นวัตกรรมการเรียนรู้สังคมศึกษาตามวิธีการสุนทรียปรัศนีย์เพื่อพัฒนาความสามารถการคิดสร้างสรรค์ในการธำรงคุณค่าวัฒนธรรมท้องถิ่นของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษา
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อสร้างนวัตกรรมการเรียนรู้สังคมศึกษาและประเมินหน่วยการเรียนรู้ตามวิธีการสุนทรียปรัศนีย์เพื่อพัฒนาความสามารถการคิดสร้างสรรค์ด้านการธำรงคุณค่าของวัฒนธรรมท้องถิ่นสำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษา มีวิธีการดำเนินงานวิจัยโดยศึกษาเอกสารและงานวิจัยที่เกี่ยวข้อง เพื่อนำมาสร้างเป็นนวัตกรรมการเรียนรู้ โดยให้ผู้เชี่ยวชาญจำนวน 5 คนประเมินความเหมาะสมขององค์ประกอบและเนื้อหาในการออกแบบ ผลการวิจัยพบว่า นวัตกรรมการเรียนรู้สังคมศึกษามี 2 องค์ประกอบ คือ 1) หลักการสร้างนวัตกรรมการเรียนรู้สังคมศึกษาตามวิธีการ สุนทรียปรัศนีย์ ได้แก่ แนวคิด ความหมาย การเรียนรู้ตามแนวคิด และการนำไปใช้ 2) การเรียนรู้เพื่อพัฒนาความคิดสร้างสรรค์ในการธำรงคุณค่าของวัฒนธรรมท้องถิ่น ประกอบไปด้วย หน่วยการเรียนรู้ตามวิธีการสุนทรียปรัศนีย์ จะเห็นได้ว่าการสร้างนวัตกรรมการเรียนรู้สังคมศึกษาตามวิธีการสุนทรียปรัศนีย์ เพื่อพัฒนาความสามารถการคิดสร้างสรรค์ในการธำรงคุณค่าของวัฒนธรรมท้องถิ่นของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาสามารถใช้เป็นนวัตกรรมด้านการเรียนรู้ในสถานศึกษาอย่างเป็นรูปธรรม
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ผลงานที่ปรากฎในวารสารฉบับนี้เป็นลิขสิทธิ์เฉพาะส่วนบุคคลของผู้เขียนซึ่งต้องรับผิดชอบต่อผลทาง กฎหมายที่อาจเกิดขึ้นได้และไม่มีผลต่อกองบรรณาธิการReferences
ชรินทร์ มั่งคั่ง. (2560). อุดมคติวิทยา: หลักสูตรสังคมศึกษาเพื่อปวงชน. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ทัศนีย์ ทองไชย. (2556). การพัฒนารูปแบบการเรียนการสอนตามแนวคิดการจัดการความรู้ภูมิปัญญาท้องถิ่นสำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษา. วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาหลักสูตรและการสอน มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ปฐม หงษ์สุวรรณ; และ ศิราพร ณ ถลาง. (2562). ประเพณีสร้างสรรค์ในสังคมไทยร่วมสมัย. กรุงเทพฯ: ศูนย์มานุษยวิทยา สิรินธร.
ปรมินท์ จารุวร. (2562). คติชนสร้างสรรค์: บทวิเคราะห์และทฤษฎี. กรุงเทพฯ: ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร.
ปวีณา ผาแสง; และ ขนิษฐา นครประสาท. (2558). กระบวนการเรียนรู้และการมีส่วนร่วมของชุมชนเพื่อการอนุรักษ์ สืบสานศิลปวัฒนธรรมพื้นถิ่นน่าน: กรณีศึกษาตำบลดู่ใต้ อำเภอเมือง จังหวัดน่าน. น่าน: วิทยาลัยชุมชนน่าน.
ราชกิจจานุเบกษา. (2561). ยุทธศาสตร์ชาติ พ.ศ. 2561- 2580. สืบค้นเมื่อ 27 มกราคม 2565, จาก http://www.plan.bru.ac.th
วริศรา อนันตโท. (2559). จามเทวีบูชา: การผลิตซ้ำตำนานและการสร้างพิธีบวงสรวงในสังคมไทยร่วมสมัย. วิทยานิพนธ์อักษรศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาภาษาไทย, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วัชราภรณ์ ดิษฐป้าน. (2557). พระอุปคุต: การสืบทอดและการผลิตซ้ำความเชื่อ ตำนานและพิธีกรรมในสังคมไทยปัจจุบัน. วิทยานิพนธ์อักษรศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาภาษาไทย จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สิระ สมนาม. (2560). การพัฒนารูปแบบการเรียนรู้โดยใช้แนวคิดเชาวน์ปัญญาเชิงปฏิบัติร่วมกับกระบวนการสุนทรียสาธก เพื่อส่งเสริมความสามารถในการวิเคราะห์วรรณคดี สำหรับนักศึกษาระดับปริญญาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัย ศิลปากร.
อภิลักษณ์ เกษมผลกูล. (2556). เรื่องเล่าพื้นบ้านกับการสร้างมูลค่าเพิ่มแก่ผลิตภัณฑ์ และการท่องเที่ยวท้องถิ่นในภาคกลาง: มิติความสัมพันธ์ระหว่างปรากฏการณ์โหยหาอดีตกับเศรษฐกิจสร้างสรรค์. วารสารอักษรศาสตร์. 42(2): 103-132.
Cooperrider, Barret, Srivastva. (1995). Social Construction and Appreciative Inquiry: A Journey in Organizational Theory. In the book Management and Organization: Relational Alternatives to Individualism. Ashgate Publisher.
Cooperrider, D. L., Whitney, D., & Stavros, J. M. (2008). Appreciative inquiry handbook: For leaders of change. 2nded. Brunswick, Ohio: Crown Custom publishing, Inc.
Mohr, B. J. and Watkins, J. M. (2002). The essentials of appreciative inquiry: A roadmap for creating positive futures. Pegasus Communications, Incorporated.
Watkins, Mohr and Kelly. (2011). Appreciative inquiry: change at the speed of imagination. San Francisco, CA: Pfeiffer.
Whitney, D., &Trosten-Bloom, A. (2003). The power of appreciative inquiry: A practical guide to positive change. San Francisco, California: Berrett-Koehler Publishers, Inc.
Translated Thai References
Anantato, W. (2016). Camadevi Worship: Legend Reproduction and Ritual Construction in Contemporary Thai Society. (Dissertation in Ph.D. Program in Thai, Chulalongkorn University). (in Thai)
Distapan, W. (2014). The Belief in Phra Upakhut’s Defeat of Mara: Transmission and Reproduction in Contemporary Thai Society. (Dissertation in Ph.D. Program in Thai, Chulalongkorn University). (in Thai)
Hongsuwan, P.;& Nathalang, S. (2019). Creative Traditions in Contemporary Thai Society. Bangkok: The Princess Maha Chakri Sirindhorn Anthropology Centre. (in Thai)
Jaruworn, P. (2019). Creative Folklore: Analysis and Theory. Bangkok: The Princess Maha Chakri Sirindhorn Anthropology Centre. (in Thai)
Kasempholkoon, A. (2013). Local Narratives and the Making of the Value Additions for Local Products: Relationship between Nostalgic Phenomena and Creative Economy. Journal of Letters. 42(2): 103-132. (in Thai)
Mangkhang, C. (2017). Ideology : Social Studies Curriculum for all. Bangkok: Chulalongkorn University Press. (in Thai)
Phasaeng, P.;& Nakhonprasart, K. (2015). Knowledge Process and Community Participation for Cultural Reserved and Inheritance in Nan : Tumbol South Doo, Aumpher Muang, Nan Province Case Study. Nan: Community College Institute. (in Thai)
Somnam, S. (2017). The Development of Instructional Model Using Practical Intelligence and Appreciative Inquiry to Enhance Analyzing Literature Ability of Undergraduate Students. Graduate School, Silpakorn University. (in Thai)
Thai Government Gazette. (2018). National Strategy 2018- 2037. Retrieved January 27, 2022, from http://www.plan.bru.ac.th (in Thai).
Thongchai, T. (2013). The Development of the Instructional Model according to the Principle of the Knowledge Management, on Local Wisdom for Secondary School Students. (Dissertation in Ph.D. Department of Curriculum and Instruction, Silpakorn University). (in Thai)