THE SUSTAINABLE SELF-RELIANCE COMMUNITY MANAGEMENT OF BAN BANG SAN COMMUNITY, PHANOM SUB DISTRACT, PHANOM DISTRACT, SURATTHANI PROVINCE

Main Article Content

Gomin Sukoun

Abstract

The purpose of this article was to: 1) study community context and potential of sustainable community self-sufficiency management at BanBangSan community PhaNom sub-district, PhaNom district, Suratthani province, and 2) find strategy about community context and potential of sustainable community self-reliance management at BanBangSan community PhaNom sub-district, PhaNom district, Suratthani province. The study was qualitative research by analyzing data from the document, in-depth interview tool and focus group discussion by choosing a specific sample. There were 3 groups of key informants such as 1) the leader group that were including with community leaders, village committees and group leader 2) the people consisted of the people of BanBangSan and community sage, and 3) the relevant agencies consist of the PhaNom subdistrict administrative organization and network of 15 people. By content analysis and summary. The research was found that: 1) there were 5 aspects of community context such as history, community settlement, physical condition, economic ,social and cultural, political and administrative, resources and wisdom with the potential for sustainable self-sufficiency community management, including community leaders community economy, resources, participation, social and culture and coordination. Ban Bang San are sustainable self-sufficiency community management such as technology, economic, natural resources and environment, mental, social and cultural aspects. And 2) there were 5 strategies for sustainable self-reliance community management such as 1) promoted the community economy according to the sufficiency economy philosophy, 2) created network of self-sufficiency for the family in community and between communities, 3) sustainable management of natural resources and environment, 4) promoted life stability, career and income to improve people's quality of life, and 5) Continuously strengthen and develop human resource potential.

Article Details

How to Cite
Sukoun, . G. . (2022). THE SUSTAINABLE SELF-RELIANCE COMMUNITY MANAGEMENT OF BAN BANG SAN COMMUNITY, PHANOM SUB DISTRACT, PHANOM DISTRACT, SURATTHANI PROVINCE. Journal of MCU Nakhondhat, 9(6), 292–309. Retrieved from https://so03.tci-thaijo.org/index.php/JMND/article/view/262077
Section
Research Articles

References

คณะกรรมการหมู่บ้าน. (19 พฤศจิกายน 2564). การจัดการชุมชนพึ่งตนเองอย่างยั่งยืนของชุมชนบ้านบางสาน ตำบลพนม อำเภอพนม จังหวัดสุราษฎร์ธานี. (โกมินทร์ สุขอุ่น, ผู้สัมภาษณ์)

ครรคิตร สิริพูนทรัพย์. (2561). กลยุทธ์ในการบริหารจัดการชุมชนพึ่งตนเองในอนาคต. Journal of Modern Learning Development, 3(2), 29-39.

ณดา จันทร์สม. (2555). ธุรกิจกับปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง. กรุงเทพมหานคร: ศูนย์ศึกษาเศรษฐกิจพอเพียงสถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.

บุญชม ศรีสะอาด. (2556). วิธีการทางสถิติสำหรับการวิจัย. (เล่ม 2). กรุงเทพมหานคร: สุวีริยาการพิมพ์.

ประชาชน. (25 พฤศจิกายน 2564). การจัดการชุมชนพึ่งตนเองอย่างยั่งยืนของชุมชนบ้านบางสาน ตำบลพนม อำเภอพนม จังหวัดสุราษฎร์ธานี. (โกมินทร์ สุขอุ่น, ผู้สัมภาษณ์)

ผู้นำชุมชน. (14 พฤศจิกายน 2564). การจัดการชุมชนพึ่งตนเองอย่างยั่งยืนของชุมชนบ้านบางสาน ตำบลพนม อำเภอพนม จังหวัดสุราษฎร์ธานี. (โกมินทร์ สุขอุ่น, ผู้สัมภาษณ์)

ภาคีเครือข่าย. (16 พฤศจิกายน 2564). การจัดการชุมชนพึ่งตนเองอย่างยั่งยืนของชุมชนบ้านบางสาน ตำบลพนม อำเภอพนม จังหวัดสุราษฎร์ธานี. (โกมินทร์ สุขอุ่น, ผู้สัมภาษณ์)

รังสรรค์ สิงหเลิศ และนิภาภรณ์ จงวุฒิเวศย์. (2561). รูปแบบการพัฒนาชุมชนเพื่อพึ่งพาตนเองอย่างยั่งยืน: กรณีศึกษาบ้านดอนแดง อำเภอกันทรวิชัย จังหวัดมหาสารคาม. วารสารวิชาการการจัดการเทคโนโลยีสารสนเทศและนวัตกรรม คณะเทคโนโลยีสารสนเทศ มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม, 5(1), 133-144.

วรารัตน์ เขียวไพรี. (2560). รูปแบบการบริหารความเสี่ยงตามปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงเพื่อการเติบโตอย่างยั่งยืน. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยราชภัฏธนบุรี.

สำนักเสริมสร้างความเข้มแข็งชุมชน. (2554). กระบวนการส่งเสริมระบบการบริหารจัดการชุมชน. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพมหานคร: กระทรวงมหาดไทย.

สุชาติ ประสิทธิ์รัฐสินธุ์. (2546). ระเบียบวิธีการวิจัยทางสังคมศาสตร์. กรุงเทพมหานคร: บริษัทเฟื่องฟ้า พริ้นติ้ง.

สุทธิดา ศิริบุญหลง. (2564). การพัฒนาแบบยั่งยืน: กระบวนการกระทำทางเศรษฐกิจสังคม(metabolism) และการเปลี่ยนแปลงธรรมชาติเชิงสร้างสรรค์. เรียกใช้เมื่อ 14 กรกฎาคม 2564 จาก http://www.oocities.org/tokyo/dojo/6860/suthida.htm.

สุภาพร ภู่ไพบูลย์. (2558). การจัดการชุมชนตามแนวทางเศรษฐกิจพอเพียงของชุมชนบ้านโพธิ์ศรีอำเภอบางปลาม้า จังหวัดสุพรรณบุรี. ใน วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการภาครัฐและภาคเอกชน. มหาวิทยาลัยศิลปากร.

องค์การบริหารส่วนตำบลพนม. (24 พฤศจิกายน 2564). การจัดการชุมชนพึ่งตนเองอย่างยั่งยืนของชุมชนบ้านบางสาน ตำบลพนม อำเภอพนม จังหวัดสุราษฎร์ธานี. (โกมินทร์ สุขอุ่น, ผู้สัมภาษณ์)

อินธิรา ครองศิริ. (2560). การศึกษาตัวแบบการจัดการชุมชนพึ่งตนเองแบบยั่งยืน: กรณีศึกษาชุมชนกลุ่มชาติพันธุ์ชอง ตำบลคลองพลู อำเภอเขาคิชฌกูฏ จังหวัดจันทบุรี. วารสารการจัดการภาครัฐและภาคเอกชน, 1(1), 74-101.

Cronbach, L. J. (1990). Essentials of psychological testing. (5th ed.). New York: Harper Collins. Publishers.