กระบวนการสร้างสรรค์สื่อเพลงเพื่อประชาสัมพันธ์การท่องเที่ยว เชิงวัฒนธรรม กรณีศึกษา เพลง 111 ปี เล่าขานตำนานเมืองเบตง

Main Article Content

กชพรรณ สกุลพุทธพร

บทคัดย่อ

          บทความวิจัยฉบับนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาองค์ความรู้ด้านแหล่งท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมที่เป็นแรงบันดาลใจในการสร้างสรรค์สื่อเพลง และ 2) ศึกษากระบวนการสร้างสรรค์สื่อเพลง โดยเป็นวิจัยแบบสหวิทยาการ กลุ่มเป้าหมายคือผู้อำนวยการผลิต โดยเครื่องมือในการวิจัยมีทั้งแบบสัมภาษณ์เชิงลึก แบบสำรวจความพึงพอใจ และเก็บรวบรวมข้อมูลจากเอกสาร หนังสือ สื่อ และบุคคล ทั้งนี้ใช้การวิเคราะห์ข้อมูลเชิงคุณภาพโดยการเขียนบรรยาย ผลการวิจัยพบว่า 1) องค์ความรู้ด้านแหล่งท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมที่ถูกนำมาเป็นแรงบันดาลใจในการสร้างสรรค์สื่อเพลงนั้น มาจาก 1.1) ประสบการณ์ตรงจากการลงพื้นที่จริงของนักแต่งเพลง และ 1.2) การค้นคว้าเอกสารและสื่อที่เกี่ยวข้อง โดยเอกสารหลักที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้คือหนังสือ “ไผ่งามนาม เบตง 111 ปี เล่าขานตำนานเมืองเบตง” เนื่องจากเป็นแนวคิดหลักที่ผู้อำนวยการผลิตต้องการให้ถ่ายทอดออกมา และ 2) กระบวนการสร้างสรรค์สื่อเพลง นั้นถูกแบ่งออกเป็น 2 ขั้นตอน ด้วยกัน คือ 2.1) ขั้นก่อนการผลิต (Pre - production) และ 2.2) ขั้นการผลิต (Production) โดยขั้นตอนก่อนการผลิต (Pre - production) นั้นผู้อำนวยการผลิต (Producer) กำหนดโจทย์งานร่วมกับผู้วิจัย ได้ประเด็นสำคัญดังนี้ 1) เมืองในหมอก 2) ใต้สุดสยาม 3) อัตลักษณ์เฉพาะของคนเบตง ส่วนขั้นตอนการผลิตนั้น (Production) เป็นความร่วมมือระหว่าง ผู้อำนวยการผลิต (Producer) ผู้วิจัยหรือนักแต่งเพลง (Song writer) ผู้เรียบดนตรี (Composer) และนักร้อง (Singer) เพื่อทำงานในขั้นตอนสุดท้าย โดยเนื้อหาของเพลงถูกสร้างจากมุมมองของชาวเบตงที่ต้องการสื่อสารกับนักท่องเที่ยว โดยเน้นสร้างภาพลักษณ์ให้เบตงเป็นเมืองสมานฉันท์ และหวังลบภาพจำเรื่องเหตการณ์ความไม่สงบ เพื่อกระตุ้นเศรษฐกิจการท่องเที่ยวในอนาคต

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
สกุลพุทธพร ก. (2021). กระบวนการสร้างสรรค์สื่อเพลงเพื่อประชาสัมพันธ์การท่องเที่ยว เชิงวัฒนธรรม กรณีศึกษา เพลง 111 ปี เล่าขานตำนานเมืองเบตง. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์, 8(2), 212–224. สืบค้น จาก https://so03.tci-thaijo.org/index.php/JMND/article/view/250499
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

กรนันสักก์ ตั้งหทัยชูหิรัญ. (9 เมษายน 2560). ข้อจำกัดและโอกาสในการนำเพลง 111 ปีเล่าขานตำนาน เมืองเบตงไปใช้. (กชพรรณ สกุลพุทธพร, ผู้สัมภาษณ์)

. (9 มีนาคม 2560). ขอบข่ายงานและความต้องการในการผลิตบทเพลงประชาสัมพันธ์การท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม กรณีศึกษา เพลง 111 ปีเล่าขานตำนานเมืองเบตง. (กชพรรณ สกุลพุทธพร, ผู้สัมภาษณ์)

. (12 พฤษภาคม 2560). ความพึงพอใจในการนำบทเพลง 111 ปีเล่าขานตำนานเมืองเบตงไปใช้งานจริง. (กชพรรณ สกุลพุทธพร, ผู้สัมภาษณ์)

. (20 เมษายน 2560). จุดเน้นย้ำและคำสำคัญที่ต้องการให้ปรากฏในบทเพลง 111 ปีเล่าขานตำนานเมืองเบตง. (กชพรรณ สกุลพุทธพร, ผู้สัมภาษณ์)

กรฤต นิลวานิช. (2560). การสร้างสรรค์บทเพลงเกี่ยวกับพืชจำปาดะ. ใน รายงานวิจัย. มหาวิทยาลัยราชภัฏสงขลาและองค์การบริหารส่วนจังหวัดสตูล.

กัณฐิมา แก้วงาม และวิไลวรรณ จงวิไลเกษม. (2561). เบตง: กลยุทธ์การสื่อสารท่องเที่ยวภายใต้ภาวะวิกฤตความรุนแรงในสามจังหวัดชายแดนภาคใต้. เรียกใช้เมื่อ 12 พฤษภาคม 2563 จาก https://so02.tci-thaijo.org/index.php/jcomm/article/ view/226715/154694.

ชิตพงษ์ ตรีมาศ. (2561). การแต่งเพลงละครโทรทัศน์. เรียกใช้เมื่อ 12 พฤษภาคม 2563 จาก https://so02.tci-thaijo.org/index.php/EDUCU/article/view/163441/ 118187

ชุมศักดิ์ นรานัตนวงศ์ และคณะ. (2560). ไผ่งามนามเบตง 111 ปี: เล่าขานตำนานเมืองเบตง. อำเภอเบตง จังหวัดยะลา: หจก. พงศ์นราการพิมพ์ และ หจก.ควอลิตี้ ออฟ อาร์ต.

ณัฐพล ดีคำ. (2561). การประพันธ์เพลงร่วมสมัยจากแนวความคิดดนตรีอิเล็กทรอนิกส์ผ่านบทประพันธ์. เรียกใช้เมื่อ 11 มกราคม 2562 จาก www.journal.rmutt.ac.th.

รวิตา สีสด. (2558). ลักษณะบทเพลงและภาพประกอบในภาพยนตร์โฆษณารถยนต์. ใน วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาภาษาศาสตร์เพื่อการสื่อสาร. มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.