องค์การบริหารส่วนตำบล: บริบททั่วไป, สภาพปัญหา และแนวคิดที่ควรปฏิรูป

Main Article Content

วิชาญ ฤทธิธรรม
วีรศักดิ์ บำรุงตา

บทคัดย่อ

          บทความนี้ ผู้เขียนมีวัตถุประสงค์ที่จะศึกษา บริบททั่วไป, สภาพปัญหาและแนวทางปฏิรูปองค์การบริหารส่วนตำบล (อบต.) จากการศึกษาพบว่า อบต. เป็นองค์กรปกครองท้องถิ่นมีฐานะเป็นนิติบุคคล ทั่วประเทศมีจำนวน 5,300 องค์กร ดำเนินการตาม พ.ร.บ.สภาตำบล และองค์การบริหารส่วนตำบล พ.ศ. 2537 (ปรับปรุงครั้งที่ 7 พ.ศ. 2562) และตาม พ.ร.บ.กระจายอำนาจสู่การปกครองส่วนท้องถิ่น พ.ศ. 2542 เพื่ออนุวัตตามรัฐธรรมนูญ ฉบับ พ.ศ.2540, 2550 และ 2560 อบต. ประกอบด้วย สมาชิกสภาองค์การบริหาร ส่วนตำบล และนายกองค์การบริหารส่วนตำบล สมาชิกสภา อบต. มาจากการเลือกตั้งหมู่บ้านละ 1 คนในตำบล ถ้าตำบลใดมีน้อยกว่า 6 หมู่บ้าน ก็ให้มีสมาชิกได้ 6 คน ตามกฎหมายบัญญัติ ส่วน นายก อบต.มาจากการเลือกตั้งของประชาชนทุกหมู่บ้านในตำบลนั้น ๆ ทั้งสมาชิกสภาและนายก อบต. อยู่ในตำแหน่งตามวาระคราวละ 4 ปี นายก อบต. และคณะผู้บริหาร มีอำนาจหน้าที่ในการพัฒนา ออกข้อบัญญัติ จัดเก็บภาษี บริหารจัดการ มีราชการส่วนกลางเป็นผู้กำกับดูแล ควบคุมเกี่ยวกับการบริหารงานบุคคล ระเบียบวินัยของพนักงาน ส่วนพนักงานประจำ อบต. เช่น ข้าราชการประจำ พนักงานจ้าง และลูกจ้าง ซึ่งมีปลัด อบต. เป็นหัวหน้าข้าราชการ และพนักงานประจำ ภายใต้การบริหารของนายก อบต. สภาพปัญหาคือ ขาดความเป็นอิสระในการบริหาร เป็นเรื่องการกำกับดูแล ระเบียบกฎหมายต่าง ๆ กระทรวงมหาดไทยยังครอบงำทั้งเรื่องงบประมาณและเงินอุดหนุน ซึ่งไม่เป็นไปตามเจตนารมณ์ของรัฐธรรมนูญบัญญัติไว้ ส่วนแนวทางที่ควรปฏิรูป คือ ระเบียบกฎหมาย การกำกับดูแล การเพิ่มงบประมาณ การมีส่วนร่วมจากประชาชนในการบริหารเพื่อตรวจสอบการทุจริตและประพฤติมิชอบทั้งพนักงาน สมาชิกสภา และฝ่ายบริหาร เพื่อให้เกิดประโยชน์สูงสุดต่อประชาชนในเขตตำบล

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
ฤทธิธรรม ว., & บำรุงตา ว. (2021). องค์การบริหารส่วนตำบล: บริบททั่วไป, สภาพปัญหา และแนวคิดที่ควรปฏิรูป. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์, 8(5), 1–16. สืบค้น จาก https://so03.tci-thaijo.org/index.php/JMND/article/view/252194
ประเภทบทความ
บทความวิชาการ

เอกสารอ้างอิง

นันทวัฒน์ ปรมานันท์. (2549). การปกครองท้องถิ่น. (พิมพ์ครั้งที่) 4. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์วิญญูชน จำกัด.

นิพนธ์ ศศิธรเสาวภา. (2560). ภาวะผู้นำกับการปกครองท้องถิ่น. (พิมพ์ครั้งที่ 1). กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งมหาวิทยาลัยราชภัฎสวนสุนันทา.

ประกาศคณะกรรมการการกระจายอำนาจให้แก่องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น เรื่อง แผนการกระจายอำนาจให้แก่องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น พ.ศ. 2543. (2544). ราชกิจจานุเบกษา เล่ม 118 ตอนพิเศษ 4 ง หน้า 23 (17 มกราคม 2544).

ประกาศคณะปฏิวัติ ฉบับที่ 326. (2515). ราชกิจจานุเบกษา เล่ม 89 ตอนที่ 190 ฉบับพิเศษ หน้า 123 (13 ธันวาคม 2515).

พระราชบัญญัติกำหนดแผนและขั้นตอนการกระจายอำนาจให้แก่องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น. (2542). ราชกิจจานุเบกษา เล่ม 116 ตอนที่ 114 ก หน้า 56-58 (17 พฤศจิกายน 2542).

พระราชบัญญัติระเบียบการบริหารงานบุคคลส่วนท้องถิ่น. (2542). ราชกิจจานุเบกษา เล่ม 116 ตอนที่ 120 ก หน้า 4-14 (29 พฤศจิกายน 2542).

. (2542). ราชกิจจานุเบกษา เล่ม 116 ตอนที่ 20 ก หน้า 10-12 (29 พฤศจิกายน 2542).

พระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล. (2537). ราชกิจจานุเบกษา เล่ม 111 ตอนที่ 53 ก หน้า 16 (2 ธันวาคม 2537).

. (2537). ราชกิจจานุเบกษา เล่ม 111 ตอนที่ 53 ก หน้า 26-27 (2 ธันวาคม 2537).

พระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล พ.ศ. 2537 (ปรับปรุงฉบับที่ 7). (2562). ราชกิจจานุเบกษา เล่ม 136 ตอนที่ 50 ก หน้า 152 (16 เมษายน 2562).

พระราชบัญญัติองค์การบริหารส่วนจังหวัด. (2540). ราชกิจจานุเบกษา เล่ม 114 ตอนที่ 162 ก หน้า 14-15 (31 ตุลาคม 2540).

รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย. (2540). ราชกิจจานุเบกษา เล่ม 114 ตอนที่ 55 ก หน้า 73-74 (11 ตุลาคม 2540).

สมคิด เลิศไพฑูรย์. (2550). กฎหมายปกครองท้องถิ่น. กรุงเทพมหานคร: อรรถมลการพิมพ์.

อิทธิพล ทัศนา. (2542). อำนาจการออกข้อบัญญัติท้องถิ่นขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.