การประยุกต์ใช้หลักอายุสสธรรมในการดำเนินชีวิตของผู้สูงอายุ ในเขตอำเภอกุดจับ จังหวัดอุดรธานี

Main Article Content

พระครูจันโทภาส (ชาคโร) .
บุญส่ง สินธุ์นอก
สมเดช นามเกตุ

บทคัดย่อ

          บทความวิจัยฉบับนี้ มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาสภาพปัญหาของผู้สูงอายุในเขตพื้นที่อำเภอกุดจับ จังหวัดอุดรธานี 2) เพื่อศึกษาหลักอายุสสธรรมสำหรับการดำเนินชีวิตของผู้สูงอายุในเขตพื้นที่อำเภอกุดจับ จังหวัดอุดรธานี และ 3) เพื่อศึกษาแนวทางการประยุกต์ใช้หลักอายุสสธรรมในการดำเนินชีวิตของผู้สูงอายุในเขตอำเภอกุดจับ จังหวัดอุดรธานี การวิจัยนี้ เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ (Qualitative Research) โดยศึกษาข้อมูลจากเอกสาร และการสัมภาษณ์ผู้ให้ข้อมูล ผลการวิจัยพบว่า ผู้สูงอายุคือผู้ที่มีอายุ 60 ปีขึ้นไป สภาพร่างกายเสื่อมถอย มีอารมณ์หงุดหงิด ไม่มีความเชื่อมั่นตนเอง หวาดกลัวภัยต่าง ๆ นานา กลัวถูกทอดทิ้งจากครอบครัว ลูกหลาน สังคม ชุมชนมีความสำคัญของผู้สูงอายุ และต่อประเทศชาติ ความสำคัญของผู้สูงอายุคือ ผู้สูงอายุผ่านประสบการณ์ในชีวิตมาหลายรูปแบบทั้งดีและไม่ดี เป็นที่พึ่งร่มโพธิ์ร่มไทรของลูกหลาน ถ่ายทอดภูมิปัญญาในท้องถิ่นให้กับลูกหลานให้ดำรงสืบต่อไป สภาพปัญหาการดำเนินชีวิตของผู้สูงอายุในเขตพื้นที่อำเภอกุดจับ จังหวัดอุดรธานี พบว่า ด้านร่างกายของผู้สูงอายุเป็นไปตามความเสื่อมของร่างกาย หลักอายุสสธรรมมี 5 ประการ คือ 1) สปฺปายการี สร้างสัปปายะ คือทำอะไร ๆ ให้เป็นที่สบายเกื้อกูลแก่สุขภาพ 2) สปฺปาเย มตฺตญฺญู แม้ในสิ่งที่สบายนั้นก็รู้จักประมาณ ทำแต่พอดี 3) ปณิตโภชี บริโภคสิ่งที่ย่อยง่าย 4) กาลจารี ประพฤติตนให้เหมาะสมในเรื่องเวลา เช่น รู้จักเวลา ทำถูกเวลา ทำเป็นเวลา 5) พฺรหฺมจารี รู้จักถือพรหมจรรย์ตามควร ผู้สูงอายุ มีปัญหาด้านจิตใจและอารมณ์ของผู้สูงอายุ มีแนวทางการรักษาสุขภาพที่เป็นสุขแบบองค์รวมของชีวิตทั้ง 4 ด้าน คือ ทางกาย ทางสังคม ทางจิต และทางปัญญา ของชีวิตได้อย่างสอดคล้องกัน

Article Details

How to Cite
. พ. (ชาคโร), สินธุ์นอก บ., & นามเกตุ ส. (2021). การประยุกต์ใช้หลักอายุสสธรรมในการดำเนินชีวิตของผู้สูงอายุ ในเขตอำเภอกุดจับ จังหวัดอุดรธานี. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์, 8(4), 59–74. สืบค้น จาก https://so03.tci-thaijo.org/index.php/JMND/article/view/251624
บท
บทความวิจัย

References

กุลยา ตันติผลาชีวะ. (2551). คู่มือการดูแลสุขภาพใจสำหรับผู้สูงอายุ สูงวัยด้วยใจสุข. กรุงเทพมหานคร: เรือนปัญญา.

จุฑาทิพย์ อภิรมย์. (2537). ข้อเท็จจริงและทัศนะการเข้าร่วมกิจกรรมเพื่อสังคมของผู้สูงอายุ: กรณีศึกษาชุมชนเทศบาลเมืองนครราชสีมา. จังหวัดนครราชสีมา: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

ทิพย์วดี เหลืองกระจ่าง. (2550). การพัฒนารูปแบบการเรียนรู้ตามแนวพุทธศาสตร์เพื่อพัฒนาผู้สูงอายุ. ใน ดุษฎีนิพนธ์ครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาพัฒนการสอน. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ธาริน สุขอนันต์ และคณะ. (2554). คุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุ. วารสารสาธารณสุขศาสตร์วิทยาลัยการสาธารณสุขสิรินธร จังหวัดชลบุรี, 41(3), 240-249.

บรรลุ ศิริพานิช. (2553). คู่มือการดูแลตนเองของผู้สูงอายุ สร้างใจให้แข็งแรง. กรุงเทพมหานคร: พิมพ์ดี.

พระบุญทรง หมีดา (ปุญฺญธโร). (2549). ปัญหาและทางออกของผู้สูงอายุตามหลักพระพุทธศาสนา. จังหวัดเชียงใหม่: มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต). (2544). พุทธธรม ฉบับเดิม. กรุงเทพมหานคร: ธรรมสภา.

พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต). (2550). สร้างวาสนา - เพิ่มค่าให้อายุ. กรุงเทพมหานคร: พิมพ์สวย.

พระมหาทวี มหาปญฺโญ (ละลง). (2556). วิเคราะห์อายุสสธรรม 5 หลักธรรมที่ช่วยให้อายุยืน 5 ประการในคัมภีร์พระพุทธศาสนาเถรวาท. เรียกใช้เมื่อ 8 มกราคม 2564 จาก https://www.mcu.ac.th/article/detail/281

รุจิรางค์ แอกทอง. (2549). การปรับตัวของผู้สูงอายุในเขตเทศบาลนครปฐม จังหวัดนครปฐม. ใน วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาจิตวิทยาชุมชน. มหาวิทยาลัยศิลปากร.

วิไลวรรณ อาจาริยานนท์. (2554). การศึกษาความสอดคล้องระหว่างการเสริมสร้างสุขภาพเชิงพุทธกับการเสริมสร้างสุขภาพของผู้มีอายุยืนในสังคมไทย. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

สุรางค์ โคว้ตระกูล. (2536). ปัญหาผู้สูงอายุ. กรุงเทพมหานคร : สภาสังคมสงเคราะห์แห่งประเทศไทยในพระบรมราชูปถัมภ์.

อำไพขนิษฐา สมานวงศ์ไทย. (2558). ปัญหาผู้สูงอายุ 3 ด้าน. เรียกใช้เมื่อ 8 มกราคม 2564 จาก http://suwanna12.blogspot.com/2012/07/blog-post.html