THE TOURISM POTENTIAL DEVELOPMENT IN WIANG SA ANCIENT COMMUNITY: WIANG SA DISTRICT, SURAT THANI PROVINCE
Main Article Content
Abstract
The objectives of this research article were to 1) Study tourism potential development in Wiang Sa Ancient community: Wiang Sa District, Surat Thani Province and 2) Study the guidelines for Tourism Potential Development in Wiang Sa Ancient Community: Wiang Sa District, Surat Thani Province. The population of this study were tourists for 444 persons who are travelling in Khao Sok national park tourist site, Klongsok Sub district, Panom district, Surat Thani province in B.E. 2561, specifying the sample size by using the Taro Yamane formula. (Taro - Yamame) sample size of 222 persons. Simple random sampling was used, The tools used for data collection were questionnaires, the statistics composed of frequency, percentage, arithmetic mean and Standard Deviation. The results of the research were as following: 1) The tourism potential development in Wiang Sa Ancient community: Wiang Sa District, Surat Thani Province overall is at a high level and 2) The guidelines for Tourism Potential Development in Wiang Sa Ancient Community: Wiang Sa District, Surat Thani Province found that the capacity for physical characteristics and environmental preservation should be developed. As well as developing the quality to be a cultural tourism destination that has a standard to support tourists who come to visit throughout the year. The service should be managed in a systematic manner and clearly planned to work. There should be development and promotion of the conservation of arts and culture of community tourism sites to be more widely known by promoting through relevant agencies and various media, people in the community can earn more income from providing services to tourists such as selling local products, photo spots in the historic site, etc.
Article Details
References
กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2554). แผนยุทธศาสตร์กู้วิกฤตและมาตรการกระตุ้น การท่องเที่ยวในระยะเวลา 4 ปี (พ.ศ. 2555 - 2559). (เอกสารอัดสำเนา). กรุงเทพมหานคร: กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา.
จุฑามาศ ไชยศร. (2536). การศึกษาศักยภาพของแหล่งท่องเทียวเพื่อพัฒนาการท่องเที่ยวในจังหวัดแม่ฮ่องสอน. เรียกใช้เมื่อ 29 มกราคม 2564 จาก http://www.thaithesis.org/detail.php?id=49665
ทิพาพร ไตรบรรณ์. (2557). แนวทางการพัฒนาศักยภาพการท่องเที่ยวเชิงประวัติศาสตร์: กรณีศึกษาหมู่บ้านอรัญญิก จังหวัดพระนครศรีอยุธยา. ใน วิทยานิพนธ์ศิลปศาตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการอุตสาหกรรมการบริการและการท่องเที่ยว. มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.
เพียงกานต์ นามวงศ์. (2552). การศึกษาแนวทางการพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมชุมชนไหล่หินอำเภอเกาะคา จังหวัดลำปาง. ใน รายงานการวิจัย. มหาวิทยาลัย แม่โจ้.
รชาดา เครือทิวา. (2555). แนวทางการพัฒนาการท่องเที่ยวชุมชนโดยการมีส่วนร่วมของผู้มีส่วนได้ส่วนเสียในจังหวัดอ่างทอง. ใน รายงานการวิจัย. สถาบันการพลศึกษา วิทยาเขตอ่างทอง.
วินิจ วีรยางกูร. (2551). การจัดการอุตสาหกรรมการท่องเที่ยว. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
สมประสงค์ อ่อนแสง. (2551). แนวทางการพัฒนาศักยภาพของวัดจังหวัดมุกดาหารเพื่อการท่องเที่ยวทางวัฒนธรรม. ใน วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาวัฒนธรรมศาสตร์. มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
สำนักงานจังหวัดสุราษฎร์ธานี. (2560). แผนพัฒนาจังหวัดสุราษฎร์ธานีระยะ 20 ปี (พ.ศ. 2560 - 2579). (เอกสารอัดสำเนา). สุราษฎร์ธานี: สำนักงานจังหวัดสุราษฎร์ธานี.
องค์การบริหารส่วนจังหวัดสุราษฎร์ธานี. (2558). แผนพัฒนาจังหวัดสุราษฎร์ธานี พ.ศ. 2558 - 2560. (เอกสารอัดสำเนา). สุราษฎร์ธานี: องค์การบริหารส่วนจังหวัด สุราษฎร์ธานี.