ภาวะผู้นำเชิงสร้างสรรค์ที่ส่งผลต่อการบริหารงานบุคคลของโรงเรียนในเครือสารสาสน์
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา 1) ภาวะผู้นำเชิงสร้างสรรค์ของผู้บริหารโรงเรียนในเครือสารสาสน์ 2) การบริหารงานบุคคลของโรงเรียนในเครือสารสาสน์ และ 3) ภาวะผู้นำเชิงสร้างสรรค์ที่ส่งผลต่อการบริหารงานบุคคลของโรงเรียนในเครือสารสาสน์ รูปแบบวิจัยเป็นรูปแบบประชากร ได้แก่ ครู จำนวน 7,869 คน กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ ครู จำนวน 367 คน ได้มาโดยการสุ่มแบบแบ่งชั้นและสุ่มอย่างง่าย เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยเป็นแบบสอบถาม ค่าความเชื่อมั่นเท่ากับ .98 สถิติที่ใช้ ได้แก่ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการวิเคราะห์ถดถอยพหุคูณแบบขั้นตอน ผลการวิจัยพบว่า 1) ภาวะผู้นำเชิงสร้างสรรค์ของผู้บริหารโรงเรียนในเครือสารสาสน์โดยรวมและรายด้านอยู่ในระดับมาก ( = 3.73,SD = .69) เรียงลำดับจากค่าเฉลี่ยสูงสุดไปต่ำสุด ดังนี้ การมีความยืดหยุ่น ( = 3.77, SD = 0.68) การมีวิสัยทัศน์ ( = 3.73,SD=0.67) การจินตนาการเพื่อสร้างอนาคต ( = 3.72 ,SD=0.69) และ การมีความไว้วางใจ ( = 3.70,SD=0.72) 2) การบริหารงานบุคคลของโรงเรียนในเครือสารสาสน์โดยรวม พบว่า การบริหารงานบุคคลของโรงเรียนสารสาสน์ โดยรวมและรายด้านอยู่ในระดับมาก ( = 3.64, SD = 0.72) เรียงลำดับจากค่าเฉลี่ยสูงสุดไปต่ำสุด ดังนี้ การพัฒนาบุคลากร มีค่าเฉลี่ยสูงที่สุด ( = 3.67, SD = 0.71) รองลงมาคือ การสรรหาคัดเลือกบุคลากร ( = 3.66, SD=0.71) การประเมินผลการปฏิบัติงานของบุคลากร ( = 3.65, SD = 0.69) การบำรุงรักษาบุคลากร ( = 3.62,SD = 0.74) และ การวางแผนกำลังคน มีค่าเฉลี่ยต่ำสุด ( = 3.60, SD = 0.71) 3) ภาวะผู้นำเชิงสร้างสรรค์ที่ส่งผลต่อการบริหารงานบุคคลของโรงเรียนในเครือสารสาสน์ โดยมีตัวแปรที่สามารถพยากรณ์ภาวะผู้นำเชิงสร้างสรรค์ที่ส่งผลต่อการบริหารงานบุคคลของโรงเรียนในเครือสารสาสน์ 4 ตัวแปร คือ การมีความไว้วางใจ การจินตนาการเพื่อสร้างอนาคต การมีความยืดหยุ่น และการมีวิสัยทัศน์ ตามลำดับ ร้อยละ 60.9 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ .05
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
กระทรวงศึกษาธิการ. (2546). พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ.2542 และที่แก้ไขเพิ่มเติม (ฉบับที่ 2) พ.ศ.2545. กรุงเทพมหานคร: กระทรวงศึกษาธิการ.
ทักดนัย เพชรเภรี. (2558). การพัฒนารูปแบบการธำรงรักษาเพื่อลดการลาออกของบุคลากรครูในโรงเรียนเอกชน จังหวัดกำแพงเพชร. วารสารสังคมศาสตร์วิชาการ, 8(1), 1-138.
นวพัชญ์ ฉีดจันทร์. (2564). การบริหารงานบุคลกับแรงจูงใจในการปฏิบัติงานของครูในโรงเรียน สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 8. ใน วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาการบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยศิลปากร.
นัฎจรี เจริญสุข และคณะ. (2562). ภาวะผู้นำเชิงสร้างสรรค์ของ ผู้บริหารสถานศึกษาที่ส่งผลต่อการจัดสภาพแวดล้อม ในสถานศึกษาตามความคิดเห็นของครู สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 11 ในจังหวัดสุราษฎร์ธานี. ใน วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาการบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยราชภัฏสุราษฎร์ธานี.
นิดา แก้วสว่าง. และรุ่งชัชดาพร เวหะชาติ. (2562). ปัจจัยการคงอยู่ของครูโรงเรียนเอกชน ตามความคิดเห็นของครูสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสงขลา เขต 2 จังหวัดสงขลา. วารสารการบริหารและนวัตกรรมการศึกษา, 2(3), 53-70.
ปทุมพร กาญจนอัตถ์. (2561). แนวทางการบริหารงานบุคคลที่มีประสิทธิภาพในสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน. ใน วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต สาขาการบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
มาเรียม นิลพันธุ์. (2558). วิธีวิจัยทางการศึกษา. นครปฐม: มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ยุวเรศ ประดู่, และคณะ. (2564). คุณลักษณะของผู้บริหารสถานศึกษาที่ส่งผลต่อประสิทธิผลของสถานศึกษาตามการรับรู้ของผู้บริหารและครูสังกัด สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาสุราษฎร์ธานี เขต 3. วารสารการวัดประเมินผลสถิติและการวิจัยทางสังคมศาสตร์, 2(1), 47-56.
ละมุล รอดขวัญ และคณะ. (2565). ภาวะผู้นำเชิงสร้างสรรค์ของผู้บริหารตามทัศนะของครูโรงเรียนราชประชานุเคราะห์ภาคใต้ สังกัดสำนักบริหารงานศึกษาพิเศษกลุ่ม 7. วารสารนวัตกรรมการจัดการศึกษาและการวิจัย, 4(2), 151-162.
วรินทร รองกลัด. (2559). ความสัมพันธ์ระหว่างความไว้วางใจในองค์การ การรับรู้การสนับสนุนจากองค์การและพฤติกรรมการเป็นสมาชิกที่ดีขององค์การของพนักงานบริษัทผลิตเครื่องดื่มและอาหารแห่งหนึ่ง. ใน วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาจิตวิทยาอุตสาหกรรมและองค์การ . มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
วิภาดา สารัมย์. (2562). การบริหารงานบุคคลของผู้บริหารสถานศึกษาในเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาปทุมธานี. ใน วิทยานิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาการบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี.
ศักดา ทองดี. (2559). การพัฒนารูปแบบภาวะผู้นำเชิงสร้างสรรค์สำหรับผู้บริหารสถานศึกษา สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาในภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนล่าง. วารสารชุมชนวิจัย, 11(1), 182-191.
ศิวพร วิยะวงศ์. (2564). แนวทางการบริหารทรัพยากรมนุษย์เพื่อสนับสนุนให้เกิดองค์กรที่มุ่งเน้นการสร้างผลงานและขับเคลื่อนด้วยศักยภาพของบุคลากรเป็นสำคัญ. ใน วิทยานิพนธ์ปริญญาการจัดการมหาบัณฑิต สาขาการจัดการ. มหาวิทยาลัยมหิดล.
สงกรานต์ ตะโคดม. (2563). ประสิทธิผลของการบริหารงานบุคคลในสถานศึกษา สังกัดองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น จังหวัดสกลนคร. ใน วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาการบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร.
สุรเจต ไชยพันธ์พงษ์. (2564). ภาวะผู้นำและจริยธรรมสำหรับนักบริหาร. กรุงเทพมหานคร: ทริปเพิ้ล เอ็ดดูเคชั่น จำกัด.
อำนาจ ชื่นบาน. (2564). การดำเนินงานบุคคลของโรงเรียนวิสุทธรังษี จังหวัดกาญจนบุรี สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษากาญจนบุรี. ใน วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาการบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยศิลปากร
Ash, & Persall. (2007). “the Principal as Chief Leaning Officer: The New Work of Formative Leadership”. Birmingham: Stanford University Birmingham.
Beach D. S. (1980). Personnel: the Management of People at Work (4th edition). New York: Macmillan Publishing.
Goleman, D. & Herzberg, F. (2563). Human resource management. Bangkok: Expernet.
Mondy, W., et. al. (1999). Human Resource Management. (7th Edition). London: Prentice-Hall International.