การพัฒนาทักษะการฟังภาษาอังกฤษของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 3 โดยใช้เทคนิคการสอนแบบตอบสนองด้วยท่าทาง (TPR) ร่วมกับวิธีสอนแบบกลุ่มสัมพันธ์ (CLL)
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เปรียบเทียบทักษะการฟังภาษาอังกฤษของนักเรียน
ชั้นประถมศึกษาปีที่ 3 ระหว่างก่อนและหลังเรียนโดยใช้เทคนิคการสอนแบบตอบสนองด้วยท่าทาง (TPR) ร่วมกับวิธีการสอนแบบกลุ่มสัมพันธ์ (CLL) 2) ศึกษาความพึงพอใจของนักเรียน
ชั้นประถมศึกษาปีที่ 3 หลังเรียนวิชาภาษาอังกฤษ โดยใช้เทคนิคการสอนแบบตอบสนองด้วยท่าทาง (TPR) ร่วมกับวิธีการสอนแบบกลุ่มสัมพันธ์ (CLL) กลุ่มตัวอย่าง คือ นักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 3 จำนวน 35 คน ซึ่งได้มาโดยการสุ่มแบบกลุ่ม จากนักเรียน 2 โรงเรียน ในกลุ่มหนองหาน 4 อำเภอหนองหาน จังหวัดอุดรธานี เครื่องมือที่ใช้ ได้แก่ 1) แบบวัดทักษะการฟังภาษาอังกฤษของนักเรียน ชั้นประถมศึกษาปีที่ 3 โดยเป็นแบบทดสอบวัดทักษะการฟังจำนวน 20 ข้อ แบ่งออกเป็น 2 ตอน ตอนที่ 1 ให้นักเรียนเลือกคำตอบจากการฟังประโยคคำสั่ง คำขอร้องภาษาอังกฤษ จำนวน 15 ข้อ ตอนที่ 2 ให้นักเรียนวาดรูป จากการฟังประโยคคำสั่ง คำขอร้องภาษาอังกฤษ จำนวน 5 ข้อ โดยคุณครูจะเป็นผู้อ่านประโยคภาษาอังกฤษทุกข้อให้นักเรียนฟัง 2) แบบประเมินความพึงพอใจหลังเรียนด้วยการใช้เทคนิคการสอนแบบตอบสนองด้วยท่าทาง (TPR ) ร่วมกับวิธีการสอนแบบกลุ่มสัมพันธ์ (CLL) และ3) แผนการจัดการเรียนรู้ การวิเคราะห์ข้อมูลโดยการหา ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ทดสอบสมมติฐานด้วยสถิติทดสอบที
ผลการวิจัยพบว่า 1) ก่อนเรียนโดยใช้เทคนิคการสอนแบบตอบสนองด้วยท่าทาง (TPR) ร่วมกับวิธีการสอนแบบกลุ่มสัมพันธ์ (CLL) นักเรียนมีคะแนนเฉลี่ยทักษะการฟังภาษาอังกฤษ 10.54 และหลังเรียน 15.68 เมื่อทดสอบความแตกต่างของค่าเฉลี่ย พบว่า นักเรียนมีทักษะการฟังภาษาอังกฤษโดยใช้เทคนิคการสอนแบบตอบสนองด้วยท่าทาง (TPR) ร่วมกับวิธีการสอนแบบกลุ่มสัมพันธ์ (CLL) ของนักเรียนหลังเรียนสูงกว่าก่อนเรียนอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 2) หลังเรียนโดยใช้เทคนิคการสอนแบบตอบสนองด้วยท่าทาง (TPR) ร่วมกับวิธีการสอนแบบกลุ่มสัมพันธ์ (CLL) นักเรียนมีความพึงพอใจในระดับดีมาก ค่าเฉลี่ย = 4.25
Article Details
References
กรมวิชาการ. (2551). การจัดการเรียนรู้กลุ่มสาระการเรียนรู้ภาษาต่างประเทศ ตามหลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพฯ: องค์การ รับส่งสินค้าและพัสดุภัณฑ์.
กระทรวงศึกษาธิการ. (2551). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551.กรุงเทพฯ: องค์การรับส่งสินค้าและพัสดุภัณฑ์.
______. (2558). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
ใจทิพย์ เย็นสุข. (2562). การพัฒนาความสามารถการอ่านจับใจความภาษาอังกฤษโดยการสอนแบบกระบวนการกลุ่มสัมพันธ์ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 โรงเรียนคาเบรียล. วิทยานิพนธ์ ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาหลักสูตรและการสอน. มหาวิทยาลัยราชภัฏบ้านสมเด็จเจ้าพระยา.
ซีรีน ชุมวรฐายี. (2557). ประสิทธิผลของการสอนแบบตอบสนองด้วยท่าทางต่อการเรียนรู้คำศัพท์และความคงทนในการจดจำคำศัพท์ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 1. วิทยานิพนธ์ ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการสอนภาษาอังกฤษเป็นภาษานานาชาติ. มหาวิทยาลัยสงขลานครรินทร์.
ภัทรวดี ปันติ. (2558). ผลการใช้วิธีการสอนแบบตอบสนองด้วยท่าทางที่มีต่อทักษะการฟังและพูดภาษาอังกฤษและการกล้าแสดงออกของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 2 โรงเรียนกมล-เรียม สุโกศล (บ้านผาใต้). การค้นคว้าอิสระ ครุศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่.
วารุณี ศิริ และ อภิราดี จันทร์แสง (2560). การพัฒนาการจัดการเรียนรู้โดยใช้วิธีการสอนแบบตอบสนองด้วยท่าทาง (TPR) ที่มีผลต่อทักษะการฟังและการพูดภาษาอังกฤษ สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 1. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏร้อยเอ็ด, 11(2): 195-206.
สุมิตรา อังวัฒนกุล. (2550). วิธีการสอนภาษาอังกฤษ. พิมพ์ครั้งที่ 4. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อนงค์ เชื้อนนท์. (2555). เทคนิคการสอนภาษาอังกฤษ. สืบค้นเมื่อ 10 มิถุนายน 2566. จาก https://www.moe.go.th/moe/
Asher, J. (1977). From reader to reading teacher. Cambridge: Cambridge University.
______. (1982). Learning another language through actions: The complete teacher’s guide book. California: Sky Oaks Productions.
Krashen, S. (1981). Second Language Acquisition and Second Language Learning. Southern California: University of Southern California.