การบริหารแบบมีส่วนร่วมของผู้บริหารที่สัมพันธ์กับประสิทธิผลของสถานศึกษา โรงเรียนเอกชนสอนศาสนาอิสลามในจังหวัดนครศรีธรรมราช
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เพื่อศึกษาระดับการบริหารแบบมีส่วนร่วมของผู้บริหารสถานศึกษาโรงเรียนเอกชนสอนศาสนาอิสลามในจังหวัดนครศรีธรรมราช 2) เพื่อศึกษาระดับประสิทธิผลของสถานศึกษา โรงเรียนเอกชนสอนศาสนาอิสลามในจังหวัดนครศรีธรรมราช 3) เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างการบริหารแบบมีส่วนร่วมของผู้บริหารกับประสิทธิผลของสถานศึกษาโรงเรียนเอกชนสอนศาสนาอิสลามในจังหวัดนครศรีธรรมราช และ 4) เพื่อศึกษาแนวทางการพัฒนาการบริหารแบบมีส่วนร่วมของผู้บริหารที่สัมพันธ์กับประสิทธิผลของสถานศึกษาโรงเรียนเอกชนสอนศาสนาอิสลามในจังหวัดนครศรีธรรมราช โดยใช้รูปแบบการวิจัยเชิงสำรวจ กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ ครูผู้สอน 194 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยเป็นแบบสอบถาม สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงแบนมาตรฐาน และการหาค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์แบบเพียร์สัน ผลการวิจัย พบว่า 1) ระดับการบริหารแบบมีส่วนร่วมของผู้บริหารสถานศึกษาโดยรวมและรายด้านอยู่ในระดับมาก 2) ระดับประสิทธิผลของสถานศึกษาโดยรวมและรายด้านอยู่ในระดับมาก 3) การบริหารแบบมีส่วนร่วมของผู้บริหารสถานศึกษามีความสัมพันธ์ทางบวกกับประสิทธิผลของสถานศึกษาอยู่ในระดับสูง และ 4) แนวทางการพัฒนาบริหารแบบมีส่วนร่วมของผู้บริหารที่สัมพันธ์กับประสิทธิผลของสถานศึกษา พบว่า ผู้บริหารจะต้องให้บุคลากรมีส่วนร่วมในการกำหนดเป้าหมาย วางแผนและระดมความคิด เพื่อกำหนดแนวทางในการนิเทศให้บรรลุตามวัตถุประสงค์ และทุกฝ่ายจะต้องมุ่งมั่นในการสร้างนักเรียนที่มีคุณภาพสู่สังคม อีกทั้งจะต้องตัดสินใจคัดเลือกบุคคลากรที่มีประสิทธิภาพให้ตรงกับงาน แสดงความไว้ใจและเชื่อมั่นในบุคคลนั้นในการเข้ามาช่วยเหลือสนับสนุนในกิจกรรมต่าง ๆ อาจเป็นการมีส่วนร่วมในกระบวนการตัดสินใจหรือการบริหาร และสร้างความรักระหว่างผู้บริหารและบุคลากร คือ หัวใจสำคัญในการบริหาร
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
จิตรา แก้วมะ. (2563). การบริหารแบบมีส่วนร่วมของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาชัยภูมิ เขต 2. ใน วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยราชภัฏชัยภูมิ.
ปาริชาต สุนทร. (2560). การริหารวิชาการแบบมีส่วนร่วมในสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 4. ใน วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต สาขาการจัดการศึกษา. มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์.
โศภิดา คล้ายหนองสรวง. (2558). การบริหารแบบมีส่วนร่วมที่ส่งผลต่อประสิทธิผลของสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาร้อยเอ็ด เขต 3. ใน วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยบูรพา.
สำนักงานศึกษาธิการจังหวัดนครศรีธรรมราช. (2562). ผลการทดสอบทางการศึกษาระดับชาติขั้นพื้นฐาน (O - NET) ระดับจังหวัดนครศรีธรรมราช. เรียกใช้เมื่อ 10 มกราคม 2566 จาก https://www.nstpeo .go.th/web/index.php
Mott, P.E. (1972). The Characteristic of Effective Organization. New York: Harper and Row.
Caplow, T. (1964). Principles of Organization. New York: Harcourt, Brace and World.
Hoy, W.K. & Miskel, C.G. (1991). Educational administration: Theory research and practice. New York: McGraw - Hill.
Hoy, W.K. & Miskel, C.G. (2001). Educational administration: Theory research and practice. New York: McGraw - Hill.
John, M. & Norman, T. (1980). “Participation’s Place in RuralDevelopment: seeking Clarity though Specificity”.World Development. New York: Mc Grew - Hill.
Parsons, T. (1960). Structure and process in modern societies. New York: Free Press.
Swansburg, C. (1996). Management and Leadership for Nurse Managers. Boston: Jones and Barlett Publishers.
Vroom, H. & Edward L. (1970). Management and Motivation. New York: Penquin Book Ltd.
