A MODEL OF THE BUDDHIST COMMUNITY MANAGEMENT TOWARD SUFFICIENCY IN SURATTHANI PROVINCE
Main Article Content
Abstract
The objectives of this research paper were 1) to study the condition of community management in the Buddhist way; 2) to study the methods of quality management of the Deming cycle. and Buddhist principles in community management. 3) To present a model of community management in a Buddhist way to sufficiency in Suratrhani Province. It is a combined research method. Content scope Deming cycle quality management, planning, implementation of the plan. update check Principles of Sangahavattha 4 dana, piyavaca, atthachariya, samanattatta, and management in line with sufficiency economy, moderation, rationality, and immunity. knowledge condition moral conditions The researcher selected the samples. Buddhist community, effective 5 precepts villages in Suratrhani province, 5 districts by 4 groups of key informants, namely monks head of government department Community leaders, village philosophers and academics were 19 figures/person using an in-depth interview form and questionnaire with a confidence value of 0.986 using basic statistical analysis, mean, standard deviation. and inductive analysis. The results of the research revealed that 1) the overall Buddhist community management condition was at a high level, i.e. moral conditions; rationality Immunity moderation and in terms of knowledge; 2)the application of Buddhist principles in community management in the Buddhist way of giving, sacrifice, generosity and sharing, sayings, sayings, honoring others encouraging speech not a burden to society Help support the work in the community. Solidarity. Consistent behavior. Being a good role model 3) Presenting the Buddhist way of community management towards sufficiency in Suratthani province, namely 4C KHONDI MODEL.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
ขวัญกมล ดอนขวา. (2557). แบบจำลองปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง และเศรษฐกิจสร้างสรรค์มีผลต่อการพัฒนาเศรษฐกิจของประเทศไทย. ใน รายงานวิจัย. สาขาวิชาเทคโนโลยีการจัดการ สำนักวิชาเทคโนโลยีสังคม. มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีสุรนารี.
จิดาภา เร่งมีศรีสุข. (2560). พุทธภาวะผู้นำของผู้บริหารองค์กรปกครองท้องถิ่น เพื่อการสร้างการมีส่วนร่วมเชิงบูรณาการในจังหวัดพระนครศรีอยุธยา. ใน รายงานวิจัย. คณะศิลปศาสตร์. มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลสุวรรณภูมิ.
จุฬามณี สินโพนทองและคณะ. (2561). การบริหารจัดการชุมชนเพื่อความยั่งยืน. วารสารวิชาการธรรมทรรศน์, 18(1), 263-27.
ชัชวาล เดชารัตน์. (26 กรกฎาคม 2564). การนำหลักพุทธธรรมในการบริหารจัดการชุมชนวิถีพุทธด้านปิยวาจา. (ภัชลดา สุวรรณนวล, ผู้สัมภาษณ์)
ชาญชัย ฉันทสุเมธากุล. (1 สิงหาคม 2564). การนำหลักพุทธธรรมในการบริหารจัดการชุมชนวิถีพุทธด้านสมานัตตา. (ภัชลดา สุวรรณนวล, ผู้สัมภาษณ์)
ประภาส คมกล้า. (25 กรกฎาคม 2564). การนำหลักพุทธธรรมในการบริหารจัดการชุมชนวิถีพุทธด้านทาน. (ภัชลดา สุวรรณนวล, ผู้สัมภาษณ์)
พระครูกิตติพลาธร. (2561). รูปแบบการพัฒนาชีวิตด้วยหลักสังคหวัตถุ 4 ของกลุ่มชาติพันธุ์ใน จังหวัดศรีสะเกษ. ใน วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาพระพุทธศาสนา. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระครูปลัดกวีวัฒน์ . (2561). การนำหลักพุทธธรรมไปใช้ในการพัฒนาคุณภาพชีวิตของประชาชน ในชุมชนศรีธรรมโศก1 ตำบลในเมือง อำเภอเมือง จังหวัดนครศรีธรรมราช. วารสาร มรจ พุทธปัญญาปุริทรรศน์, 3(3): 319-334.
พระฐาปกรณ์ รตนโชโต. (2561). รูปแบบการผลิตและการจัดการการเกษตรแบบพอเพียงกับดุลยภาพชีวิตของเกษตรกรในจังหวัดบุรีรัมย์. ใน วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการพัฒนาสังคม. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระใบกีฏานันทโชติ. (27 กรกฎาคม 2564). การนำหลักพุทธธรรมในการบริหารจัดการชุมชนวิถีพุทธด้านสมานัตตา. (ภัชลดา สุวรรณนวล, ผู้สัมภาษณ์)
ราเมศว์ ประตูใหญ่. (21 กรกฎาคม 2564). การนำหลักพุทธธรรมในการบริหารจัดการชุมชนวิถีพุทธด้านปิยวาจา. (ภัชลดา สุวรรณนวล, ผู้สัมภาษณ์)
เรืองวิทย์ เกษสุวรรณ. (2545). การจัดการคุณภาพ : จาก TQC ถึง TQM, ISO 9000 และการประกันคุณภาพ. กรุงเทพมหานคร: พิมพ์ลักษณ์.
เลิศเชาว์ ตรีเล็ก. (21 กรกฏาคม 2564). การนำหลักพุทธธรรมในการบริหารจัดการชุมชนวิถีพุทธด้านอัตถจริยา. (ภัชลดา สุวรรณนวล, ผู้สัมภาษณ์)
วิทยา เกษวิชิต. (23 กรกฏาคม 2564). การนำหลักพุทธธรรมในการบริหารจัดการชุมชนวิถีพุทธด้านทาน. (ภัชลดา สุวรรณนวล, ผู้สัมภาษณ์) ภัชลดา สุวรรณนวล,.
วิทูลย์ แก้วสุวรรณ และคณะ. (2559). การพัฒนาชุมชนตามแนวปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงในกลุ่มจังหวัดภาคกลางตอนล่าง. วารสารการเมืองการปกครอง, 6(2): 55-69.
สมศักดิ์ สินธุรเวชญ์. (2542). มุ่งสู่คุณภาพการศึกษา. กรุงเทพมหานคร: วัฒนาพานิช.
สุปัญญา นิลประดิษฐ์. (23 กรกฏาคม 2564). การนำหลักพุทธธรรมในการบริหารจัดการชุมชนวิถีพุทธด้านอัตถจริยา. (ภัชลดา สุวรรณนวล, ผู้สัมภาษณ์)
องค์การบริหารส่วนจังหวัดสุราษฎร์ธานี. (2559). แผนพัฒนาจังหวัดสุราษฎร์ธานี ระยะ 20 ปี (พ.ศ. 2560-2579) องค์การบริหารส่วนจังหวัดสุราษฎร์ธานี. สุราษฎร์ธานี: คณะกรรมการยุทธศาสตร์การ พัฒนาจังหวัดสุราษฎร์ธานี.