การออกแบบและพัฒนาเมืองอัจฉริยะบนฐานแนวคิดเทคโนโลยีสารสนเทศ

บทคัดย่อ

บทความวิชาการนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อนำเสนอผลการศึกษาการพัฒนาเมืองอัจฉริยะ:การพัฒนาเมือง ยุค 4.0 เป็นการวิจัยเอกสาร โดยการคัดเลือกเอกสารที่เกี่ยวข้อง ใช้วิธีการตีความและการสังเคราะห์ข้อมูลที่เป็นข้อเท็จจริงตามแนวทางของ Scott โดยใช้หลักเกณฑ์ ดังนี้ 1) มีความถูกต้อง 2) มีความน่าเชื่อถือ 3) มีความเป็นตัวแทน และ 4) มีความชัดเจน ผลการศึกษา พบว่า ในการพัฒนาเมืองอัจฉริยะจำเป็นต้องพัฒนาให้ครอบคลุมทั้ง 7 ด้าน ประกอบด้วย 1) ด้านสิ่งแวดล้อมอัจฉริยะ 2) การเดินทางและขนส่งอัจฉริยะ 3) การดำรงชีวิตอัจฉริยะ 4) พลเมืองอัจฉริยะ 5) พลังงานอัจฉริยะ 6) เศรษฐกิจอัจฉริยะ และ 7) การบริหารภาครัฐอัจฉริยะ โดยมิติของการพัฒนาเมืองอัจฉริยะ โดยการนำเทคโนโลยีสารสนเทศ มาประยุกต์ใช้ในการพัฒนาใน 9 มิติ ได้แก่ 1) เมืองอัจฉริยะด้านการศึกษา โดยการการจัดการศึกษาและพัฒนานวัตกรรมทางการศึกษา 2) เมืองอัจฉริยะด้านสุขภาพ การส่งเสริมป้องกันดูแลสุขภาพประชาชนด้วยการใช้เทคโนโลยีพัฒนาด้านการแพทย์ 3) เมืองอัจฉริยะด้านคุณภาพชีวิต สังคมและชุมชน โดยการจัดการชุมชนและสร้างการมีส่วนร่วมในชุมชนอย่างเป็นระบบ
4) เมืองอัจฉริยะด้านความปลอดภัย เป็นการนำเทคโนโลยีสารสนเทศมาประยุกต์ใช้ในการป้องกัน เฝ้าระวังอาชญากรรมและภัยอันตรายต่าง ๆ 5) เมืองอัจฉริยะด้านการบริหารจัดการภาครัฐโดยการนำเทคโนโลยีสารสนเทศมาประยุกต์ใช้ในการพัฒนาระบบบริการประชาชน 6) เมืองอัจฉริยะด้านสิ่งแวดล้อม โดยการจัดการความปลอดภัยในชีวิตและทรัพย์สินของประชาชนในท้องถิ่นอย่างเป็นระบบ 7) เมืองอัจฉริยะด้านเศรษฐกิจโดยการนำเทคโนโลยีสารสนเทศมาประยุกต์ใช้ในการพัฒนาและส่งเสริมระบบเศรษฐกิจ 8) เมืองอัจฉริยะด้านการคมนาคมโดยการพัฒนาระบบคมนาคมขนส่งในพื้นที่ และ 9) เมืองอัจฉริยะด้านพลังงานด้วยการพัฒนาระบบพลังงานชุมชน