Model
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ ประเมินด้านบริบท ด้านปัจจัยนำเข้า ด้านกระบวนการ และด้านผลผลิตโครงการพฤติกรรมการมีจิตอาสาของนักศึกษาวิทยาลัยเทคโนโลยีธุรกิจบัณฑิต โดยใช้ CIPP Model เป็นการวิจัยเชิงปริมาณ ด้วยวิธีการประเมินโครงการพฤติกรรมการมีจิตอาสาของนักศึกษาวิทยาลัยเทคโนโลยีธุรกิจบัณฑิต ประกอบด้วยเนื้อหา 1) ด้านบริบท 2) ด้านปัจจัยนำเข้า 3) ด้านกระบวนการ ได้แก่ การวางแผน การดำเนินงาน การติดตามและการประเมินผล การปรับปรุงและพัฒนา และ 4) ด้านผลผลิต ประชากรและกลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ นักศึกษาวิทยาลัยเทคโนโลยีธุรกิจบัณฑิต เลือกกลุ่มตัวอย่างแบบเจาะจง ได้จำนวน 275 คน เครื่องมือที่ใช้ใน
การวิจัย ได้แก่ ใช้แบบสอบถามปลายปิด ประเภทมาตราส่วนประมาณค่า 5 ระดับ สร้างขึ้นตามแนวคิดการประเมินผลแบบ CIPP Model รวมทั้งการทบทวนงานวิจัยที่เกี่ยวข้องกับการประเมินโครงการและพฤติกรรมจิตอาสา แบบสอบถามสามารถแบ่งออกเป็น 2 ส่วน ได้แก่ ส่วนที่ 1 แบบสอบถามข้อมูลส่วนบุคคลของนักศึกษา ส่วนที่ 2 แบบสอบถามเกี่ยวกับการประเมินโครงการพฤติกรรมการมีจิตอาสาของนักศึกษา ได้เก็บรวบรวมข้อมูลด้วย
การแจกแบบสอบถามแก่นักศึกษาและเก็บกลับด้วยตนเอง สถิติที่ใช้ในการวิจัยและวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ สถิติ
เชิงพรรณนา ผลการวิจัยพบว่า นักศึกษาส่วนใหญ่เป็นเพศชาย จำนวน 173 คน คิดเป็นร้อยละ 62.90 เป็น
เพศหญิง จำนวน 102 คน คิดเป็นร้อยละ 37.10 คน ศึกษาระดับชั้น ปวช.2 มากที่สุด คือ 110 คน คิดเป็นร้อยละ 40.01 โดยที่เลือกเรียนแผนกช่างยนต์มากที่สุด จำนวน 86 คน คิดเป็นร้อยละ 31.28 การประเมินโครงการพฤติกรรมการมีจิตอาสาของนักศึกษาวิทยาลัยเทคโนโลยีธุรกิจบัณฑิต ทั้ง 4 ด้าน ตาม CIPP Model พบว่า
ด้านปัจจัยนำเข้าได้คะแนนการประเมินสูงสุด รองลงมา คือ ด้านกระบวนการ ด้านผลผลิต และด้านบริบท ตามลำดับ
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
เกียรติศักดิ์ แสงอรุณ. (2551). แนวทางการพัฒนาจิตสำนึกสาธารณะสำหรับเยาวชนไทย : กรณีศึกษากลุ่มและเครือข่ายเยาวชนที่ทำงานด้านจิตสำนึกสาธารณะ. ใน วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพัฒนศึกษา. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
โกวิทย์ พวงงาม. (2550). การปกครองท้องถิ่นไทย. กรุงเทพมหานคร: วิญญูชน.
ณัฐวรรณ แย้มละมัย และสุณี หงส์วิเศษ. (2561). การประเมินผลโครงการส่งเสริมสุขภาพผู้สูงอายุเทศบาลตำบลตะเคียนเตี้ย อำเภอบางละมุง จังหวัดชลบุรี. วารสารมหาวิทยาลัยนครพนม, 8(3), 17-25.
ธเนศ ขำเกิด. (2552). การประเมินผลการดำเนินงานโครงการพัฒนาโครงสร้างพื้นฐาน. วารสารวิทยาจารย์, 88(2), 18-20.
ธัญญาสิริ ธันยสวัสดิ์ และคณะ. (2561). พฤติกรรมจิตอาสาและปัจจัยเกี่ยวกับพฤติกรรมจิตอาสาของนักเรียนอาชีววิทยาลัยจุลมณีอุทุมพรพิสัย จังหวัดศรีสะเกษ. เรียกใช้เมื่อ 12 มกราคม 2567 จากhttp://rtunc 2020.rtu.ac.th/Production/proceeding/pdf/Oral%20Presentation/Oral4ED/5ED_O29.pdf
บุญชม ศรีสะอาด. (2556). วิธีการทางสถิติสำหรับการวิจัย เล่ม 1. (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพมหานคร: สุวีริยาสาส์น.
มานพ จิตแม้น. (2565). ศึกษาการประเมินโครงการพัฒนาแหล่งเรียนรู้เพื่อส่งเสริมการจัดการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ โรงเรียนเทศบาลท่าตูม อำเภอท่าตูม จังหวัดสุรินทร์. วารสารวิจัยเพื่อการปฏิรูปการเรียนรู้, 5(2), 1-16.
วรัชยา ประจำ. (2564). การประเมินโครงการส่งเสริมคุณธรรมจริยธรรมนักเรียนในโรงเรียน คุณธรรม สพฐ โรงเรียนอนุบาลห้วยทับทัน โดยใช้ CIPP Model. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยราชภัฏศรีสะเกษ, 15(3), 102-123.
สมหวัง พิธิยานุวัฒน์. (2551). วิทยาการประเมินศาสตร์แห่งคุณค่า. (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2559). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคม แห่งชาติ ฉบับที่ 12 พ.ศ. 2560-2564. เรียกใช้เมื่อ 12 มกราคม 2567 จาก https://www.nesdc.go.th/ewt_dl _link.php?nid=6422
อุบลวรรณ นิยมจันทร์. (2565). การประเมินผลการดำเนินโครงการของกระทรวงสาธารณสุขภายใต้แผนงานบูรณาการเตรียมความพร้อมรองรับสังคมสูงวัย พ.ศ. 2563 แนวทางที่ 4 พัฒนาระบบและกลไกการดูแลสุขภาพและการคุ้มครองทางสังคมของผู้สูงอายุ. วารสารปัญญาปณิธาน มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย วิทยาเขตหนองคาย, 7(2), 175-188.