EHANCING SOCIAL JUSTICE THROUGH COMMUNITY JUSTICE : LESSONS FROM COUNTRIES
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This article aims to examine the approaches and examples of Scotland and Australia in implementing community justice in order to enhance social justice. to use as a body of knowledge to improve and develop the community justice system in Thailand. This study is based on qualitative research based on document research as well as electronic media information relating to the community justice systems of Scotland and Australia. The results showed that Scotland's community justice system is enacted in the form of a law that provides guidelines for the establishment of agencies and organizations involved in the community justice system to function, in particular, administering the community justice system. In Australia, the practice of community justice has also been established as a form of law, focusing on dispute resolution through mediation and compromise, which clearly defines the method of dispute resolution in the law. Therefore, in the implementation of community justice in Thailand, there should be a pattern in operation. There is clear coordination, like the Scottish model. In addition, guidelines for community justice dispute resolution should be clearly stated, such as the Australian model, in order to provide clarity on the format and procedures for implementing community justice. It also raises awareness of the importance of establishing and upgrading the community justice process in order to be recognized and accepted as a form of justice that is separate from the mainstream justice system.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
กองพัฒนาข้อมูลและตัวชี้วัดสังคม. (2563). รายงานวิเคราะห์สถานการณ์ความยากจนและความเหลื่อมล้ำของประเทศไทย ปี 2563. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.
กิตติพงษ์ กิตยารักษ์ และจุฑารัตน์ เอื้ออำนวย. (2550). ยุติธรรมชุมชน: บทบาทการอำนวยความยุติธรรมโดยชุมชนเพื่อชุมชน. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานกองทุนสนับสนุนงานวิจัย.
คณะกรรมการนักนิติศาสตร์สากลและมูลนิธิยุติธรรมเพื่อสันติภาพ. (2555). การเข้าถึงความยุติธรรมของผู้หญิง:สำรวจอุปสรรคและการเปลี่ยนแปลงที่จำเป็น ประเทศไทย. ใน รายงานการวิจัย. ทุนสนับสนุนจากโครงการของคณะกรรมการนักนิติศาสตร์สากลและมูลนิธิยุติธรรมเพื่อสันติภาพ.
วิชา มหาคุณ. (2530). การเผยแพร่ความรู้กฎหมายสู่ชนบท. วารสารดุลพาห, 34(4), 11-33.
สมยศ เชื้อไทย. (2561). นิติปรัชญา (Philosophy of Law). (พิมพ์ครั้งที่ 20). กรุงเทพมหานคร: วิญญูชน.
สัญญพงศ์ ลิ่มประเสริฐ และคณะ. (2562). ยุติธรรมชุมชน: กระบวนการยุติธรรมทางเลือกในสังคมไทย. งานประชุมวิชาการระดับชาติ มหาวิทยาลัยรังสิต ประจำปี 2562 (หน้า 1458-1474). ปทุมธานี: มหาวิทยาลัยรังสิต .
อดินันท์ พรหมพันธ์ใจ. (2559). ปัญหาการพัฒนาประชาธิปไตยของรัฐราชการไทยในระบอบประชาธิปไตยครึ่งใบ (2523-2531). วารสารการเมืองการปกครอง, 6(2), 287-308.
อานนท์ ศรีบุญโรจน์ และหทัยกาญจน์ กำเหนิดเพชร. (2557). สิทธิในการเข้าถึงกระบวนการยุติธรรมทางอาญาของผู้พิการทางสติปัญญา. วารสารวิทยาลัยราชสุดา, 10(13), 107-125.
Ansfield, B. (2020). The broken windows of the Bronx: Putting the theory in its place. American Quarterly, 72(1), 103-127.
Fagan, J. & Malkin, V. . (2003). Theorizing community justice through community courts. Fordham Urban Law Journal, 3(3), 897-953.
Hage, S. M. . (2005). Future considerations for fostering multicultural competence in mental health and educational settings: Social justice implications. Hoboken: Wiley.
Karp, D. . (1999). Community justice: Six challenges. Journal of Community Psychology, 26(6), 751-769.
Karp, D. R., & Clear, T. R. (2000). Community justice: A conceptual framework. In Boundaries changes in criminal justice organizations. Washington, DC: National Institute of Justice.
King, M. S. . (2008). Restorative Justice, Therapeutic Jurisprudence and the Rise of Emotionally Intelligent Justice. Melbourne University Law Review, 32(3), 1096-1126.
Kohen, M., G. (2019). Does general international law incorporate the concept of social justice? In Politakis, G. P., Kohiyama, T., & Lieby, T. (Eds.), ILO 100 Law for social justice (p 91-100). ใน International Labour Office.
Kurki, L. (2000). Restorative and community justice in the United States. Crime and Justice, 27(2000), 235–303.
Lanni, A. (2005). The future of community justice. Harvard Civil Rights-Civil Liberties Law Review, 40(2005), 359-405.
Obioha, P. U. . (2011). The Nature of justice. Journal of Social Sciences, 29(2), 183-192.
Rebellon, C. J. et al. (2015). Gender differences in criminal intent: examining the mediating influence of anticipated shaming. Deviant Behavior, 36(1), 17-41.
Roman, C. G. et al. (2006). Understanding community justice partnerships: Testing a conceptual framework and foundations for measurement. Washington, DC: National Institute of Justice.
Sites, P. . (1975). Control and constraint: An introduction to sociology. London: Macmillan Publishing.
Wilson, J. Q. & Kelling, G. L. . (1982). The police and neighborhood safety: Broken windows. The Atlantic Monthly, 1(3), 29-38.