มาตรการทางกฎหมายเกี่ยวกับการคุ้มครองสิทธิของผู้ต้องหา: ศึกษากรณีการแถลงข่าวต่อสาธารณชน
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีจุดประสงค์เพื่อ 1) ทำการศึกษาวิเคราะห์แนวคิดเกี่ยวกับมาตรการทางกฎหมายในการคุ้มครองสิทธิของผู้ต้องหาในประเทศไทยศึกษาเปรียบเทียบกับต่างประเทศในการแถลงข่าวต่อสาธารณชน 2) เสนอแนวหาทางปรับปรุงกฎหมายการคุ้มครองสิทธิของผู้ต้องหา ตลอดจนวิธีการและแนวทางการแก้ไขที่ได้ปฏิบัติต่อผู้ต้องหาในการแถลงข่าวต่อสาธารณชน เป็นรูปแบบการวิจัยทางเอกสาร และการศึกษาถึงเรื่องสิทธิที่ผู้ต้องหาควรจะได้รับเป็นไปตามหลักสิทธิมนุษยชนขั้นพื้นฐาน เปรียบเทียบกับกฎหมายต่างประเทศ เกี่ยวกับการนำตัวผู้ต้องหามาแถลงข่าวต่อสาธารณชนภายหลังการจับกุมของตำรวจ ผลการศึกษาวิจัยพบว่าต้องห้ามมิให้มีการละเมิดสิทธิความเป็นส่วนตัวและสิทธิมนุษยชน ยกตัวอย่างในต่างประเทศเช่น สหรัฐอเมริกา และสหพันธ์สาธารณรัฐเยอรมนีนั้นจะมีกฎหมายบัญญัติเจ้าพนักงานตำรวจและสื่อมวลชนเช่น สหรัฐอเมริกาจะมีแนวทางของ Bill of Right เรื่องศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์และ ABA Standard fair trial and free press สำหรับการปฏิบัติหน้าที่ของเจ้าพนักงาน และสหพันสาธารณรัฐเยอรมนีวางหลักและมีบทลงโทษ ภายใต้กฎหมายวิธีพิจารณาความอาญาและประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ ถึงแม้ประเทศไทยจะมี ระเบียบสำนักงานตำรวจแห่งชาติ ว่าด้วยประมวลระเบียบการตำรวจไม่เกี่ยวกับคดี ลักษณะที่ 30 เรื่อง “การปฏิบัติเกี่ยวกับการให้ข่าว การแถลงข่าว การให้สัมภาษณ์ การเผยแพร่ภาพต่อสื่อมวลชน และจัดทำสื่อประชาสัมพันธ์ พ.ศ. 2556” ทางปฏิบัติยังพบเห็นการแถลงข่าวที่ต้องห้ามที่เป็นการละเมิดสิทธิ ข้อเสนอแนะให้เพิ่มข้อบังคับบทลงโทษไว้ในกฎหมายสารบัญญัติเช่น ประมวลกฎหมายอาญาเรื่องหมิ่นประมาท มาตรา 328 ประมวลวิธีพิจารณาความอาญาเรื่องการสอบสวน มาตรา 134 และแก้ร่างพระราชบัญญัติการคุ้มครองสิทธิและเสรีภาพ ส่งเสริมจริยธรรมและมาตรฐานวิชาชีพสื่อมวลชน มาตรา 37
Article Details
References
กุลพล พลวัน. (2538). พัฒนาการแห่งสิทธิมนุษยชน. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์ วิญญูชน จำกัด.
คณิต ณ นคร. (2529). ฐานะของผู้ถูกกล่าวหาในคดีอาญา. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพมหานคร: สำนักอบรมศึกษากฎหมายเนติบัณฑิตยสภา.
เดโช สมศรีธนาเดช. (2557). การทำแผนประทุษกรรมและการแถลงข่าวสื่อมวลชน. ใน วิทยานิพนธ์นิติศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชานิติศาสตร์. มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์.
ธานี วรภัทร์. (2553). กฎหมายว่าด้วยการบังคับโทษจำคุก. (พิมพ์ครั้งที่ 1). กรุงเทพมหานคร: วิญญูชน.
พระราชบัญญัติศาลเยาวชนและครอบครัวและวิธีพิจารณาคดีเยาวชนและครอบครัว พ.ศ. 2553 (ฉบับที่ 1). (2553). ราชกิจจานุเบกษา เล่มที่ 127 ตอนที่ 72 ก หน้า 39 (22 พฤศจิกายน 2553).
วรรณโชค ไชยสะอาด. (2559). ห้ามนำผู้ต้องหามาแถลงข่าว = ยกระดับความยุติธรรม. เรียกใช้เมื่อ 2564 กุมภาพันธ์ 20 จาก https://www.posttoday.com/politic/report/453172
ศาลฎีกาแผนกคดีอาญาของผู้ดำรงตำแหน่งทางการเมืองร่วมกับมูลนิธิคอนราด อาเดนาวร์ ประเทศไทย. (2560). ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญาสหพันธ์สาธารณรัฐเยอรมนี. กรุงเทพมหานคร: ศาลฎีกา.
สมาคมนักข่าววิทยุและโทรทัศน์. (2555). ระเบียบสมาคมนักข่าววิทยุและโทรทัศน์ไทยว่าด้วยจริยธรรมแห่งวิชาชีพฯ พ.ศ. 2555 แก้ไขเพิ่มเติม. เรียกใช้เมื่อ 20 กุมภาพันธ์ 2564 จาก http://www.thaibja.org/?p=982
สำนักงานข้าหลวงใหญ่เพื่อสิทธิมนุษยชนแห่งองค์การสหประชาชาติ. (2509). กติการะหว่างประเทศว่าด้วยสิทธิพลเมืองและสิทธิทางการเมือง. เรียกใช้เมื่อ 19 กันยายน 2563 จาก https://www.ohchr.org/en/professionalinterest/pages/ccpr.aspx
สำนักงานตำรวจแห่งชาติ. (2556). ระเบียบสำนักงานตำรวจแห่งชาติว่าด้วยประมวลระเบียบการตำรวจไม่เกี่ยวกับคดี ลักษณะที่ 30 การปฏิบัติเกี่ยวกับการให้ข่าว การแถลงข่าว การให้สัมภาษณ์ การเผยแพร่ต่อสื่อมวลชน และการจัดทำสื่อประชาสัมพันธ์ พ.ศ. 2556. เรียกใช้เมื่อ 20 กุมภาพันธ์ 2564 จาก https://saranitet.police.go.th/4577
สุรศักดิ์ ลิขสิทธิ์วัฒนกุล. (2549). ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา ฉบับอ้างอิง (พิมพ์ครั้งที่ 6). กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์วิญญูชน.
American Bar Association. (2013). ABA Standards for Criminal Justice Fair trial and public discourse. NY: ABA Book Publishing.
Carmen, V. S. (2013). German Civil Code BGB. Retrieved February 20, 2564, from https://www.gesetze-im-internet.de/bgb/
Signorelli, W. P. (2011). Criminal law procedure and evidence. Boca Raton Fla: Taylor & Francis.