การพัฒนารูปแบบการดำเนินงานโรงเรียนวิถีพุทธ

Main Article Content

พระมหาวิชาญ สุวิชาโน (บัวบาน)

บทคัดย่อ

          บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาสภาพปัจจุบัน รูปแบบการดำเนินงานโรงเรียนวิถีพุทธ และ 2) พัฒนารูปแบบการดำเนินงานโรงเรียนวิถีพุทธ เป็นงานวิจัยรูปแบบพัฒนาโดยดำเนินการวิจัย ได้แก่ 1) ศึกษากรอบแนวคิดในการวิจัย จากการวิเคราะห์เอกสาร 2) ศึกษาสภาพและปัญหาใช้แบบสอบถาม เลือกตัวอย่างแบบเจาะจงเป็นผู้บริหาร จำนวน 379 คน    3) ศึกษารูปแบบและร่างรูปแบบใช้แบบสัมภาษณ์กึ่งโครงสร้าง เลือกตัวอย่างแบบเจาะจงเป็นตัวแทนจากโรงเรียนวิถีพุทธ จำนวน 21 คน เพื่อนำมาร่างรูปแบบโดยการประชุมเชิงปฏิบัติการ และตรวจสอบโดยการสัมมนาอิงผู้เชี่ยวชาญ และ 4) พัฒนารูปแบบโดยสนทนากลุ่ม เลือกตัวอย่างแบบเจาะจงเป็นตัวแทนจากโรงเรียนวิถีพุทธ จำนวน 10 คน ใช้สถิติค่าร้อยละ ค่าความถี่ ค่าเฉลี่ย (gif.latex?\bar{x}) และค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน (S.D.) โดยนำมาวิเคราะห์เชิงเนื้อหาและสรุปเป็นภาพรวม ผลการวิจัยพบว่า 1) สภาพปัจจุบันคือ โรงเรียนวิถีพุทธมีการดำเนินงานอยู่ 3 ระดับ ได้แก่ 1.1) โรงเรียนวิถีพุทธทั่วไป 1.2) โรงเรียนวิถีพุทธชั้นนำ และ 1.3) โรงเรียนวิถีพุทธพระราชทาน มีการดำเนินงาน 6 ขั้นตอน ได้แก่ 1) การเตรียมการ 2) การดำเนินงานการจัดสภาพและองค์ประกอบ 3) การดำเนินการพัฒนาตามระบบไตรสิกขา 4) การดูแลสนับสนุนใกล้ชิด 5) การปรับปรุงและพัฒนาต่อเนื่อง และ 6) การประเมินผลและเผยแพร่ผลการดำเนินงาน และ 2) พัฒนารูปแบบโดยนำหลักธรรมมาสนับสนุน มี 6 ขั้นตอน ได้แก่ 2.1) ศรัทธาและฉันทะ 2.2) ปัญญาวุฒิธรรม 2.3) ไตรสิกขา 2.4) กัลยาณมิตร 2.5) อิทธิบาท 4 อุปัญญาตธรรม 2 และ 2.6) ปิติและชื่นชมร่วมกัน และรูปแบบดำเนินการ มี 3 ด้าน ได้แก่ 1) ระบบเครือข่ายโรงเรียนวิถีพุทธ 2) การสร้างแกนนำเยาวชนวิถีพุทธ และ 3) การพัฒนาชุมชนตามแนววิถีพุทธ เพื่อส่งเสริมกระบวนการดำเนินงานบริหารโรงเรียนวิถีพุทธให้มีประสิทธิภาพขึ้น

Article Details

How to Cite
สุวิชาโน (บัวบาน) พ. (2021). การพัฒนารูปแบบการดำเนินงานโรงเรียนวิถีพุทธ. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์, 8(1), 245–262. สืบค้น จาก https://so03.tci-thaijo.org/index.php/JMND/article/view/249603
บท
บทความวิจัย

References

เกียรติศักดิ์ สุทธิ และคณะ. (2563). รูปแบบการพัฒนาครูในการจัดการเรียนรู้แบบพึ่งตนเองของนักเรียน ตามหลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง โรงเรียนวัดกู่สามัคคี สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครราชสีมาเขต 6. วารสารสังคมศาสตร์และมานุษยวิทยาเชิงพุทธ วัดวังตะวังตก, 5(6), 261-274.

โรงเรียนวิถีพุทธ. (2563). โรงเรียนวิถีพุทธ พุทธธรรมประยุกต์เพื่อการศึกษา. เรียกใช้เมื่อ 5 มกราคม 2563 จาก www.vitheebuddha.com /main.php?url=about&id

กรกมล หนูจันทร์ และคณะ. (2561). การพัฒนารูปแบบการบริหารโรงเรียนวิถีพุทธระดับปฐมวัยของโรงเรียนในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษา นครศรีธรรมราช เขต 3. วารสารสังคมศาสตร์และวัฒนธรรม, 1(1), 8-14.

กระทรวงศึกษาธิการ. (2546). พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ.2542 และที่แก้ไขเพิ่มเติม (ฉบับที่ 2) พ.ศ.2545 พร้อมกฎกระทรวงที่เกี่ยวข้อง. กรุงเทพมหานคร: องค์การขนส่งสินค้า และพัสดุภัณฑ์ (ร.ส.พ.).

บุญชม ศรีสะอาด. (2556). การวิจัยเบื้องต้น. (พิมพ์ครั้งที่ 9). กรุงเทพมหานคร: สุวีริยาสาส์น.

บุญส่ง ทองเอียง. (2563). พฤติกรรมการนำหลักไตรสิกขาไปใช้ในชีวิตของนักศึกษามหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย วิทยาเขตศรีธรรมาโศกราช. วารสารสังคมศาสตร์และมานุษยวิทยาเชิงพุทธ วัดวังตะวังตก, 5(6),78-89.

ผู้บริหารโรงเรียนวิถีพุทธชั้นนำ. (9 มกราคม 2563). เรื่องการพัฒนารูปแบบการดำเนินงานโรงเรียนวิถีพุทธ. (พระมหาวิชาญ สุวิชาโน (บัวบาน), ผู้สัมภาษณ์)

ผู้บริหารโรงเรียนวิถีพุทธทั่วไป. (9 มกราคม 2563). เรื่องการพัฒนารูปแบบการดำเนินงานโรงเรียนวิถีพุทธ. (พระมหาวิชาญ สุวิชาโน (บัวบาน), ผู้สัมภาษณ์)

ผู้บริหารโรงเรียนวิถีพุทธพระราชทาน. (9 มกราคม 2563). เรื่องการพัฒนารูปแบบการดำเนินงานโรงเรียนวิถีพุทธ. (พระมหาวิชาญ สุวิชาโน (บัวบาน), ผู้สัมภาษณ์)

พระณรงค์เดช อธิมุตฺโต (เดชาดิลก). (2560). รูปแบบการพัฒนาศูนย์การเรียนรู้โรงเรียนวิถีพุทธ. ใน ดุษฎีนิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาพุทธบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระธรรมปิฏก (ป.อ. ปยุตฺโต). (2546). สู่การศึกษาแนวทางพุทธ. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์องค์การรับสินค้าและพัสดุภัณฑ์ (ร.ส.พ.).

พระมหาโยธิน โยธิโก และคณะ. (2563). การสร้างความสมดุลและการรักษาต้นทุนทางธรรมชาติเชิงพุทธ ของเครือข่ายป่าชุมชนในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. วารสารสังคมศาสตร์และมานุษยวิทยาเชิงพุทธ วัดวังตะวังตก, 5(12), 30-43.

พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ (ฉบับที่ 4) พ.ศ. 2562. (2562). ราชกิจจานุเบกษา เล่ม 136 ตอนที่ 57 ก หน้า 49 (1 พฤษภาคม 2562).

พระอนุสรณ์ กิตฺติวณฺโณ (เรืองปัญญารัตน์). (2561). การปฏิรูปการ ศึกษาให้ถูกทางตามหลักวิถีพุทธ. วารสารวิชาการธรรมทรรศน์, 18(1), 237-247.

พัชฎาภรณ์ กลับส่ง รัตนบุรี และคณะ. (2563). การพัฒนาตัวบ่งชี้ความรับผิดชอบต่อสังคมด้านจริยธรรมของนักเรียนระดับ มัธยมศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 13. วารสารสังคมศาสตร์และมานุษยวิทยาเชิงพุทธ วัดวังตะวังตก, 5(6), 216-231.

มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2547). โรงเรียนวิถีพุทธ. (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

ระพีพัฒน์ หาญโสภา และคณะ. (2563). การพัฒนาทักษะการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21 สำหรับโรงเรียนร่มโพธิ์ทองธรรมวิทย์. วารสารสังคมศาสตร์และมานุษยวิทยาเชิงพุทธ วัดวังตะวังตก, 5(11), 18-31.

ราตรี รัตนโสภา. (2560). การศึกษาการดําเนินงานโรงเรียนวิถีพุทธในจังหวัดพระนครศรีอยุธยา. วารสารครุศาสตร์ปริทรรศน์, 4(2), 114-126.

สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2543). กรอบวิสัยทัศน์ และทิศทางแผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติฉบับที่ 9 (พ.ศ. 2545 – 2549). กรุงเทพมหานคร: สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.

สำนักงานราชบัณฑิตยสภา. (2563). การแบ่งภูมิภาคทางภูมิศาสตร์. เรียกใช้เมื่อ 1 มกราคม 2563 จาก http://www.royin.go.th/knowledges

Cronbach, L. J. (1990). Essentials of psychological testing. (3rd ed.). NY: Harper & Collins.

Krejcie, R. V. & Morgan, D. W. (1970). Determining Sample Size for Research Activities. Journal Education and Psychology Measurement, 3(30), 607-610.

Likert, R. (1967). The Method of Constructing and Attitude Scale. In Reading in Fishbeic. M (Ed.), Attitude Theory and Measurement. New York: Wiley & Son.