LIFE SKILLS DEVELOPMENT MODEL FOR SECONDARY SCHOOL STUDENTS UNDER UDON THANI PRIMARY EDUCATION SERVICE AREA OFFICE I

Main Article Content

Sunisa Wongaree
Supreecha Wongaree
Rawadee Muaddarak
Chakriya Panthong
Thassanee Wanchadee

Abstract

The objective of this research were 1) to create a life skills development model and activities for secondary school students and 2) to study the results of life skills development model and activities to the secondary school students of The Primary Education Service Area Office Udon Thani I. This research is a mixed method research. The sampling were 30 secondary school students in Banmuang Sawang Samakee School of The Udon Thani Primary Education Service Area Office I, were selected by purposive sampling. This is a small - sized school that enrolls in the event. The research instrument were the model manual for life skills development of secondary school students, the questionnaire of secondary school student life skills and the questionnaire of secondary school student satisfaction. The statistics used to analyze the data were mean (gif.latex?\bar{x}), standard deviation (S.D.), and then interpret the meaning according to 5 levels of criteria, namely, the highest, the high, the medium, the low, and the minimal. The results found as follows: 1) The creation of a life skills development model and activities for secondary school students found that consists of 6 parts: 1) Principles and Concepts 2) Objectives 3) Content consists of 4 modules and 12 activity 4) Development process consists of 4 steps: Experience : E, Reflect : R, Connect : C and Apply : A, 5) media and equipment, and 6) measurement and evaluation, and 2) The results of the life skills development model and activities for secondary school students under the Udon Thani Primary Education Service Area Office I found that the secondary school students had higher results for life skills development after development than before and passed the high level assessment criteria. The secondary school students were satisfied with life skills development activities, overall at the high level. (gif.latex?\bar{x} = 4.41, S.D. = 0.69)

Article Details

How to Cite
Wongaree, S. ., Wongaree, S. ., Muaddarak, R. ., Panthong, C. ., & Wanchadee, T. . (2023). LIFE SKILLS DEVELOPMENT MODEL FOR SECONDARY SCHOOL STUDENTS UNDER UDON THANI PRIMARY EDUCATION SERVICE AREA OFFICE I. Journal of MCU Nakhondhat, 10(10), 201–210. Retrieved from https://so03.tci-thaijo.org/index.php/JMND/article/view/272919
Section
Research Articles

References

กนก พานทอง และคณะ. (2562). การพัฒนาทักษะชีวิตด้านทักษะทางปัญญาอย่างมีวิจารณญาณของนักศึกษาระดับอาชีวศึกษา. วารสารคณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา, 27(3), 10 - 22.

กรมสุขภาพจิต. (2561). เผยผลสำรวจพบวัยรุ่น กรุงเทพมหานครและปริมณฑล ครึ่งหนึ่งผูกติดความสุขตัวเองไว้กับแฟนแนะครอบครัว ครูช่วยแนะทักษะชีวิตป้องกันพฤติกรรมเสี่ยง. เรียกใช้เมื่อ 20 พฤษภาคม 2565 จาก https://www.dmh.go.th/news-dmh/view.asp?id=2757

กระทรวงศึกษาธิการ. (2551). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพเทพมหานคร: โรงพิมพ์ชุมชนสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.

ธีรพัฒน์ วงศ์คุ้มสิน. (2558). ความฉลาดทางสังคมและพฤติกรรมเอื้อต่อสังคมของนิสิตคณะสังคมศาสตร์มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์. วารสารสมาคมนักวิจัย, 20(3), 87 - 98.

บุญชม ศรีสะอาด. (2560). การวิจัยเบื้องต้น. (พิมพ์ครั้งที่ 10). กรุงเทพมหานคร: สุวีริยาสาส์น.

บุญล้อม ด้วงวิเศษ. (2560). การพัฒนารูปแบบการสอนแบบเน้นประสบการณ์เพื่อส่งเสริมทักษะชีวิตสำหรับนักศึกษาครูมหาวิทยาลัยราชภัฏ. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 23(1), 67 - 84.

ภูรินท์ ชนิลกุล และคณะ. (2563). รูปแบบการพัฒนาทักษะชีวิตของนักเรียนมัธยมศึกษา ในโรงเรียนเขตพื้นที่สูง จังหวัดตาก. วารสารชุมชนวิจัย มหาวิทยาลัยราชภัฏนครราชสีมา, 14(4), 159 - 171.

ล้วน สายยศ และอังคณา สายยศ. (2543). เทคนิคการวิจัยทางการศึกษา. (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพมหานคร: สุวีริยาสาส์น.

วรางคณา ชมภูพาน และพรรณี บัญชรหัตถกิจ. (2555). ผลของโปรแกรมการพัฒนาทักษะชีวิตในการส่งเสริมพฤติกรรมการจัดการความเครียดของนักศึกษาหลักสูตรประกาศนียบัตรวิชาชีพชั้นสูงเวชกิจฉุกเฉินวิทยาลัยการสาธารณสุขสิรินธร จังหวัดขอนแก่น. ศรีนครินทร์เวชสาร, 27(3), 302 - 309.

ศรีเรือน แก้วกังวาน. (2553). จิตวิทยาพัฒนาการชีวิตทุกช่วงวัย วัยรุ่น-วัยสูงอายุ. (พิมพ์ครั้งที่ 9). กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

สกล วรเจริญศรี. (2550). การศึกษาทักษะชีวิตและการสร้างโมเดลกลุ่มฝึกอบรมเพื่อพัฒนาทักษะ ชีวิตของนักเรียนวัยรุ่น. ใน ปริญญานิพนธ์การศึกษาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาจิตวิทยาการให้คำปรึกษา. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

สกาวเนตร ไทรแจ่มจันทร์. (2558). การพัฒนาหลักสูตรฝึกอบรม เพื่อเสริมสร้างทักษะชีวิตสำหรับนักเรียนพยาบาลทหารอากาศ. ใน วิทยานิพนธ์การศึกษาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารและการจัดการการศึกษา. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2559). แนวทางการพัฒนาทักษะชีวิต. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์สำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ.

สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2562). แผนพัฒนาการบริหารจัดการเพื่อสร้างความเข้มแข็งและยกระดับคุณภาพการศึกษาโรงเรียนขนาดเล็ก. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์คุรุสภา ลาดพร้าว.

สำนักงานคณะกรรมการป้องกันและปราบปรามยาเสพติดและสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2558). แนวทางการจัดกิจกรรมพัฒนาทักษะชีวิตเพื่อการสร้างภูมิคุ้มกันปัญหายาเสพติด (ฉบับปรับปรุง). กรุงเทพมหานคร: บริษัท รุ่งศิลป์การพิมพ์ (1997) จำกัด.

สำนักวิชาการและมาตรฐานการศึกษา. (2551). แนวทางการพัฒนาทักษะชีวิต บูรณาการการเรียนการสอน 8 กลุ่มสาระการเรียนรู้ หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. กรุงทพมหานคร: กระทรวงศึกษาธิการ.

สำนักวิชาการและมาตรฐานการศึกษา. (2552). การพัฒนาทักษะชีวิตในระบบการศึกษาขั้นพื้นฐาน. สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. กรุงทพมหานคร: โรงพิมพ์คุรุสภา.

สุทธญาณ์ จำปาทอง, และคณะ. (2564). รูปแบบการพัฒนาทักษะชีวิตของนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาตอนปลาย. วารสารวิชาการธรรมทรรศน์, 21(4), 129 - 141.

Erikson, E.H. (1968). Identity, Youth and Crisis. New York: Norton & Company.

UNICEF. (2012). Global Evaluation of Life Skills Education Programmes Evaluation Office. New York: United Nations Children’s Fund.

World Health Organization. (1993). Life skills education in schools. Geneva: World Health Organization.

World Health Organization. (1997). Life Skills Education for Children and Adolescents in School. Geneva: World Health Organization.