THE GUIDELINE FOR COMPETENCY PROMOTION ON SURPLUS VALUE OF COMMUNITY INNOVATION, KHLONGDAN FLOATING MARKET, KHLONGDAN SUB DISTRICT, RANOT DISTRICT, SONGKHLA PROVINCE
Main Article Content
Abstract
There are two objectives of this research were as follows 1) to study on guideline for competency promotion on surplus value of community innovation, Khlongdan Floating Market, Khlongdan sub district, Ranot district, Songkhla province. 2) To study on suggestion for guideline for competency promotion on surplus value of community innovation, Khlongdan Floating Market, Khlongdan sub district, Ranot district, Songkhla province. The population were composed for 1,218 persons, sample size by Krejcie and Morgan’s table measurement, the samples were about 291 persons, and in-dept interview from 21 key informants.
The findings are as follows: 1) The guideline for competency promotion on surplus value of community innovation, Khlongdan Floating Market, Khlongdan sub district, Ranot district, Songkhla province by overview is at moderate level for all aspects ( = 3.078) when considered in each domain found the domain of community competency is the highest mean ( = 3.354) follow by domain of community innovation ( = 3.066) domain of surplus value ( = 3.017) and domain of market and product supplying is the lowest mean ( = 2.968) respectively. When considered in terms of sexes, ages, degrees of education and occupations found that there are moderate level by overview. 2) The suggestions on guideline for competency promotion on surplus value of community innovation, Khlongdan Floating Market, Khlongdan sub district, Ranot district, Songkhla province found that; there must have activity for promotion from provincial office and to have more wide, the local must be promoted, the damage location must be repair i.e. gate, electricity, field, road. To promote for collective from small group into large group. there must be integrated product and add more marketing lanes. There must have variety of products.
Article Details
References
กรมการพัฒนาชุมชน กระทรวงมหาดไทย. (2561). คู่มือบริหารโครงการชุมชนท่องเที่ยว OTOP นวัตวิถี. กรุงเทพมหานคร: กระทรวงมหาดไทย. เข้าถึงได้จาก https://yala.cdd.go.th/wp-content/uploads/sites/47/2018/05/คู่มือ-OTOP-นวัตวิถี.pdf
ชายชาญ ปฐมกาญจนา. (2558). แนวทางการส่งเสริมการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมแบบ มีส่วนร่วม ของชุมชนตลาดบางหลวง อำเภอบางเลน จังหวัดนครปฐม. วารสาร วิทยบริการ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์, 26(1), 118-129.
ฐนันดร์ศักดิ์ บวรนันทกุล. (2557). การเสริมสร้างศักยภาพการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์. วารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยปทุมธานี, 6(2), 186-193.
ทิพาพร ไตรบรรณ์. (2557). แนวทางการพัฒนาศักยภาพการท่องเที่ยวเชิงประวัติศาสตร์ กรณีศึกษา หมู่บ้านอรัญญิก จังหวัดพระนครศรีอยุธยา. ใน วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตร มหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการอุตสาหกรรมการบริการและการท่องเที่ยว. มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.
บุญเลิศ จิตตั้งวัฒนา และคณะ. (2542). การพัฒนาการท่องเที่ยวแบบยั่งยืน. (พิมพ์ครั้งที่ 1). เชียงใหม่: คณะมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ส่งศรี ชมภูวงศ์. (2554). ระเบียบวิธีวิจัยทางสังคมศาสตร์. (พิมพ์ครั้งที่ 2). นครศรีธรรมราช: วีพีเอส.
สายัณห์ ชลสาคร. (11 มกราคม 2562). แนวทางการส่งเสริมศักยภาพการสร้างมูลค่าเพิ่ม นวัตวิถีชุมชนตลาดริมน้ำคลองแดน ตำบลคลองแดน อำเภอระโนด จังหวัดสงขลา. (สุริยา ล่องแก้ว, ผู้สัมภาษณ์)
สุภาพร คำภีระ. (2559). การศึกษาแนวทางการพัฒนาแหล่งท่องเที่ยวเชิงนิเวศและประวัติศาสตร์หมู่บ้านสันติสุข ขององค์การบริหารส่วนตำบลขุนควร อำเภอปง จังหวัดพะเยา. เรียกใช้เมื่อ 11 มกราคม 2562 จาก https://newtdc.thailis. or.th/docview.aspx?tdcid=6633
อัจฉรา แก้วหนูนวล. (11 มกราคม 2562). แนวทางการส่งเสริมศักยภาพการสร้างมูลค่าเพิ่ม นวัตวิถีชุมชนตลาดริมน้ำคลองแดน ตำบลคลองแดน อำเภอระโนด จังหวัดสงขลา. (สุริยา ล่องแก้ว, ผู้สัมภาษณ์)
อิทธิพล ไทยกมล. (2544). ศักยภาพของชุมชนท้องถิ่นในการจัดการการท่องเที่ยวเชิงนิเวศน์: กรณีศึกษาชุมชนตำบลหญ้าแพรก จังหวัดสมุทรสาคร. ใน วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารทรัพยากรป่าไม้. มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.