การบริหารความเสี่ยงที่มีผลต่อการดำเนินงานของธุรกิจขนาดกลางและขนาดย่อม ในเขตกรุงเทพมหานคร
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงปริมาณ มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เพื่อศึกษาความแตกต่างทางลักษณะ ส่วนบุคคลของผู้บริหารหรือเจ้าของกิจการที่มีผลต่อการดำเนินงานของธุรกิจขนาดกลางและขนาดย่อมในเขตกรุงเทพมหานคร 2) เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างการบริหารความเสี่ยงกับผลการดำเนินงานของธุรกิจขนาดกลางและขนาดย่อมในเขตกรุงเทพมหานคร 3) เพื่อศึกษาการบริหารความเสี่ยงที่มีผลต่อผลการดำเนินงานของธุรกิจขนาดกลางและขนาดย่อมในเขตกรุงเทพมหานคร โดยเก็บข้อมูลจากผู้บริหารหรือเจ้าของกิจการธุรกิจขนาดกลางและขนาดย่อม (ธุรกิจบริการ) ที่จดทะเบียน นิติบุคคลในเขตกรุงเทพมหานครในปี พ.ศ. 2564 จำนวน 400 ราย เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย เป็นแบบสอบถาม วิเคราะห์ข้อมูล โดยใช้สถิติ ได้แก่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน สถิติทดสอบที การวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว ค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์แบบเพียร์สัน และการวิเคราะห์การถดถอยพหุคูณ
ผลการวิจัย พบว่า ลักษณะส่วนบุคคล ด้านเพศ อายุ ระดับการศึกษาที่แตกต่างกัน มีผลต่อการดำเนินงานของธุรกิจขนาดกลางและขนาดย่อมในเขตกรุงเทพมหานคร ไม่แตกต่างกัน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 การบริหารความเสี่ยงด้านกลยุทธ์ ด้านการเงิน ด้านการปฏิบัติงาน ด้านการปฏิบัติตามระเบียบและกฎหมาย มีความสัมพันธ์กับการดำเนินงานของธุรกิจขนาดกลางและขนาดย่อมในเขตกรุงเทพมหานคร อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 ธุรกิจขนาดกลางและขนาดย่อมในเขตกรุงเทพมหานคร มีการบริหารความเสี่ยงในภาพรวมอยู่ในระดับมาก และการบริหารความเสี่ยง 4 ด้าน ได้แก่ ด้านกลยุทธ์ ด้านการเงิน ด้านการปฏิบัติงาน ด้านการปฏิบัติตามระเบียบและกฎหมาย มีการบริหารความเสี่ยงอยู่ในระดับมาก และมีความสัมพันธ์กับผลการดำเนินงานของธุรกิจขนาดกลางและขนาดย่อมในเขตกรุงเทพมหานคร โดยมีความสัมพันธ์ในทิศทางเดียวกันในระดับความสัมพันธ์สูง สรุปได้ว่าการบริหารความเสี่ยงมีความสัมพันธ์เชิงบวก และมีผลต่อการดำเนินงานของธุรกิจขนาดกลางและขนาดย่อมในเขตกรุงเทพมหานคร อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กรมพัฒนาธุรกิจการค้า. (2564). ข้อมูลการจดทะเบียนนิติบุคคล ปี พ.ศ. 2564. ค้นเมื่อวันที่ 12 มีนาคม 2565, จาก https://www.dbd.go.th/more_news.php?cid=1902
กฤษนิล เกียรติธนศักดิ์. (2562). การบริหารจัดการความเสี่ยงในธุรกิจพาณิชย์อิเล็กทรอนิกส์. วารสารวิชาการ ศรีปทุม ชลบุรี, 16(3): 197–205.
กัลยา วานิชย์บัญชา. (2560). หลักสถิติ. พิมพ์ครั้งที่ 15. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์ มหาวิทยาลัย.
กัลยา วานิชย์บัญชา. (2564). สถิติสำหรับงานวิจัย. พิมพ์ครั้งที่ 13. กรุงเทพฯ: สามลดา.
จิรพร สุเมธีประสิทธิ์, มัทธนา พิพิธเนาวรัตน์ และกิตติพันธ์ คงสวัสดิ์เกียรติ. (2556). การบริหาร
ความเสี่ยงอย่างมืออาชีพ : Professional Risk Management. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แมคกรอ - ฮิล
ทัศนัย ขัตติยวงษ์, ละเมียด ควรประสงค์ และทิพวรรณ์ นิยมวงศ์. (2562). ความเสี่ยงด้านสภาพ คล่องทางการเงินที่มีผลกระทบต่อประสิทธิภาพและศักยภาพของธุรกิจ SMEs ในเขตเศรษฐกิจการค้าชายแดนภาคตะวันออกจังหวัดจันทบุรี. วารสารวิจัยรำไพพรรณี, 13(3), 130 - 139.
ธนพล ก่อฐานะ. (2561). ความสัมพันธ์ระหว่างประสิทธิภาพการจัดการความเสี่ยงกับผลการดำเนินงานแบบสมดุลของวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อมในเขตกรุงเทพมหานคร. วารสารวิชาการเทคโนโลยีอุตสาหกรรม, 14(3): 106-115.
นพวรรณ คีรีวัฒน์. (2562). ความสัมพันธ์ระหว่างองค์ประกอบของการบริหารความเสี่ยงและความอยู่รอดขององค์กร. สารนิพนธ์ปริญญาบัญชีมหาบัณฑิต. วิทยาลัยบริหารธุรกิจนวัตกรรมและการบัญชี มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์.
พรตพร อาฒยะพันธุ์. (2550). ผลกระทบของประสิทธิภาพการบริหารความเสี่ยงที่มีผลต่อการดำเนินงานของธุรกิจ SMEs ในเขตกรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์ปริญญาการจัดการมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
พิริยะ ผลพิรุฬ. (2556). บทบาทของวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อมไทยในระบบเศรษฐกิจสร้างสรรค์. วารสารเศรษฐศาสตร์ปริทรรศน์ สถาบันพัฒนศาสตร์, 7(1): 207–250.
มงคล กิตติวุฒิไกร และ มนัสดา ชัยสวนียากรณ์. (2558). ผลกระทบของการบริหารความเสี่ยงที่มี ผลต่อความสำเร็จในการทำงานของธุรกิจ SMEs ในจังหวัดมุกดาหาร. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 16(1): 105-118.
ศิริญา ตังนฤมิตร. (2558). ปัจจัยที่สัมพันธ์กับความสำเร็จของธุรกิจขนาดกลางและขนาดย่อมในเขตจังหวัดประจวบคีรีขันธ์. วิทยานิพนธ์ปริญญาบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ศิริพร พึ่งพรพรหม ศรัญญา รักสงฆ์ และสุธีรา พ่วงพรพิทักษ์. (2558). ผลกระทบของการบริหารความเสี่ยงทางการเงิน ที่มีต่อประสิทธิภาพองค์กรของธุรกิจส่งออกข้าวหอมมะลิในประเทศไทย. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, 34(4): 149-157.
ศิลปพร ศรีจั่นเพชร. (2555). การบริหารความเสี่ยงกับการกำกับดูแลกิจการ. วารสารบริหารธุรกิจ คณะพาณิชยศาสตร์และการบัญชี มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, 35(135): 1-3.
ศิวกร อโนรีย์. (2564). ปัจจัยที่มีผลต่อความได้เปรียบทางการแข่งขันและความสำเร็จของผู้ประกอบการวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อมในเขตจังหวัดราชบุรี. วิทยานิพนธ์ปริญญาบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยศิลปากร.
สมยศ อวเกียรติ และสิทธิพร ประวัติรุ่งเรือง. (2560). การบริหารความเสี่ยงที่มีความสัมพันธ์กับผลการดำเนินงานของธุรกิจขนาดกลางและขนาดย่อมในจังหวัดปทุมธานี. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยฟาร์อีสเทอร์น, 11(4): 48–62.
สถาบันเพิ่มผลผลิตแห่งชาติ. (2562). การควบคุมภายในและการบริหารความเสี่ยง (COSO ERM–Integrated Framework). ค้นเมื่อวันที่ 20 มิถุนายน 2564, จาก https://www.ftpi.or.th/course/31600
สิริวัฒน์ สุขศรีสวัสดิ์. (2559). การจัดการความเสี่ยงที่ส่งผลต่อองค์กรแห่งการเรียนรู้สำหรับธุรกิจ ขนส่ง หิน ดิน ทราย ด้วยรถบรรทุก ในจังหวัดนครปฐม. วิทยานิพนธ์ปริญญาบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยศิลปากร.
สำนักงานส่งเสริมวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อม (สสว.). (2563). การกำหนดลักษณะของวิสาหกิจรายย่อย. ค้นเมื่อวันที่ 1 กันยายน 2564, จาก https://sme.go.th/upload/mod_download/download-20210210174152.pdf
สำนักงานส่งเสริมวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อม (สสว.). (2564). GDP MSME ไตรมาสที่สอง ของปี 2564 และคาดการณ์แนวโน้มเศรษฐกิจ MSME ปี 2564–2565. ค้นเมื่อวันที่ 1 กันยายน 2564, จาก https://www.sme.go.th/upload/mod_download/download-20210901185027.pdf
Cronbach, L.J. (1990). Essentials of psychological testing. (5th). New York: Harper and Row.
Kaplan, R.S. and Norton, D.P. (1996). Translating strategy into action The Balanced Scorecard. Harvard Business School Press, Boston, MA.
Likert, R. (1967). The method of constructing and attitude scale. In Reading in Fishbeic, M (Ed.), Attitude Theory and Measurement. New York: wiley and Son
Yamane, T. (1973). Statistic: An Introductory Analysis. (3rd). New York: Harper and Row.
