กัลยาณมิตรกับการพัฒนาคุณภาพชีวิต ตามแนวทางพระพุทธศาสนา
Main Article Content
บทคัดย่อ
การศึกษาวิจัยเรื่องกัลยาณมิตรกับการพัฒนาคุณภาพชีวิตตามแนวพุทธศาสนา โดยบทความฉบับนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ คือ 1.เพื่อศึกษาหลักการคบกัลยาณมิตรในพุทธศาสนาเถรวาท 2.เพื่อศึกษาการพัฒนาคุณภาพชีวิตตามแนวทางพุทธศาสนา และ 3.เพื่อศึกษาการคบกัลยาณมิตรเพื่อการพัฒนาคุณภาพชีวิตตามแนวพุทธศาสนา ซึ่งเป็นการวิจัยเชิงเอกสาร โดยนำข้อมูลที่ศึกษามาสรุปผลได้ดังต่อไปนี้ ผลการวิจัย พบว่า การคบกัลยาณมิตรในพุทธศาสนาเถรวาท คำว่า กัลยาณมิตรมีตามนัยแห่งสิงคาลกสูตรมี 2 ประเภท คือ มิตรแท้กับมิตรเทียม การพัฒนาคุณภาพชีวิตตามแนวทางพระพุทธศาสนามีจุดมุ่งหมายดังนี้ 1) จุดมุ่งหมายเพื่อประโยชน์ในโลก (กามโลก) นี้ เพื่อทำให้เกิดความเจริญมั่นคง ทำให้เป็นคนไม่ประมาทในการดำเนินชีวิตและทำให้เป็นแบบอย่างที่ดีแก่คนอื่นได้ในโลกปัจจุบัน 2) จุดมุ่งหมายเพื่อประโยชน์ในโลกหน้า (รูปโลก) คือการพัฒนาให้มีธรรม ที่เรียกว่าอินทรีย์ 5 ได้แก่ ศรัทธา วิริยะ สติ สมาธิและปัญญา 3) จุดมุ่งหมายเพื่อประโยชน์สูงสุด (อรูปโลก) คือการทำลายกิเลส ซึ่งมนุษย์สามารถพัฒนาตนเองให้ถึงขั้นทำลายกิเลสได้ด้วยวิธีการการพัฒนาตนเองให้มีจิตใจเข้มแข็งเพื่อทำลายกิเลสอันเป็นสิ่งที่ทำใจให้เศร้าหมองจากความชั่ว การรู้จักคบกัลยาณมิตรเพื่อการพัฒนาคุณภาพชีวิตตามแนวพุทธศาสนาได้แบ่งด้านต่าง ๆ ดังนี้ คือ 1) ด้านชีวิตประจำวัน ด้วยการแนะนำให้มีความขยันหมั่นเพียร ไม่เกียจคร้านการทำงานต่าง ๆ 2) ด้านสังคม ช่วยเหลือกันและกันไม่สร้างปัญหาให้แก่ชุมชนและผู้ที่เกี่ยวข้องด้วย 3) ด้านศีลธรรม แนะนำให้มีธรรม คือ ศรัทธา วิริยะ สติ สมาธิและปัญญา อันเป็นหลักปฏิบัติทางใจให้ถึงความหลุดพ้น และ 4) ด้านการศึกษา คือ กัลยาณมิตรจะแนะนำให้พบสิ่งดีมีประโยชน์เพื่อให้ประสบความสำเร็จในการดำรงชีวิตทางโลกิยวิสัย
Article Details
References
พระกิตติศักดิ์ ยโสธโร (แก้วเหลา). (2539). การศึกษาบทบาทของพระสารีบุตรเถระในการ เผยแผ่ พระพุทธศาสนา. ใน วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพระพุทธศาสนา. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระธรรมปิฎก (ป.อ. ปยุตฺโต). (2543). พุทธธรรมฉบับปรับปรุง. กรุงเทพมหานคร: มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต). (2551). พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์. กรุงเทพมหานคร: บริษัท เอส อาร์ พริ้นดิ้ง แมส โปรดักส์ จำกัด.
พระมหาทองพูล สติสมฺปนฺโน (เสือเขียว). (2547). การคบมิตรในพระพุทธศาสนา. ใน วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพระพุทธศาสนา. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระมหารัศมี ชุติโก (ด้วงได้). (2547). ศึกษาเปรียบเทียบมิตรภาพในพุทธปรัชญาเถรวาทกับ อริสโตเติล. ใน วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาปรัชญา. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระมหารุ่ง ปญฺญาวุฑฺโฒ(แรกชํานาญ). (2547). การศึกษาเชิงวิเคราะห์สถานภาพคุณสมบัติและบทบาทของพระ โสดาบันในพระพุทธศาสนาเถรวาท. ใน วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพระพุทธศาสนา. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
วิไลรัตน์ พฤกษาภิรมย์. (2547). ความเป็นกัลยาณมิตรของผู้ประเมิน ภายนอกตามความคิดเห็นของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดกรุงเทพมหานคร. ใน วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพระพุทธศาสนา. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.