การพัฒนาศักยภาพแหล่งท่องเที่ยวชุมชนเมืองโบราณเวียงสระ ตำบลเวียงสระ อำเภอเวียงสระ จังหวัดสุราษฎร์ธานี

Main Article Content

พระมหาศุภชัย สุภชโย (วงศ์พิพันธ์)
พระสมุห์ธนภัทร ธนภทฺโท (ทิพย์วงษ์)
ดิเรก นุ่นกล่ำ
ไพรัตน์ ฉิมหาด

บทคัดย่อ

บทความวิจัยฉบับนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เพื่อศึกษาการพัฒนาศักยภาพแหล่งท่องเที่ยวชุมชนเมืองโบราณเวียงสระ ตำบลเวียงสระ อำเภอเวียงสระ จังหวัดสุราษฎร์ธานี และ 2) เพื่อศึกษาแนวทางการพัฒนาศักยภาพแหล่งท่องเที่ยวชุมชนเมืองโบราณเวียงสระ ตำบลเวียงสระ อำเภอเวียงสระ จังหวัดสุราษฎร์ธานี เป็นการวิจัยแบบผสานวิธี โดยประชากรที่ใช้ในการศึกษา คือ นักท่องเที่ยวที่เดินทางมาท่องเที่ยวชุมชนเมืองโบราณ      เวียงสระ จากข้อมูลของนักท่องเที่ยวปี 2561 มีจำนวน 444 คน กำหนดขนาดกลุ่มตัวอย่างโดยใช้สูตรคำนวณของทาโร่ยามาเน่ ได้ขนาดกลุ่มตัวอย่าง จำนวน 222 คน ผู้วิจัยได้ทำการสุ่มอย่างง่าย เครื่องมือที่ใช้เป็นแบบสอบถาม สถิติที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ ค่าความถี่            ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ผลการวิจัยพบว่า 1) ศักยภาพแหล่งท่องเที่ยวชุมชนเมืองโบราณเวียงสระ ตำบลเวียงสระ อำเภอเวียงสระ จังหวัดสุราษฎร์ธานี โดยรวมอยู่ในระดับมาก และ 2) แนวทางการพัฒนาศักยภาพแหล่งท่องเที่ยวชุมชนเมืองโบราณเวียงสระ ตำบลเวียงสระ อำเภอเวียงสระ จังหวัดสุราษฎร์ธานี พบว่า ควรพัฒนาศักยภาพด้านลักษณะทางกายภาพและการรักษาคุณภาพสิ่งแวดล้อม รวมถึงพัฒนาคุณภาพให้เป็นแหล่งท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมที่มีมาตรฐานในการรองรับนักท่องเที่ยวที่เข้ามาเยี่ยมชมได้ตลอดทั้งปี ในการให้บริการควรบริหารจัดการอย่างเป็นระบบและวางแผนการทำงานไว้อย่างชัดเจน ควรมีการพัฒนาและส่งเสริมการอนุรักษ์ศิลปะวัฒนธรรมของแหล่งท่องเที่ยวชุมชนให้เป็นที่รู้จักในวงกว้างมากยิ่งขึ้น โดยการประชาสัมพันธ์ผ่านหน่วยงานที่เกี่ยวข้องและสื่อต่าง ๆ ส่งเสริมให้คนในชุมชนมีรายได้เพิ่มจากการให้บริการแก่นักท่องเที่ยว เช่น การจำหน่ายสินค้าประจำท้องถิ่น จุดถ่ายรูปในบริเวณโบราณสถาน เป็นต้น

Article Details

How to Cite
สุภชโย (วงศ์พิพันธ์) พ., ธนภทฺโท (ทิพย์วงษ์) พ., นุ่นกล่ำ ด., & ฉิมหาด ไ. (2021). การพัฒนาศักยภาพแหล่งท่องเที่ยวชุมชนเมืองโบราณเวียงสระ ตำบลเวียงสระ อำเภอเวียงสระ จังหวัดสุราษฎร์ธานี . วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์, 8(5), 393–406. สืบค้น จาก https://so03.tci-thaijo.org/index.php/JMND/article/view/254248
บท
บทความวิจัย

References

กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2554). แผนพัฒนาการท่องเที่ยวแห่งชาติ ฉบับที่ 2 (พ.ศ.2560 - 2564). (พิมพ์ครั้งที่ 1). กรุงเทพมหานคร: สำนักงานกิจการโรงพิมพ์องค์การสงเคราะห์ทหารผ่านศึก.

กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2554). แผนยุทธศาสตร์กู้วิกฤตและมาตรการกระตุ้น การท่องเที่ยวในระยะเวลา 4 ปี (พ.ศ. 2555 - 2559). (เอกสารอัดสำเนา). กรุงเทพมหานคร: กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา.

จุฑามาศ ไชยศร. (2536). การศึกษาศักยภาพของแหล่งท่องเทียวเพื่อพัฒนาการท่องเที่ยวในจังหวัดแม่ฮ่องสอน. เรียกใช้เมื่อ 29 มกราคม 2564 จาก http://www.thaithesis.org/detail.php?id=49665

ทิพาพร ไตรบรรณ์. (2557). แนวทางการพัฒนาศักยภาพการท่องเที่ยวเชิงประวัติศาสตร์: กรณีศึกษาหมู่บ้านอรัญญิก จังหวัดพระนครศรีอยุธยา. ใน วิทยานิพนธ์ศิลปศาตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการอุตสาหกรรมการบริการและการท่องเที่ยว. มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.

เพียงกานต์ นามวงศ์. (2552). การศึกษาแนวทางการพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมชุมชนไหล่หินอำเภอเกาะคา จังหวัดลำปาง. ใน รายงานการวิจัย. มหาวิทยาลัย แม่โจ้.

รชาดา เครือทิวา. (2555). แนวทางการพัฒนาการท่องเที่ยวชุมชนโดยการมีส่วนร่วมของผู้มีส่วนได้ส่วนเสียในจังหวัดอ่างทอง. ใน รายงานการวิจัย. สถาบันการพลศึกษา วิทยาเขตอ่างทอง.

วินิจ วีรยางกูร. (2551). การจัดการอุตสาหกรรมการท่องเที่ยว. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.

สมประสงค์ อ่อนแสง. (2551). แนวทางการพัฒนาศักยภาพของวัดจังหวัดมุกดาหารเพื่อการท่องเที่ยวทางวัฒนธรรม. ใน วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาวัฒนธรรมศาสตร์. มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.

สำนักงานจังหวัดสุราษฎร์ธานี. (2560). แผนพัฒนาจังหวัดสุราษฎร์ธานีระยะ 20 ปี (พ.ศ. 2560 - 2579). (เอกสารอัดสำเนา). สุราษฎร์ธานี: สำนักงานจังหวัดสุราษฎร์ธานี.

องค์การบริหารส่วนจังหวัดสุราษฎร์ธานี. (2558). แผนพัฒนาจังหวัดสุราษฎร์ธานี พ.ศ. 2558 - 2560. (เอกสารอัดสำเนา). สุราษฎร์ธานี: องค์การบริหารส่วนจังหวัด สุราษฎร์ธานี.