THE DEVELOPMENT OF HEALTH LITERACY ACTIVITIES OF SELF- CARE FOR ELDERLY IN THE NEW NORMAL BAN LUEAK SUBDISTRICT, PHOTHARAM DISTRICT, RATCHABURI PROVINCE
Main Article Content
Abstract
This research article to study aimed: 1) to identify the problems and need of health literacy in self-care for elderly in the new normal 2) to develop a model of health literacy in self-care for elderly in the new normal and 3) to examine the effectiveness of the health literacy in self-care for elderly in the new normal., research and development. Key informants and samples, there were 3 groups: 1) 30 elderly club members and elderly school members, 2) The model development group, 30 samples, and 3) 50 samples 's health literacy training model effectiveness trial group. Key informants and a sample of 110 people were used in the research. The research tools comprised: 1) focus group guidelines for study of problems and model development.2) A questionnaire for health literacy among the elderly in the new normal and questionnaire of self-care behaviors in the new normal. Content validity indexes were 0.84 - 0.93 and the reliability coefficients were 0.83. Analyzed the data by content, analysis frequency distribution and t-test. The results revealed that 1) The promoting health literacy in self-care for the elderly in a new normal is not clear one-dimensional knowledge operation and does not cover all dimensions 2) training in skills such as decision skills, communication skills and self-management skills. 3) After model implementation, the elderly are well versed in health and self-care behaviors in the new normal were significantly higher than before implementation (p < .05).
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
Ishikawa, H. et al. (2008). Measuring Functional, Communicative, and Critical Health Literacy among Diabetic Patients. Diabetes Care, 31(5), 874-879.
Lincoln, YS. & Guba, EG. (1985). Qualitative Research Guidelines Project. Retrieved May 11, 2021, from http://www.qualres.org/HomeTria-3692.html
McCleary-Jones, V. et al. (2013). Health information technology use and health literacy among community dwelling. African Americans. ABNF J., 24(1), 10-16.
Nutbeam, D. (2008). The evolving concept of health literacy. Social Science & Medicine,, 67(12), 2072-8.
Pant. (2020). ชีวจิต: “NEW NORMAL” ชีวิตวิถีใหม่ของ สว. ที่จะเปลี่ยนไปในหลาย ๆ ด้าน. เรียกใช้เมื่อ 18 มีนาคม 2564 จาก https://cheewajit.com/healthy-body/new-normal
UNFPA Thailand. (2563). ผู้สูงอายุในช่วงสถานการณ์การระบาด COVID-19. เรียกใช้เมื่อ 13 เมษายน 2564 จาก https://thailand.unfpa.org/th/elderly-COVID19
WHO. (2020). Report of the WHO-China Joint Mission on Coronavirus Disease 2019 (COVID-19). Retrieved July 18, 2016, from https://www.who.int/docs/ default-source/coronaviruse/who-china-joint-mission-on-covid-19-final-report.pdf
World Health Organization. (2012). Health literacy thesolid facts. Retrieved May 25, 2021, from https://www.euro.who.int/data/assets/pdf_file/0008/190655/e96854.pdf
กรมควบคุมโรค กระทรวงสาธารณสุข. (2563). รายงานสถานการณ์โรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019. เรียกใช้เมื่อ 10 มกราคม 2564 จาก https://ddc.moph.go.th/viralpneumonia/file/situation/situation-no295-241063.pdf
กองสุขศึกษา กรมสนับสนุนบริการสุขภาพ กระทรวงสาธารณสุข. (2561). การเสริมสร้างและประเมินความรอบรู้ด้านสุขภาพและพฤติกรรมสุขภาพ. (ฉบับปรับปรุง). นนทบุรี: กระทรวงสาธารณสุข.
กิจปพน ศรีธานี. (2560). ความสัมพันธ์ระหว่างความฉลาดทางสุขภาพกับคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุในภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนกลาง. วารสารวิจัยระบบสาธารณสุข, 11(1), 26-36.
นพพร ธนะชัยขันธ์. (2555). สถิติเบื้องต้นสำหรับการวิจัย. กรุงเทพมหานคร: วิทยพัฒน์.
มนต์ชัย อโณวรรณพันธ์. (2564). การพัฒนารูปแบบการเสริมสร้างความรอบรู้ด้านสุขภาพของผู้สูงอายุในจังหวัดอุทัยธานี. วารสารวิชาการกรมสนับสนุนบริการสุขภาพ, 17(1), 15-22.
เยาวลักษณ์ มีบุญมาก และคณะ. (2562). ความรอบรู้ด้านสุขภาพของผู้สูงอายุในชุมชนกึ่งเมืองแห่งหนึ่งในจังหวัดราชบุรี. วารสารเครือข่ายพยาบาลและการสาธารณสุขภาคใต้, 6(ฉบับพิเศษ),129-141.
รจนารถ ชูใจ และคณะ. (2563). ผลของโปรแกรมการส่งเสริมความรอบรู้ด้านสุขภาพในการป้องกันโรคโควิด-19 ต่อความรอบรู้ด้านสุขภาพและพฤติกรรมการป้องกันโรคโควิด-19 ของอาสาสมัครสาธารณสุขประจำหมู่บ้าน ตำบลดอนตะโก อำเภอเมือง จังหวัดราชบุรี. วารสารเครือข่ายพยาบาลและการสาธารณสุขภาคใต้, 8(1), 250-262.
รัชชานันท์ ศรีสุภักดิ์ และคณะ. (2564). ความสัมพันธ์ระหว่างความรอบรู้ทางสุขภาพกับการปฏิบัติตนในการป้องกันโรคโควิด-19ของผู้สูงอายุ กรณีศึกษา: ตำบลแวงน่างจังหวัดมหาสารคาม. วารสารวิจัยสาธารณสุขศาสตร์มหาวิทยาลัยขอนแก่น, 14(3), 104-114.
วรรณศิริ นิลเนตร และวาสนา เรืองจุติโพธิ์พาน. (2557). ความรอบรู้ด้านสุขภาพกับวิชาชีพพยาบาล. วารสารคุณภาพชีวิตกับกฎหมาย, 15(2), 1-18.
วินัย ไตรนาทถวัลย์ และคณะ. (2562). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อความแตกฉานด้านสุขภาพของผู้สูงอายุ. วารสารวิจัยทางวิทยาศาสตร์สุขภาพ, 13(2),41-51.
วิมลรัตน์ บุญเสถียร และอรทัย เหรียญทิพยะสกุล. (2563). ความรอบรู้ด้านสุขภาพ: สถานการณ์และผลกระทบต่อสภาวะสุขภาพของผู้สูงอายุ. วารสารการพยาบาลและสุขภาพ สสอท, 2(1), 1-19.
สมสุข ภาณุรัตน์ และคณะ. (2562). ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับความฉลาดทางสุขภาพของผู้สูงอายุ อำเภอปากพลี จังหวัดนครนายก. วารสารพยาบาลตำรวจ, 11(1), 86-94.
อุทุมพร ศรีเขื่อนแก้ว และคณะ. (2561). ความสัมพันธ์ระหว่างความสุข ความรอบรู้ด้านสุขภาพ และคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุ: กรณีศึกษาผู้สูงอายุในโรงเรียนผู้สูงอายุตำบลเวียงอำเภอฝาง จังหวัดเชียงใหม่. MFU Connexion, 7(2), 76-95.