DEVELOPMENT OF PEOPLE’ S POLITICAL ALERTNESS IN DEMOCRACY AFFECTING TO GENERAL ELECTION
Main Article Content
Abstract
The objectives of this article were: 1) To study the level of people’s political alertness in democratic system affecting general election, 2) To study factors affecting people’s political alertness and 3) To propose the people’s political alertness. Methodology was the mixed methods: The quantitative research, data were collected with questionnaires from 400 samples from the North, Lampoon Province, Northeast, Central, Rajaburi Province and the South, Suratthani Province. Data were analyzed with frequency, percentage, mean, standard deviation, simple linear regression and stepwise regression. The qualitative research, data were collected by in - depth - interviewing 18 key informants who were election committee, politicians, community leaders, monks, academicians and political academicians and analyzed by descriptive interpretation. Findings were that 1) Levels of people’s political alertness consisted of factors affecting the political alertness, Four Rddhippada and people’s political alertness, by overall were at high levels, 2) factors affecting the political alertness and Four Rddhippada had effects on people’s political alertness at the statistically significant level at 0.01 and 3) to propose the development of people’s political alertness with Buddhadhamma integration, that were the political preferences to attend a political speech, try to attend in political participation, awareness of the people to control consciousness in political activities and transparent selected of candidates for election
Article Details
References
ชุติมา ศิริเมธาวี. (2560). ปัจจัยที่มีผลต่อการตัดสินใจเลือกตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรจังหวัดลพบุรี: ศึกษาในช่วงเวลาปี พ.ศ. 2560. ใน สารนิพนธ์รัฐศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาสื่อสารการเมือง. วิทยาลัยสื่อสารการเมือง มหาวิทยาลัยเกริก.
ธิดารัตน์ ชวรัตน์สกุลกิจ. (2559). ปัจจัยที่มีผลต่อการตัดสินใจเลือกตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎร: ศึกษากรณีประชาชนผู้มีสิทธิเลือกตั้งจังหวัดเชียงใหม่. ใน สารนิพนธ์รัฐศาสตรมหาบัณฑิต สาขาสื่อสารการเมือง. วิทยาลัยสื่อสารการเมือง มหาวิทยาลัยเกริก.
บุญศรี มีวงษ์อุโฆษ. (2542). การเลือกตั้งและพรรคการเมือง. กรุงเทพมหานคร: สถาบันนโยบายการศึกษา.
บุศรา โพธิสุข. (2559). การมีส่วนร่วมทางการเมืองท้องถิ่นของประชาชน: ศึกษาเฉพาะกรณี ตำบลช้างเผือก อำเภอเมือง จังหวัดเชียงใหม่. พิฆเนศวร์สาร, 12(1), 151-164.
พรศักดิ์ ผ่องแผ้ว. (2527). การเลือกตั้งซ่อมสมาชิกสภาผู้แทนราษฎร จังหวัดบุรีรัมย์ เมื่อวันที่ 28 สิงหาคม 2526. กรุงเทพมหานคร: เจ้าพระยาการพิมพ์.
พรอัมรินทร์ พรหมเกิด. (2558). วัฒนธรรมทางการเมืองของประชาชนกับการพัฒนาประชาธิปไตย. รายงานการวิจัย: มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
พระครูสังฆรักษ์เกียรติศักดิ์ กิตฺติปญฺโญ. (2558). ระเบียบวิธีวิจัยทางสังคมศาสตร์. เชียงใหม่: บริษัทประชากรธุรกิจ จำกัด.
พระบุญเพ็ง สิทธิวงษา. (2562). การใช้หลักอิทธิบาท 4 ในการบริหารจัดการท้องถิ่นของบุคลากรองค์การบริหารส่วนตำบลสีออ อำเภอกุมภวาปี จังหวัดอุดรธานี. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์, 6(5), 2459-2480.
พัชรี ศิลารัตน์. (2557). การใช้อิทธิบาท 4 ในการส่งเสริมความรู้ความเข้าใจในระบอบประชาธิปไตยของเยาวชนเทศบาลเมืองร้อยเอ็ด พ.ศ. 2556. วารสารสถาบันวิจัยญาณสังวร, 5(2), 29-38.
วัฒนา เซ่งไพเราะ. (2555). ความตื่นตัวทางการเมืองของเยาวชนในสถานบันการศึกษาในเขตกรุงเทพมหานครกับการพัฒนาวัฒนธรรมทางการเมืองแบบประชาธิปไตย ช่วงปี พ.ศ. 2549-2554. ใน ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาสื่อสารการเมือง. วิทยาลัยสื่อสารทางการเมือง มหาวิทยาลัยเกริก.
Huntington S. (1971). The Change to Change: Modernization, Development, and Politics. Comparative Politics, 3(3), 283-322.