ปัจจัยที่ส่งผลต่อพฤติกรรมการเที่ยวสถานบันเทิงกลางคืนของนักศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏร้อยเอ็ด
บทคัดย่อ
งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา 1) ปัจจัยที่ส่งผลต่อพฤติกรรมการเที่ยวสถานบันเทิงกลางคืนของนักศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฏร้อยเอ็ด 2) พฤติกรรมการเที่ยวสถานบันเทิงกลางคืนของนักศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฏร้อยเอ็ด และ 3) ข้อเสนอแนะการแก้ปัญหาพฤติกรรมการเที่ยวสถานบันเทิงกลางคืนของนักศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฏร้อยเอ็ด งานวิจัยนี้ใช้วิธีการวิจัยเชิงปริมาณ กลุ่มตัวอย่างการวิจัย จำนวน 120 คน เก็บรวบรวมข้อมูลโดยใช้แบบสอบถาม สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ ได้แก่ ค่าร้อยละ (Percentage) ค่าเฉลี่ย (Mean) และค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน (Standard deviation)
ผลการวิจัย พบว่า 1) ปัจจัยที่ส่งผลต่อพฤติกรรมการเที่ยวสถานบันเทิงของมหาวิทยาลัยราชภัฏร้อยเอ็ด พบว่า โดยรวมมีความพึงพอใจอยู่ในระดับปานกลาง ( = 3.35 : S.D = 1.19) 2) พฤติกรรมการเที่ยวสถานบันเทิงกลางคืนของนักศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฏร้อยเอ็ด พบว่า โดยรวมมีความพึงพอใจอยู่ในระดับปานกลาง ( = 3.31 : S.D = 0.79 ) และ 3) ข้อเสนอแนะการแก้ไขปัญหาการเที่ยวสถานบันเทิงกลางคืนของนักศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฏร้อยเอ็ด ได้แก่ 1)ควรพยายามลดจากที่เคยไปอาทิตย์ละ 4-5 วันก็ให้ลดเหลือ 1-2 วัน คิดเป็นจำนวน 50 คน 2) ควรเปลี่ยนมาดูซีรีย์หรือหนังทางอินเทอร์เน็ต คิดเป็นจำนวน 20 คน และ 3) ควรเปลี่ยนสถานที่นัดเพื่อนเพื่อพบปะที่ห้างสรรพสินค้าแทนสถานบันเทิง คิดเป็นจำนวน 13 คน
Downloads
Article Details
รูปแบบการอ้างอิง
ประเภทบทความ
บทความวิจัย (Research Articles)
หมวดหมู่
Copyright & License
ลิขสิทธิ์ (c) 2025 วารสารการบริหารการปกครองและนวัตกรรมท้องถิ่น
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
นธรส พลเยี่ยม. (2545). พฤติกรรมและสาเหตุในการเที่ยวสถานเริงรมย์ของวัยรุ่นในอำเภอเมือง จังหวัดร้อยเอ็ด [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. บัณฑิตวิทยาลัย, มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
ณัชชา มณีวงศ์. (2550). ปัจจัยที่ส่งผลต่อพฤติกรรมการเที่ยวสถานบันเทิงกลางคืนของนักศึกษาจังหวัดนครปฐม [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. บัณฑิตวิทยาลัย, มหาวิทยาลัยศิลปากร.
พวงรัตน์ ทวีรัตน์. (2540). วิธีการวิจัยทางพฤติกรรมศาสตร์และสังคมศาสตร์ (พิมพ์ครั้งที่ 7). กรุงเทพฯ: สำนักทดสอบทางการศึกษาและจิตวิทยา มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒประสานมิตร.
พันธ์ทิพย์ พระโคตร. (2557). ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์ต่อพฤติกรรมเที่ยวสถานบันเทิงของนิสิตมหาวิทยาลัยรัฐแห่งหนึ่งในกรุงเทพมหานคร [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยเกษมบัณฑิต.
พิษนุ อภิสมาจารโยธิน. (2562). ชีวะสถิติเชิงพรรณนาและเชิงอนุมานเบื้องต้นสำหรับการวิจัย. กรุงเทพฯ: ทริปเพิ้ล เอ็ดดูเคชั่น จำกัด.
วรรณา ชื่นวัฒนา, นิภาวรรณ คำแสน, และ รณฤทธิ์ แก้วรากมุข. (2558). พฤติกรรมการเที่ยวกลางคืนของวัยรุ่นตำบลบางแม่นาง อำเภอบางใหญ่ จังหวัดนนทบุรี. สืบค้นจาก https://identity.bsru.ac.th/archives/2768.
วิศรุต วุฒิธรรม. (2561). พฤติกรรมการเที่ยวสถานบันเทิงของนักศึกษาในพื้นที่อำเภอหัวหินจังหวัดประจวบคีรีขันธ์. วารสารวิชาการคณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 9(2), 1–10.
สมภพ จันทร์เงิน. (2558). พฤติกรรมการเที่ยวสถานบันเทิงของนักศึกษาปริญญาตรีในจังหวัดชลบุรี. วารสารการศึกษาและการพัฒนาสังคม, 2(10), 40–49.
สุกัญญา เจริญศรี. (2552). การรับรู้และแนวโน้มพฤติกรรมการท่องเที่ยวใน 6 จังหวัดภาคใต้ฝั่งอันดามันหลังได้รับผลกระทบจากเหตุการณ์ธรณีพิบัติ (Tsunami) ของนักท่องเที่ยวชาวไทยในเขตกรุงเทพมหานคร [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. คณะบริหารธุรกิจ, มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
