การเพิ่มมูลค่าผลิตภัณฑ์ชุมชนสร้างสรรค์ด้วยการแปรรูปผลิตภัณฑ์จากผ้าขาวม้าของกลุ่มทอผ้าหลากสี ตำบลหนองหว้า อำเภอบัวลาย จังหวัดนครราชสีมา

ผู้แต่ง

  • นุสรา ทองคลองไทร คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏนครราชสีมา https://orcid.org/0000-0002-7567-2165

DOI:

https://doi.org/10.14456/iarj.2022.7

คำสำคัญ:

การเพิ่มมูลค่าผลิตภัณฑ์, , แปรรูปผลิตภัณฑ์, , ผ้าขาวม้า

บทคัดย่อ

บทความวิจัยฉบับนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อนำเสนอการเพิ่มมูลค่าผลิตภัณฑ์ชุมชนสร้างสรรค์ด้วยการแปรรูปผลิตภัณฑ์จากผ้าขาวม้า รวมถึงพัฒนาและผลิตต้นแบบผลิตภัณฑ์จากผ้าขาวม้า ของกลุ่มทอผ้าหลากสี ตำบลหนองหว้า อำเภอบัวลาย จังหวัดนครราชสีมา เพื่อเป็นแนวทาง ในการพัฒนาต้นแบบผลิตภัณฑ์ที่สร้างเอกลักษณ์ให้กับชุมชนบนฐานของนโยบายเศรษฐกิจสร้างสรรค์ และเผยแพร่ให้ชุมชนได้นำไปใช้ประโยชน์ โดยใช้ระเบียบวิธีวิจัยเชิงคุณภาพทางวัฒนธรรม ด้วยกระบวนการวิจัยแบบมีส่วนร่วม การออกแบบพัฒนาผลิตภัณฑ์ผ้าขาวม้าในพื้นที่บ้านหนองหว้า ซึ่งทางกลุ่มผ้าทอหลากสีและผู้วิจัยได้เลือกใช้สีที่เป็นเอกลักษณ์ประจำชุมชนมาใช้ ในการพัฒนาผลิตภัณฑ์ สีลูกหว้า ได้รับคะแนนและความสนใจมากที่สุด โดยมีเหตุผลมาจาก ความสวยงามของสี ซึ่งเป็นวัตถุดิบในท้องถิ่นและยังสอดคล้องกับคำขวัญของบ้านหนองหว้าที่กล่าวว่า “สีงาม นามลูกหว้า ผ้าหลากสี ของดีบัวลาย”นอกจากนั้นทางผู้วิจัยยังได้นำสีลูกหว้า มาผสมผสานกับสีเหลืองที่เป็นคู่สีตรงข้ามและใช้สีขาวเพื่อเพิ่มความสวยงามและช่วยให้สีไม่จัดจ้านจนเกินไป ในส่วนของการสร้างสรรค์แปรรูปผลิตภัณฑ์จากผ้าขาวม้านั้นจากการวิจัยแบบมีส่วนร่วมแลกเปลี่ยนความคิดกับตัวแทนกลุ่มผ้าทอหลากสี จึงได้มีการนำผ้าขาวม้ามาแปรรูปให้แตกต่าง จากผ้าขาวม้าที่ทอเป็นผืน โดยจัดเป็นเซทเครื่องแต่งกายของแม่และลูกที่ประกอบด้วยชุดเดรสสำหรับคุณแม่ 1 ชุด ชุดเดรสสำหรับลูก 1 ชุด กระเป๋าสะพาย หมวก แมสปิดปากและป้ายแขวนสินค้า ซึ่งเซทเครื่องแต่งกายนี้ได้นำผ้าขาวม้าผสมผสานกับผ้าฝ้ายทอสีพื้นและจับจีบระบายเพื่อให้ ดูโดดเด่น หมวกเลือกตกแต่งด้วยโบที่ออกแบบจากผ้าขาวม้าเพื่อให้ดูหวานสดใส กระเป๋าสะพายใบเล็กกะทัดรัด พกพาง่ายและแมสผ้าขาวม้าเพื่อความกลมกลืนของชุด ซึ่งเซทเครื่องแต่งกายนี้สามารถประเมินความพึงพอใจในด้านความสวยงาม ความเหมาะสม ด้านรูปแบบสีสันที่ตอบสนองต่อผู้บริโภค ความเหมาะสม ด้านประโยชน์ใช้สอย แสดงลักษณะเด่นของพื้นที่ได้อย่างชัดเจน ความสามารถในการสร้างมูลค่าเพิ่มให้กับผลิตภัณฑ์และความเหมาะสมในการผลิตและจำหน่ายในเชิงพาณิชย์ได้ในระดับความพึงพอใจมากที่สุด

เอกสารอ้างอิง

ญาณิศา โกมลสิริโชค. (2560). ผลของการพัฒนาผ้าฝ้ายทอมือที่มีฤทธิ์ยับยั้งเชื้อแบคทีเรีย. เครือข่ายการบริหารการวิจัยภาคเหนือตอนบน คณะเกษตรศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

พรสนอง วงศ์สิงห์ทอง. (2545). วิธีวิทยาการวิจัยการออกแบบผลิตภัณฑ์. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ภัทรานิษฐ์ สิทธินพพันธ์. (2557). การย้อมสีธรรมชาติ ชุมชนบ้านทัพคล้าย. นครปฐม : มิตรเจริญการพิมพ์.

สำนักงานพัฒนาชุมชนอำเภอบัวลาย. (2565). ข้อมูลทั่วไปของสำนักงานพัฒนาชุมชน. [Online] https://district.cdd.go.th/bualai/. [11 กุมภาพันธ์ 2565]

สำนักงานเลขานุการของคณะกรรมการยุทธศาสตร์ชาติ สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2562). ยุทธศาสตร์ชาติ พ.ศ. 2561 – 2580. สำนักงานเลขานุการของคณะกรรมการยุทธศาสตร์ชาติ สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.

อาจารียา คำทูล. (2555). ผลของการจัดกระบวนการฝึกอบรมแบบมีส่วนร่วมที่มีต่อความสามารถในการเพิ่มมูลค่าสินค้าท้องถิ่นของผู้ประกอบการชุมชน. วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

อาภาภรณ์ จันทร์สว่าง. (2546). ผ้าขาวม้าแห่งโชคชะตา ทางเลือกใหม่สู่สากล. กรุงเทพฯ : สำนักวัฒนธรรมแห่งชาติ, กระทรวงศึกษาธิการ.

Peter, J.P., & Olsen, J.C. (2010). Communities: A Survey of Theories and Methods of Research. New York: The MacMillan Company.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2022-02-14

รูปแบบการอ้างอิง

ทองคลองไทร น. . (2022). การเพิ่มมูลค่าผลิตภัณฑ์ชุมชนสร้างสรรค์ด้วยการแปรรูปผลิตภัณฑ์จากผ้าขาวม้าของกลุ่มทอผ้าหลากสี ตำบลหนองหว้า อำเภอบัวลาย จังหวัดนครราชสีมา. Interdisciplinary Academic and Research Journal, 2(1), 67–82. https://doi.org/10.14456/iarj.2022.7

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิชาการ