Developing the Development Model of Strategic Leadership for Support Community Business Management around Si Thep Historical Park Phetchabun Province

Main Article Content

Primada Bualuang

Abstract

            This research presents the development of strategic leadership developing model to support community business management of Si Thep Historical Park, Phetchabun province. The objectives of this research are 1) to evaluate a potential of strategic leadership that supports community business management of Si Thep Historical Park. 2) to develop model of strategic leadership development that supports community business management of Si Thep Historical Park. Methodology and tool of this research consists of two parts. Firstly, a questionnaire was used to evaluating potential of strategic leadership of community’s leader at 16 communities of Tumbon Si Thep, Amphoe Si Thep, Phetchabun province. Descriptive statistics were used in this research. The collected data was analyzed by percentage, mean and standard deviation. Secondly, in-depth interview was used to analyze a model of strategic leadership development. Six persons who were interviewed consist of six academics, two community’s leader s, and one official developer. The result was shown that potential of strategic leadership which consists of 1) determining strategic direction 2) gathering multiple Inputs to formulate strategy 3) effectively managing the firm’s resource 4) sustaining an effective organizational culture 5) establishing balanced organizational controls and 6) revolutionary thinking, overall is high level. And the result was shown that a fit model and concern with context of 16 community’s leader of Tumbon Si Thep is participatory action training. In future research, creating a lecturer of each community should be considered. A new lecturer will be a representative of the community who has participating with any beneficial activity from government. A knowledge from training will be transferred to other community leaders for creating sustainable competitive advantage in community.  

Article Details

Section
Articles

References

กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2560). สถิตินักท่องเที่ยวภายในประเทศ ปี 2560. สืบค้น 10 เมษายน 2562,จาก https://www.mots.go.th/News-link.php?nid=11009.

กนกวรา พวงประยงค์ และวิภาภรณ์ เครือจันทร์. (2563). กลยุทธ์การบริหารจัดการองค์กร วิสาหกิจชุมชนกลุ่มอนุรักษ์ป่าชายเลน บ้านแหลมโฮมสเตย์ อำเภอท่าศาลา จังหวัด นครศรีธรรมราช. วารสารวิชาการ มทร.สุวรรณภมิ (มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์), 5(1), 56-71.

กัณฑ์กณัฐ สุวรรณรัชภูม์ สมชาย เทพแสง ทัศนา แสวงศักดิ์ และอภิธีร์ ทรงบัณฑิตย์. (2556). ภาวะผู้นำกลยุทธ์:รูปแบบของผู้นำยุคใหม่. วารสารบริหารการศึกษา มศว., 10(18), 1-12.

กัลยรัตน์ เมืองสง. (2550). รูปแบบการพัฒนาภาวะผู้นำ เชิงกลยุทธ์ของผู้บริหารสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน(ปริญญานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต, มหาวิทยาลัยบูรพา)

ขวัญฤดี ตันตระบัณฑิตย์. (2551). แนวทางการพัฒนาธุรกิจชุมชน. วารสารการพัฒนาท้องถิ่น, 3(1), 55-63.

จตุพร เสถียรคง. (2557). กลยุทธ์แห่งความสำเร็จในการบริหารการจัดการภาครัฐของไทย. วารสารวิจัยราชภัฎ เชียงใหม่, 15(2), 116-127.

จันทนา แสนสุข. (2557). ปัจจัยที่เป็นเหตุและผลของความสามารถภาวะผู้นำเชิงกลยุทธ์ของสถาบันอุดมศึกษา ในประเทศไทย. วารสารสมาคมนักวิจัย, 19(1), 34–46.

ชัยวัฒน์ ถิระพันธ์. (2546). สื่อสารกับสังคมเครือข่าย เอกสารประกอบการฝึกอบรมหลักสูตรการ สร้างเครือข่ายที่มีพลัง. กรุงเทพฯ: สถาบันการเรียนรู้และพัฒนาประชาสังคม.

ณรงค์ศักดิ์ หอมมาลัย. (2556). รูปแบบการพัฒนาภาวะผู้นำเชิงกลยุทธ์ของผู้บริหารองค์การบริหารส่วนตำบลยุคใหม่ในเขตภาคเหนือตอนล่าง. วารสารมหาวิทยาลัยพายัพ, 23 (2), 77-98.

ณัฏฐณิชา สังข์ศิลป์เลิศ และศรุติพงศ์ ภูวัชร์วรานนท์ (2564). ความสัมพันธ์ระหว่างภาวะผู้นำเชิงกลยุทธ์กับการบริหารจัดการ ความเสี่ยงของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่ การศึกษา ประถมศึกษาสงขลา เขต 1. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสงขลา, 3(1), 56-83.

ณัฏฐพันธ์ เขจรนันทน์. (2560). การจัดการเชิงกลยุทธ์. กรุงเทพฯ : ซีเอ็ดยูเคชั่น.

ทิพาวดี เมฆสวรรค์. (2545). กล้าคิด กล้าทำ กล้านำ กล้าเปลี่ยน. กรุงเทพฯ : เอ็กซเปอร์เน็ท.

ธนาคารแห่งประเทศไทย. การท่องเที่ยวกับบทบาทขับเคลื่อนเศรษฐกิจไทย ฮีโร่จำเป็นหรือ ฮีโร่ตัวจริง?,สืบค้น 22 กรกฏาคม 2563), จาก https://www.bot.or.th/Thai/ResearchAndPublications/articles/Pages/Article_29Oct2019.aspx

ธร สุนทรายุทธ. (2551). การบริหารจัดการเชิงปฏิรูป ทฤษฎี วิจัย และปฏิบัติทางการศึกษา. กรุงเทพฯ : เนติกุล

นงลักษณ์ สินสืบผล. (2542). การพัฒนาบุคคลและการฝึกอบรม. กรุงเทพฯ: สถาบันราชภัฎธนบุรี.

นิภาภรณ์ จงวุฒิเวศย์ รังสรรค์ สิงหเลิศ และสมสงวน ปัสสาโก. (2553). ปัจจัยที่ส่งผลต่อความสำเร็จในการดำเนินงานของธุรกิจชุมชน ในเขตอำเภอเมือง จังหวัดร้อยเอ็ด. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม, 4(2), 103-111.

นิศรา หงษา. (2560). ภาวะผู้นำเชิงกลยุทธ์ที่มีผลต่อการพัฒนาองค์การ:การก้าวเป็นองค์การที่มีสมรรถนะสูงของสำนักงานพัฒนาชุมชนอำเภอในเขตจังหวัดร้อยเอ็ด. วารสารอิเล็กทรอนิกส์การเรียนรู้ทางไกลเชิงนวัตกรรม, 7(2), 64-79.

ปรารถนา มินเสน. (2560). ความรู้ความเข้าใจในการสร้างแผนกลยุทธ์การเพิ่มขีดความสามารถของชุมชน จังหวัดเชียงใหม่ ภายใต้กรอบประชาคมอาเซียน. วิทยาการวิจัยและวิทยาการปัญญา, 15, 93-101.

ประสพชัย พสุนนท์. (2553). สถิติธุรกิจ. ศูนย์วิทยบริการ สถาบันเทคโนโลยีไทย-ญี่ปุ่น,กรุงเทพฯ

ปิยพงศ์ บางใบ. (2560). สืบสานภูมิปัญญาท้องถิ่นเครื่องมือประมงพื้นบ้าน ลุ่มแม่น้ำป่าสัก จังหวัดเพชรบูรณ์(รายงานการวิจัย). เพชรบูรณ์ : มหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบูรณ์.

พระครูอรัญพัชรศาสน. (2558). บทบาทพระสงฆ์ในการพัฒนาชุมชนในอำเภอศรีเทพ จังหวัดเพชรบูรณ์. วารสารบัณฑิตศึกษาปริทรรศน์ วิทยาลัยสงฆ์นครสวรรค์, 3(1), 63-71.

พระมหาขวัญยืน สุทนฺโต (ฟางทสวัสดิ์). (2560). รูปแบบการพัฒนาภาวะผู้นำเชิงกลยุทธ์ตามแนวพุทธวิธีสำหรับผู้บริหารสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี, 8, 312-329.

วรวรรษ เทียมสุวรรณ วัชรพล วิบูลยศริน ศิโรจน์ ผลพันธิน และเหม ทองชัย. (2562). ภาวะผู้นำเชิงกลยุทธ์ในศตวรรษที่ 21. วารสารวิชาการบัณฑิตวิทยาลัยสวนดุสิต, 15(2), 219-231.

ศิลปวัฒนธรรม. (2562). ไทยเสนอ“อุทยานประวัติศาสตร์ศรีเทพ” สู่มรดกโลก. สืบค้น 12 สิงหาคม 2562, จากhttps://www.silpa-mag.com/news/article_14698

ศิวพงศ์ สีเสียดงาม. (2556). ศิลปกรรมในวัฒนธรรมเขมรที่เมืองศรีเทพ อำเภอศรีเทพ จังหวัดเพชรบูรณ์ (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยศิลปากร)

สุกัญญา แก้วนิ่ม. (2558). การศึกษาความหลากหลายของพืชผักพื้นบ้านและภูมิปัญญาอาหารในท้องถิ่น ตำบลคลองกระจัง อำเภอศรีเทพ จังหวัดเพชรบูรณ์ (ปริญญานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต, มหาวิทยาลัยราชภัฏวลัยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์)

สุภธัชวุฒิ ตู้พจ และวิระพงศ์ จันทร์สนาม (2561). ผลกระทบของภาวะผู้นำเชิงกลยุทธ์ต่อผลการดำเนินงานของสถาบันการเงินชุมชนในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. วารสารการจัดการสมัยใหม่, 16(1), 37-46.

สุรชัย บุญเจริญ. (2548). การพัฒนาเครือข่ายการท่องเที่ยวชุมชนลุ่มน้ำเจ้าพระยาตอนบนอย่างยั่งยืน. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยราชภัฎภูเก็ต, 1, 50-65.

สุรศักดิ์ ลดาธนศักดิ์. (2561). รูปแบบการพัฒนาภาวะผู้นำเชิงกลยุทธ์ของผู้บริหารโรงงานผลิตเสื้อผ้าสำเร็จรูปในจังหวัดสกลนคร (ปริญญานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต, มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร)

เสน่ห์ จุ้ยโต. (2545). องค์การและการจัดการ. นนทบุรี : มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

Davies, B.J. & Davies, B. (2004). Strategic Leadership. School Leadership and Management, 24(1), 29-38.

Dess, G. G. and Miller. (1993). A. Strategic Management (Int’l ed.). Singapore : McGraw Hill.

Dubrin A.J. (1998). Leadership: Research findings, practice, and skills. Boston : Houghton.

DuBrin,A.J. (2004) .Leadership Research Findings, Practice, and Skills. New York: Houghton Mifflin

Hair, J.F.Jr, Black, W.C., Babin, B.J., Anderson, R.E. and Tatham, R.L. (2006). Multivariate data analysis (6th ed.). Englewood Cliffs: NJ Prentice-Hall International.

Hitt, M.A., Ireland, R.D. and Hoskisson, R.E. (2009). Strategic management cases: competitiveness and globalization (8th ed.). Canada: Nelson Education.

Hitt, M. A., Haynes, K. T., & Serpa, R. (2010). Strategic leadership for the 21st century. Business Horizons, 53(5), 437-444.

Ivancevich, J. M., Konopaske, R. and Matteson, M. T. (2008). Organizational behavior and management (8th ed.). Boston: McGraw-Hill.

Yukl, G.A. (1998). Leardership in organizations (4th ed.). Englewood Cliffs, NJ: Prentice Hall.