แนวทางการจัดการเรียนรู้แบบบูรณาการหลักสูตรสังคมศึกษา ของโรงเรียนกีฬาจังหวัดเชียงใหม่

Main Article Content

สรวลัย นันท์ชัย
เชษฐภูมิ วรรณไพศาล
แสวง แสนบุตร

บทคัดย่อ

          บทความวิจัยฉบับนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาสภาพและปัญหาของการจัดการเรียนรู้แบบบูรณาการหลักสูตรสังคมศึกษา สำหรับนักเรียนโรงเรียนกีฬาจังหวัดเชียงใหม่ 2) ศึกษาแนวทางการจัดการเรียนรู้สังคมศึกษาแบบบูรณาการหลักสูตรสังคมศึกษา สำหรับนักเรียนโรงเรียนกีฬาจังหวัดเชียงใหม่ เป็นการวิจัยเชิงสำรวจ กลุ่มเป้าหมายที่ใช้ในการศึกษาครั้งนี้ ได้แก่ นักเรียนโรงเรียนกีฬาจังหวัดเชียงใหม่ จำนวน 120 คน และผู้บริหารสถานศึกษาจำนวน 2 คน ผลการศึกษาพบว่า แนวทางการจัดการเรียนรู้แบบบูรณาการหลักสูตรสังคมศึกษาของโรงเรียนกีฬาจังหวัดเชียงใหม่ 1) สภาพและปัญหาของโรงเรียนกีฬาในการจัดการเรียนการสอนภายใต้หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551 วิชาสังคมศึกษา ปีการศึกษา 2562 ประกอบไปด้วย 3 ด้าน คือ ด้านหลักสูตรและกิจกรรมการเรียนการสอน ด้านครูผู้สอนวิชาสังคมศึกษา และด้านการวัดและประเมินผลวิชาสังคมศึกษา โดยด้านหลักสูตรและกิจกรรมการเรียนการสอนวิชาสังคมศึกษา ในภาพรวมมีความเหมาะสม ร้อยละ 56.34 ด้านครูผู้สอนวิชาสังคมศึกษา ในภาพรวมมีความเหมาะสม ร้อยละ 89.21 และด้านการวัดและประเมินผลวิชาสังคมศึกษา ในภาพรวมมีความเหมาะสม ร้อยละ 71.24 2) แนวทางการจัดการเรียนรู้สังคมศึกษาแบบบูรณาการหลักสูตรสังคมศึกษา สำหรับนักเรียนโรงเรียนกีฬาจังหวัดเชียงใหม่ โดยภาพรวมสรุปว่า ผู้บริหารและครูผู้สอนมีส่วนร่วมในการจัดทำหลักสูตรสังคมศึกษาสำหรับโรงเรียนกีฬา มีแนวทางการแก้ไขสำหรับนักเรียนที่เวลาเรียนไม่เพียงพอ คือการเรียนซ่อมเสริมช่วงเสาร์ อาทิตย์ และมีห้องเรียนอัจฉริยะรองรับสำหรับการเรียนเพื่อให้ผู้เรียนทันต่อข่าวสารในปัจจุบัน ในส่วนของการวัดผลประเมินผลมีการวัดผลประเมินผลที่หลากหลาย ไม่ใช่ทิศทางเดียว เช่น จากการทำกิจกรรม การสังเกตพฤติกรรมการทำงานรายบุคคล เป็นกลุ่มและจากชิ้นงาน

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
นันท์ชัย ส., วรรณไพศาล เ., & แสนบุตร แ. (2021). แนวทางการจัดการเรียนรู้แบบบูรณาการหลักสูตรสังคมศึกษา ของโรงเรียนกีฬาจังหวัดเชียงใหม่. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์, 8(3), 264–274. สืบค้น จาก https://so03.tci-thaijo.org/index.php/JMND/article/view/251166
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

กระทรวงศึกษาธิการ. (2551). ตัวชี้วัดและสาระการเรียนรู้แกนกลาง กลุ่มสาระสังคมศึกษา ศาสนาและวัฒนธรรม ตามหลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551 สำนักวิชาการและมาตรฐานการศึกษา สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐานการศึกษาขั้นพื้นฐาน กระทรวงศึกษาธิการ. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.

. (2553). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์ชุมนุม สหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.จำกัด.

กสุมภ์ คำถวาย. (2546). การสนทนากลุ่มเพื่อการจัดการเรียนการสอนแบบบูรณาการของครูสังคมศึกษาในโรงเรียนเอกชน อำเภอเมืองเชียงใหม่. เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

ฉวีวรรณ สุวรรณาภา. (2558). การจัดการเรียนรู้แบบ บูรณาการเพื่อเสริมทักษะการคิดในรายวิชาสัมมนา. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มจร, 3(2),1-19.

ชรินทร์ มั่งคั่ง. (2560). อุดมคติวิทยาหลักสูตรสังคมศึกษาเพื่อปวงชน (Ideology social studiescurriculum for all). (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

. (2561). องค์ความรู้หลักสูตรและการสอนสังคมศึกษา (Knowledge of curriculum and teaching in social studies). (พิมพ์ครั้งที่ 1). กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

เชษฐภูมิ วรรณไพศาล. (2560). เอกสารคำสอนกระบวนวิชา 071712 มโนทัศน์ทางสังคมศึกษา (Social Studies Concepts). เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

รัชณีย์ ธนะวดี. (2544). การจัดกิจกรรมการเรียนแบบบูรณาการโดยใช้สิ่งแวดล้อมรอบตัวสำหรับนักเรียน โรงเรียนวัดสวนดอก. ใน วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการศึกษานอกระบบ. มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

สมยศ แซ่โต๋ว. (2556). สภาพและปัญหาการจัดการเรียนการสอนวิชาพลศึกษาในเครือโรงเรียนราชวินิต. ใน วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต สาขาพลศึกษา. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

Bruner, J. S. (1960). The Process of Educational. New York: Vintage Books.