การพัฒนาทุนมนุษย์ทางการศึกษาระดับมหาบัณฑิต
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้ใช้กรอบแนวคิดการเรียนรู้การพัฒนาทุนมนุษย์ด้วยการพัฒนาสติปัญญา ของเปียเจต์ (Piaget's Cognitive Theory) ดังนี้ 1) หลักสูตร 2) ประสบการณ์ 3) การสอน/พัฒนา และ 4) การประเมินผล มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาการพัฒนาทุนมนุษย์ทางการศึกษาระดับมหาบัณฑิต 2) เพื่อเปรียบเทียบมุมมองการพัฒนาทุนมนุษย์ทางการศึกษาระดับมหาบัณฑิต จำแนกตามเพศและประสบการณ์การทำงาน และ 3) เพื่อทราบข้อเสนอแนะในการพัฒนาทุนมนุษย์ตามความต้องการ ประชากรในการวิจัยการพัฒนาทุนมนุษย์ทางการศึกษาระดับมหาบัณฑิต เป็นนักศึกษาคณะศึกษาศาสตร์ ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยกรุงเทพธนบุรี ปีการศึกษา 2564 เลือกแบบเจาะจง (Purposive Sampling) มีจำนวนทั้งสิ้น 267 คน กลุ่มตัวอย่างในการวิจัยการพัฒนาทุนมนุษย์ทางการศึกษาระดับมหาบัณฑิต ได้มาโดยการเปิดตารางของแครชซี่และมอร์แกน ได้กลุ่มตัวอย่างจำนวน 158 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยการพัฒนาทุนมนุษย์ทางการศึกษาระดับมหาบัณฑิต ผู้วิจัยใช้แบบสอบถามซึ่งมีลักษณะเป็นแบบมาตราส่วนประมาณค่า (Rating Scale) แบ่งเป็น 5 ระดับ (Likert) สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลมี ดังนี้ โดยการแจกแจงความถี่ ร้อยละ การพฒนาทุนมนุษย์ทางการศึกษาระดับมหาบัณฑิตโดยหาค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การเปรียบเทียบมุมมองการพัฒนาทุนมนุษย์ทางการศึกษาระดับมหาบัณฑิต ค่าทีและวิเคราะห์เนื้อหา (Content Analysis) ผลการวิจัยพบว่า 1) การพัฒนาทุนมนุษย์ทางการศึกษาระดับมหาบัณฑิต โดยรวมอยู่ในระดับมากที่สุด 2) มุมมองการพัฒนาทุนมนุษย์ทางการศึกษาระดับมหาบัณฑิต จำแนกตามเพศ และประสบการณ์การทำงาน ไม่แตกต่างกัน และ 3) ข้อเสนอแนะในการพัฒนา ทุนมนุษย์ตามความต้องการมีแนวคิดว่าควรมีการศึกษาดูงานด้านการบริหารทั้งในประเทศและต่างประเทศ และมีการสืบค้นเพื่อนำไปสู่การวิพากษ์เพิ่มมากขึ้น
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
จินต์จุฑา จันทร์ประสิทธิ์. (2559). การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ของบุคลากรทางการศึกษา สถาบันบัณฑิตพัฒนศิลป์. เรียกใช้เมื่อ 19 ธันวาคม 2566 จาก https://reposit ory.rmut r.ac. th/b its trea m/ha ndle/123456789/1004/fulltext_is_78.pdf?sequence=1&isAllowed=y
บัณฑิตา เพิ่มเดช. (2564). การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ที่ส่งผลต่อประสิทธิภาพในการปฏิบัติงาน ของบุคลากรสำนักงานการตรวจเงินแผ่นดินส่วนกลาง. ใน วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต สาขาวิชาการบัญชี คณะบริหารธุรกิจ. มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
ภัทร พจน์พานิช. (2561). การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ภายใต้นโยบายประเทศไทย 4.1. เรียกใช้เมื่อ 19 ธันวาคม 2566 จาก https://r.search.yahoo.com/
มินตา ขวัญงาม. (2563). การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ที่ส่งผลต่อประสิทธิภาพการปฏิบัติงานในองค์กรของ พนักงานภาคเอกชน กรุงเทพมหานคร. เรียกใช้เมื่อ 20 ธันวาคม 2566 จาก http://www.vl-abstract. ru.ac.th/AbstractPdf/2562-1-1_1607859057.pdf
สำนักงานคณะกรรมการการอุดมศึกษา. (2553). คู่มือการประกันคุณภาพการศึกษาภายในสถานศึกษา ระดับอุดมศึกษา พ.ศ. 2553 (ฉบับเดือนพฤศจิกายน 2553). เรียกใช้เมื่อ 19 ธันวาคม 2566 จาก http://dspace.spu.ac.th/bitstream
สุภาวดี ขุนทองจันทร์. (2559). การบริหารทรัพยากรมนุษย์อย่างบูรณาการ พ.ศ. 2559. กรุงเทพมหานคร: ซีเอด็ยูเคชั่น.
Erickson, G. & McCall, M. (2012). “Using Intellectual Capital to Enhance Performance in the Hospitality Industry”. Advances in Competitiveness, 20(1), 58-66.
Likert. (1970). New Partterns of Management. New York: McGraw - Hill.
Nadle, L. (1980). Corporate Human Pesources Development. New York: Americxn For Training and Development.
Senge, P. (1990). “The Fifth Discipline: The art & practice of the learning organization,”. London: Century Business.