มาตรการเยียวยาผู้เสียหายจากการกระทำความผิดทางอาญา

Main Article Content

ชุติกาญจน์ สายอุตส่าห์

บทคัดย่อ

บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ทราบแนวคิดเกี่ยวกับมาตรการทางกฎหมายในการเยียวยาผู้เสียหายซึ่งตกเป็นเหยื่ออาชญากรรม 2) มาตรการทางกฎหมายของต่างประเทศและของประเทศไทย ในการเยียวยาผู้เสียหายซึ่งตกเป็นเหยื่ออาชญากรรม และข้อเสนอแนะในการวิจัย  เป็นการวิธีวิจัยเชิงคุณภาพจากการศึกษาเอกสาร ตำราทางกฎหมาย ผลการวิจัยพบว่า 1) การนำแนวคิดด้านสิทธิมนุษยชนในประเทศไทย ซึ่งเป็นเรื่องค่อนข้างใหม่ แนวคิดของกระบวนการยุติธรรม เป็นบ่อเกิดการดำเนินคดีอาญา และพระราชบัญญัติการรื้อฟื้นคดีอาญาขึ้นพิจารณาใหม่ พ.ศ. 2526 2) มาตรการทางกฎหมายของประเทศไทย ในการเยียวยาผู้เสียหายซึ่งตกเป็นเหยื่ออาชญากรรมเพื่อแก้ไขความผิดพลาดของกระบวนการยุติธรรมในประเทศไทย การรื้อฟื้นคดีอาญาขึ้นพิจารณาใหม่ จึงเป็นมาตรการที่นำมาใช้ในการเยียวยาความผิดพลาด นอกจากนี้ได้เกิดแนวคิดในการชดใช้ค่าทดแทนอันเป็นการเยียวยาให้แก่ผู้เสียหาย หรือเหยื่ออาชญากรรม ตามรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2560 และพระราชบัญญัติค่าตอบแทนผู้เสียหาย ค่าทดแทนและค่าใช้จ่ายแก่จำเลยในคดีอาญา พ.ศ. 2544 แก้ไขเพิ่มเติม (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2559  ซึ่งเป็นการเยียวยาด้านตัวเงินเพียงอย่างเดียว เปรียบเทียบกับกฎหมายประเทศญี่ปุ่นเป็นการเยียวยาตัวเงิน และอื่น ๆ ที่ไม่ใช่ตัวเงิน โดยบัญญัติกฎหมายว่าด้วยการจ่ายเงินชดเชยแก่เหยื่ออาชญากรรม โดยจ่ายเงินทดแทนให้แก่ครอบครัวของเหยื่อกรณีที่เสียชีวิต หรือจ่ายค่าเสียหายให้แก่เหยื่อที่ได้รับบาดเจ็บ และถ้าการกระทำของเหยื่อไม่เป็นการละเมิดสิทธิขั้นพื้นฐาน และศักดิ์ศรีของผู้ต้องหา ผู้ที่ตกเป็นเหยื่อสามารถแสดงบทบาทที่เหมาะสมได้ทุกอย่างในทุกขั้นตอนของกระบวนการยุติธรรมได้ และ 3) ข้อเสนอแนะการวิจัย ควรนำกฎหมายของประเทศญี่ปุ่นมาเป็นแบบอย่างในการเยียวยาผู้เสียหายซึ่งตกเป็นเหยื่ออาชญากรรม

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
สายอุตส่าห์ ช. . (2023). มาตรการเยียวยาผู้เสียหายจากการกระทำความผิดทางอาญา. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์, 10(2), 357–370. สืบค้น จาก https://so03.tci-thaijo.org/index.php/JMND/article/view/268260
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

ชนัญญา ทวีกิจ. (2546). การชดเชยความเสียหายแก่ผู้เสียหายหรือเหยื่ออาชญากรรมในคดีอาญาโดยรัฐ. ใน วิทยานิพนธ์ปริญญานิติศาสตรมหาบัณฑิต . มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์.

ทวีวัฒน์ ธาราจันทร์. (2540). การชดใช้ค่าทดแทนโดยรัฐเนื่องจากการคุมขังอันเกิดจากความผิดพลาดในกระบวนการยุติธรรม. ใน รายงานผลงานวิจัย. มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

นิเมธ พรมพยัต. (2563). มาตรการทางกฎหมายในการเยียวยาผู้เสียหายซึ่งตกเป็นเหยื่ออาชญากรรม. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์, 7(11), 217-234.

พระราชบัญญัติการรื้อฟื้นคดีอาญาขึ้นพิจารณาใหม่ พ.ศ. 2526. (2526). ราชกิจจานุเบกษา เล่ม 100 ตอนที่ 55 ฉบับพิเศษ หน้า 1 (7 เมษายน 2526).

พระราชบัญญัติค่าตอบแทนผู้เสียหายและค่าทดแทนและค่าใช้จ่ายแก่จำเลยในคดีอาญา (ฉบับที่ 2). (2559). ราชกิจจานุเบกษา เล่ม 133 ตอนที่ 74 ก หน้า 1 (22 สิงหาคม 2559).

ภาคิน ดำภูผา และธนพันธ์ ไล่ประกอบทรัพย์. (2562). ปัญหาและอุปสรรคในการนำนโยบายการช่วยเหลือเหยื่ออาชญากรรมไปสู่การปฏิบัติ. วารสารกระบวนการยุติธรรม, 12(2), 43-56.

รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2560. (2560). ราชกิจจานุเบกษา เล่ม 134 ตอนที่ 40 ก หน้า 1 (6 เมษายน 2560).

รุ่งนภา ธรรมมา. (2555). การเยียวยาความเสียหายแก่ข้าราชการพลเรือนสามัญผู้ถูกลงโทษทางวินัยโดยคำสั่งที่ไม่ชอบด้วยกฎหมาย. ใน วิทยานิพนธ์ นิติศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชานิติศาสตร์. มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์.

วีระวุธ ชัยชนะมงคล. (2531). ระบบควบคุมกระบวนการสอบสวนคดีอาญา: ทัศนะของพนักงานสอบสวนศึกษาเฉพาะกรณีกองบังคับการตำรวจนครบาลพระนครเหนือกองบัญชาการตำรวจนครบาล. ใน วิทยานิพนธ์สังคมสงเคราะห์ศาสตรมหาบัณฑิต สาขาสังคมสงเคราะห์ศาสตร์. มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

สมบัติ ชัยวณิชย์. (2563). ปัญหาในการลงโทษให้เหมาะสมกับบุคคล. วารสารสังคมศาสตร์และมานุษยวิทยาเชิงพุทธ, 5(9), 278-295.