การมีส่วนร่วมของชุมชนที่ส่งผลกระทบต่อการจัดการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน เพื่อยกระดับการท่องเที่ยว เขตเทศบาลนครหาดใหญ่ หลังวิกฤตการณ์โควิด 19
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
งานวิจัยนี้เป็นวิจัยเชิงผสมผสาน มีวัตถุประสงค์การวิจัย เพื่อศึกษาปัจจัยที่ส่งผลกระทบต่อการมีส่วนร่วมของชุมชนในการจัดการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนเพื่อยกระดับการท่องเที่ยว เขตเทศบาลนครหาดใหญ่ หลังวิกฤตการณ์โควิด 19 กลุ่มตัวอย่าง จำนวน 400 คน การสุ่มตัวอย่างแบบแบ่งชั้นภูมิ เครื่องมือการวิจัย คือ แบบสอบถาม ข้อมูลเชิงปริมาณ วิเคราะห์โดยใช้สถิติ ค่าเฉลี่ย ร้อยละ ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการวิเคราะห์การถดถอยเชิงพหุคูณ ข้อมูลเชิงคุณภาพ คือการวิเคราะห์เชิงเนื้อหา แล้วนำมาจัดหมวดหมู่ และเรียบเรียงเป็นความเรียง
ผลการวิจัยพบว่า ปัจจัยที่ส่งผลกระทบต่อการมีส่วนร่วมของชุมชนการจัดการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนเพื่อยกระดับการท่องเที่ยวในเขตเทศบาลนครหาดใหญ่ หลังวิกฤตการณ์โควิด 19 พบว่า 1) ปัจจัยที่ส่งผลกระทบเชิงบวก ได้แก่ ด้านคุณภาพชีวิตของประชาชนในชุมชน ด้านศักยภาพแหล่งท่องเที่ยวภายในชุมชน และด้านการจัดการท่องเที่ยวโดยชุมชน 2) ปัจจัยที่ส่งผลกระทบด้านลบ ได้แก่ ด้านวัฒนธรรมชุมชน และ3) ปัจจัยด้านสาธารณูปโภค ไม่ส่งผลกระทบกับการจัดการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน ข้อเสนอแนะในการใช้ผลงานวิจัย ได้แก่ หน่วยงานภาครัฐ เอกชน และประชาชนในพื้นที่ สามารถนำผลการวิจัยไปใช้ในการวางแผน พัฒนา ชุมชนให้เกิดการท่องเที่ยวชุมชนและนำไปสู่การท่องเที่ยวที่ยั่งยืนต่อไป
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความจะต้องผ่านการพิจารณายอมรับให้ตีพิมพ์ได้โดยกองบรรณาธิการของวารสารการจัดการ คณะวิทยาการ มหาวิทยาลัยราชภัฎลำปาง และได้รับการตรวจอ่านโดยผู้ทรงคุณวุฒิ(Peer review) และผู้เขียนบทความต้องปรับปรุงตามข้อเสนอแนะหากมีก่อนตีพิมพ์ บทความที่ไม่ผ่านการพิจารณา กองบรรณาธิการจะแจ้งให้ทราบผลการพิจารณา แต่จะไม่ส่งต้นฉบับคืนผู้เขียน
วารสารวิทยาการจัดการสมัยใหม่ คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏลำปาง ตีพิมพ์เผยแพร่ทั้งฉบับพิมพ์และฉบับออนไลน์ เราอนุญาตให้นำบทความไปใช้ประโยชน์ทางวิชาการได้ ภายใต้ขอบเขตของกฏหมายลิขสิทธิ์
References
ขัตติยา กลัญทกะปกรณ์, สุธีรา สิทธิกุล และวินิตรา ลีละพัฒนา. (2563). การพัฒนาศักยภาพการท่องเที่ยวเชิงเกษตรชุมชนเกษตรตำบลห้วยทราย อำเภอแม่ริม จังหวัดเชียงใหม่. วารสารวิทยาการจัดการสมัยใหม่, 13(2), 29-44.
จิรัชยา เจียวก๊ก,สันติชัย แย้มใหม่ และพัตรธีรา จินตานนท์. (2558). คุณภาพชีวิตของประชาชนเทศบาลเมืองคอหงส์ อำเภอหาดใหญ่ จังหวัดสงขลา. ใน การประชุมหาดใหญ่วิชาการระดับชาติ ครั้งที่ 6 (น.435-450) สงขลา: มหาวิทยาลัยหาดใหญ่.
ฉัตรทิพย์ นาถสุภา. (2540). ประวัติศาสตร์ วัฒนธรรมชุมชนและชนชาติไท. (พิมพ์ครั้งที่ 1). กรุงเทพฯ: สํานักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ชนิษฎา ชูสุข, จิตราวดี ฐิตินันทกร และจุฑารัตน์ รัตนพิทักษ์ชน. (2556). เครือข่ายเมืองในเอเชียเพื่อรับมือกับการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศด้านการรับมือของเมืองกับการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ. (รายงานผลการวิจัย). สงขลา: มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
ชลลดา แสงมณี ศิริสาธิตกิจ และธีรศักดิ์ อุ่นอารมย์เลิศ. (2557). การพัฒนารูปแบบการท่องเที่ยวตลาดน้ำภาคใต้เพื่อการพัฒนาที่ยั่งยืน. วารสารศิลปากรศึกษาศาสตร์วิจัย, 6(1), 66-79.
ถนัด คอมันตร์. (2561). แผนยุทธศาสตร์และแผนปฏิบัติการ พัฒนาศักยภาพการท่องเที่ยวของจังหวัดสงขลา เพื่อเพิ่มนักท่องเที่ยวจากอินโดนีเซียและประเทศสมาชิกอาเซียนใต้ (รายงานผลการวิจัย). สงขลา: มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
เทศบาลนครสงขลา. (2564). ประชากร เศรษฐกิจ สังคม ประเพณี ศิลปะ และวัฒนธรรม. สืบค้นเมื่อ 1 กันยายน 2564, จาก https://sites.google.com/site/ssm56021285/general/intro-to-community/population-economy-society-tradition-art-culture
เทศบาลนครหาดใหญ่. (2558). สมัชชาประชาชนนครหาดใหญ่ ด้านทิศทางการพัฒนาเมือง. สงขลา: เทศบาลนครหาดใหญ่.
เทศบาลนครหาดใหญ่. (2561). โครงการประเมินความสำเร็จตามยุทธศาสตร์การพัฒนาเทศบาลนครหาดใหญ่ ประจำปี พ.ศ.2561. รายงานวิจัย. สงขลา: เทศบาลนครหาดใหญ่.
เทศบาลนครหาดใหญ่. (2562). แผนพัฒนาท้องถิ่น (2561 - 2564) เทศบาลนครหาดใหญ่. สงขลา: เทศบาลนครหาดใหญ่.
ธัญรดา ดวงแก้ว และนัทนิชา หาสุนทรี. (2563). การมีส่วนร่วมของประชาชนตามหลักการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนของหมู่บ้านท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์บ้านไทรน้อย จังหวัดพระนครศรีอยุธยา. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชพฤกษ์, 6(1), 41-52.
ธุรกิจท่องเที่ยว. (2564, 4 เมษายน). ท่องเที่ยวโค้งแรกปี’64 สาหัสทั่วหล้ารายได้เข้าไม่เกิน 10%. ประชาชาติธุรกิจออนไลน์. สืบค้นเมื่อ 20 สิงหาคม 2564 จาก https://www.prachachat.net/tourism/news-641700
ประคอง สุคนธจิตต์, สุนันทา งามเดโช และ ดาวพันธ์ เฉลยพงษ์. (2561). การมีส่วนร่วมของประชาชนเกี่ยวกับการบริหารจัดการเศรษฐกิจชุมชน. วารสารร่มพฤกษ์ มหาวิทยาลัยเกริก, 36(1), 181-200.
พัชรินทร์ บุญนุ่น, ลัดดา ทองตั้ง วันดี นวนสร้อย. (2563). การศึกษาพฤติกรรมของนักท่องเที่ยวชาวไทยที่มีต่อการสร้างมูลค่าเพิ่มของชุมชนย่านฉื่อฉาง อำเภอหาดใหญ่ จังหวัดสงขลา กรณีศึกษา: ช่วงเทศกาลกินเจ. วารสารปัญญาภิวัฒน์, 12(2), 135-148.
ไพศาล วรคำ. (2556). การวิจัยทางการศึกษา. (พิมพ์ครั้งที่ 6). มหาสารคาม: ตักสิลาการพิมพ์.
ราชกิจจานุเบกษา. (2561). ยุทธศาสตร์ชาติ. เล่ม 135 หมวด 82 ก. ราชกิจจานุเบกษา.
วิภา ศรีระทุ. (2551). ศักยภาพแหล่งทองเที่ยวเชิงนิเวศ ในอำเภอเขาคอ จังหวัดเพชรบูรณ. (สารนิพนธ์ปริญญาวิทยาศาสตรบัณฑิต สาขาวิชาการวางแผนและการจัดการการท่องเที่ยวเพื่ออนุรักษ์สิ่งแวดล้อม. วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ. สืบค้นเมื่อ 20 สิงหาคม 2564 จาก http://thesis.swu.ac.th/ swuthesis/Eco_Pla_Man/Vipa_S.pdf
ศูนย์วิจัยกสิกรไทย. (2564). โควิด-19 ระลอกใหม่ ป่วนการท่องเที่ยวระหว่างประเทศทั่วโลกและไทยในช่วงที่เหลือของปี 2564 (กระแสทรรศน์ ฉบับที่ 3255) สืบค้นเมื่อ 26 สิงหาคม 2564 จาก https://kasikornresearch.com/th/analysis/k-econ/business/Pages/Covid-Travel-z3255.aspx
เศรษฐกิจภูมิภาค. (2563, 29 มิถุนายน). “หาดใหญ่” นิ่งสนิท “มาเลเซีย” ปิดเมืองยาวถึง 31 ส.ค. ประชาชาติธุรกิจออนไลน์. สืบค้นเมื่อ 20 สิงหาคม 2564 จาก https://www.prachachat.net/local-economy/news-483497
สุรวุฒิ ปัดไธสง. (2545). วัฒนธรรมชุมชน: เงื่อนไขความเข้มแข็งชุมชน/หมู่บ้าน. วารสารพฤติกรรมศาสตร์. 8(1), 11-20.
Arnstein, S. R. (1969). A ladder of citizen participation. Journal of the American Institute of Planners. 35(4), 216-224.
Cohen, J. M., & Uphoff, N. T. (1980). Participation's place in rural development: Seeking clarity through specificity. World Development. 8(3), 213-235.
Cronbach, L. J. (1970). Essentials of Psychological Testing. New York: Harper & Row.
Eber, L. (1993). Brundtland report. London Pergamen press ltd.
Ferrans, C.E. & Power, M.J. (1985). Quality of Life Index : Development and Psychometric Properties. Advanced in Nursing Science. 8(1), 15–24.
Giampiccoli, A., & Kalis, J. H. (2012). Tourism, Food, and Culture: Community-based Tourism, Local Food, and Community Development in Mpondoland. Culture, Agriculture, Food and Environment. 34(2), 101 – 123.
Likert, R. (1967). The Method of Constructing and Attitude Scale. In Reading in Fishbein, M (Eds.), Attitude Theory and Measurement. New York: Wiley.
Mearns, K. (2003). Community-based tourism: The key to empowering the Sankuyo community in Botswana. Africa Insight, 33(1&2), 29-32.
Padilla, G.V., & Grant, M.M. (1985). Quality of life as a cancer nursing outcome variable. Advances in Nursing Science, 8(1), 45 – 60.
Singh, L. K. (2008). Ecology, Environment and Tourism. Delhi: ISHA Books
Swarbrooke, J . (1998).Sustainable Tourism Management. Wallingford, UK: CAB International.
Telfer, D. J. (2009) “Development studies and tourism”. In Jamal, T.and Robison, M. (eds.), The SAGE handbook of tourism studies. London: SAGE Publications.
William, E. (1976). Participation Management: Concepts, Theory and Implementation. Atlanta G.: Georgia State University.
Zhan, L. (1992). Quality of Life : Conceptual and measurement issues. Journal of Advanced Nursing 17(7), 795 – 800.