ความสัมพันธ์ระหว่างสมรรถนะการบริหารของผู้อำนวยการโรงเรียน กับประสิทธิผลของโรงเรียนเอกชนสอนศาสนาควบคู่สามัญคัดสรรในสามจังหวัดชายแดนภาคใต้
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) วิเคราะห์องค์ประกอบเชิงสำรวจของสมรรถนะการบริหารของผู้อำนวยการโรงเรียน 2) ศึกษาระดับสมรรถนะการบริหารของผู้อำนวยการโรงเรียน 3) ศึกษาระดับประสิทธิผลโรงเรียน และ 4) ศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างสมรรถนะการบริหารของผู้อำนวยการโรงเรียนและประสิทธิผลของโรงเรียนเอกชนสอนศาสนาควบคู่สามัญคัดสรรในสามจังหวัดชายแดนภาคใต้ โดยใช้รูปแบบการวิจัยเชิงปริมาณ กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัย คือ ผู้บริหารและครูในโรงเรียนเอกชนสอนศาสนาควบคู่สามัญคัดสรรในสามจังหวัดชายแดนภาคใต้ โดยกำหนดกลุ่มตัวอย่าง ใช้อัตราส่วน 1:15 มีจำนวนตัวแปรสังเกตได้ทั้งสิ้น 32 ตัวแปร จึงได้จำนวนกลุ่มตัวอย่าง 480 คน เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูลเป็นแบบสอบถามมาตราส่วนประมาณค่า 5 ระดับ (Likert’s Rating scale) ซึ่งมีค่าความเชื่อมั่นเท่ากับ .956 สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงสำรวจและการวิเคราะห์ค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์แบบเพียร์สัน ผลการวิจัยพบว่า 1) สมรรถนะการบริหารของผู้อำนวยการโรงเรียนเอกชนสอนศาสนาควบคู่สามัญคัดสรรในสามจังหวัดชายแดนภาคใต้ มี 5 องค์ประกอบ ได้แก่ การสื่อสารพลังบวก ผู้นำการเปลี่ยนแปลงในองค์กร ผู้นำตามสถานการณ์ การพัฒนาองค์กร และการประสานสัมพันธ์เพื่อความสำเร็จ 2) ระดับสมรรถนะการบริหารของผู้อำนวยการโรงเรียนเอกชนสอนศาสนาควบคู่สามัญคัดสรรในสามจังหวัดชายแดนภาคใต้ภาพรวมอยู่ในระดับมาก 3) ระดับประสิทธิผลของโรงเรียนเอกชนสอนศาสนาควบคู่สามัญคัดสรรในสามจังหวัดชายแดนภาคใต้ ภาพรวมอยู่ในระดับมาก 4) สมรรถนะการบริหารของผู้อำนวยการโรงเรียนเอกชนสอนศาสนาควบคู่สามัญคัดสรรในสามจังหวัดชายแดนภาคใต้ ภาพรวมมีความสัมพันธ์กันในระดับปานกลาง (r= .362) อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
กระทรวงศึกษาธิการ. (2558). การจัดการเรียนการสอนที่เน้นผู้เรียนเป็นสำคัญ. (ชุดการเรียนรู้ด้วยตนเอง ชุดที่ 8 โครงการหนึ่งอำเภอ หนึ่งโรงเรียนในฝัน). กรุงเทพมหานคร: กระทรวงศึกษาธิการ.
กัลยา วานิชย์บัญชา. (2551). การวิเคราะห์ข้อมูลหลายตัวแปร (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
งามตา ธานีวรรณ. (2555). ปัจจัยที่ส่งผลต่อประสิทธิผลโรงเรียน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษายโสธร. ใน วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยบูรพา.
ชวิน พงษ์ผจญ. (2561). สภาพปัญหาในการพัฒนาการศึกษาเพื่อสร้างสันติสุขของโรงเรียนรัฐบาลใน พื้นที่สามจังหวัดชายแดนภาคใต้. วารสารสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์, 44(2), 116-157.
ชูศรี วงศ์รัตนะ. (2554). เทคนิคการใช้สถิติเพื่อการวิจัย. (พิมพ์ครั้งที่ 8). กรุงเทพมหานคร: เทพเนรมิตการพิมพ์.
เชี่ยวชาญ ภาระวงศ์. (2555). ภาวะผู้นําการเปลี่ยนแปลงกับประสิทธิผลการบริหารงานวิชาการของโรงเรียน มัธยมศึกษา สังกัดสํานักงานเขตพื้นที่การศึกษานครพนมเขต 1. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร, 4(7), 104-116.
โชติกา พรหมเทศ. (2557). การศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างภาวะผู้นำตามสถานการณ์กับประสิทธิผล สถานศึกษาและแนวทางส่งเสริมภาวะผู้นำของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาพิษณุโลก เขต 2. ใน วิทยานิพนธ์คุรุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาการบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยราชภัฎพิบูลสงคราม.
เต็มศิริ บุญชูช่วย. (2552). สมรรถนะการบริหารของผู้บริหารสถานศึกษาที่มีต่อประสิทธิผลการบริหาร จัดการของสถานศึกษาพื้นฐาน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประจวบคีรีขันธ์ เขต 1. ใน วิทยานิพนธ์ สาขาบริหาการศึกษา. มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช/นนทบุรี.
ธร สุนทรายุทธ. (2556). ทฤษฎีองค์กรและพฤติกรรม. หลักการทฤษฎีการวิจัยและการปฏิบัติทางการศึกษา. กรุงเทพมหานคร: เนติกุลการพิมพ์.
นริศ มหาพรหมวัน. (2561). รูปแบบสมรรถนะผู้นำโรงเรียนเอกชนสู่มาตรฐานสากล. ใน วิทยานิพนธ์ปรัชญา สาขาผู้นำทางการศึกษาและการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์. วิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่.
นุชนรา รัตนศิรประภา. (2557). สมรรถนะของผู้บริหารที่ส่งผลต่อคุณลักษณะโรงเรียนมาตรฐานสากลสังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. วารสารวิชาการ Veridian E-Journal, 7(3), 507-528.
ไพรินทร์ ขุนศรี. (2559). แรงจูงใจของครูกับคุณภาพผู้เรียนในโรงเรียนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 9. ใน วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาการบริหารการศึกษา. วิทยาลัยมหาวิทยาลัยศิลปากร.
ยงยุทธ เกษสาคร. (2561). ภาวะผู้นำและการทำงานเป็นทีม. กรุงเทพมหานคร: เอส แอนด์จีกราฟฟิค.
ยุทธ ไกยวรรณ์. (2556). หลักการทำวิจัยและการทำวิทยานิพนธ์. กรุงเทพมหานคร: ศูนย์สื่อเสริมกรุงเทพ.
ศิริวรรณ เสรีรัตน์ และคณะ. (2551). กลยุทธ์การตลาดการบริหารการตลาด. กรุงเทพมหานคร: ธีระฟิล์มและไซเท็กซ์.
สำนักงานเลขาธิการคุรุสภา. (2558). มาตรฐานวชาชีพทางการศึกษา. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์คุรุสภาลาดพร้าว.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2554). ยุทธศาสตร์การพัฒนาคุณภาพการศึกษา: ระเบียบยวาระแห่งชาติ (พ.ศ. 2551-2555). กรุงเทพมหานคร: พริกหวานกราฟฟิค.
เสาวนีย์ กูณะกูง. (2558). การสื่อสารของผู้บริหารสถานศึกษาในการดำเนินงานโรงเรียนของกลุ่มเครือข่ายพัฒนาคุณภาพการศึกษาแม่แตง 1 อำเภอแม่แตง จังหวัดเชียงใหม่. วารสารวิจัยและพัฒนาวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์, 10(3), 249-259.
Hair, F., Jr., et al. (1998). Multivariate Data Analysis (5th ed.). New Jersey: Prentice-Hall.
Hersey & Kenneth H. B. (1993). Management of Organizational Behavior: Utilizing Human Recourses (6th ed.), Englewood Cliffs. NJ: Prentice Hall.