การจัดการผลกระทบทางการท่องเที่ยวที่มีต่อประชาชนท้องถิ่น กรณีศึกษา ถนนคนเดินทวารวดีศรีนครปฐม (ชุมชนริมคลองวัดพระงาม) ตำบลพระปฐมเจดีย์ อำเภอเมือง จังหวัดนครปฐม
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาผลกระทบเชิงบวกและเชิงลบทางการท่องเที่ยวด้านเศรษฐกิจ สังคม วัฒนธรรม และสิ่งแวดล้อมที่มีต่อประชาชนในท้องถิ่น กรณีศึกษา ถนนคนเดินทวารวดีศรีนครปฐม (ชุมชนริมคลองวัดพระงาม) ตำบลพระปฐมเจดีย์ อำเภอเมือง จังหวัดนครปฐม 2) ศึกษาแนวทางในการจัดการผลกระทบทางการท่องเที่ยวด้านเศรษฐกิจ สังคม วัฒนธรรม และสิ่งแวดล้อมที่มีต่อประชาชนท้องถิ่น กลุ่มตัวอย่าง คือ ประชาชนท้องถิ่นในชุมชนริมคลองวัดพระงามที่มีอายุมากกว่า 20 ปี จำนวน 379 คน โดยวิธีการสุ่มตัวอย่างแบบสะดวก และสัมภาษณ์ผู้ประกอบการร้านค้าและประชาชนท้องถิ่น จำนวน 10 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยคือ แบบสอบถามและแบบสัมภาษณ์กึ่งโครงสร้าง สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการวิเคราะห์เนื้อหา
ผลการวิจัย พบว่า 1) ผลกระทบเชิงบวกทางการท่องเที่ยวด้านเศรษฐกิจ สังคม วัฒนธรรม และสิ่งแวดล้อมที่มีต่อประชาชนท้องถิ่น กรณีศึกษา ถนนคนเดินทวารวดีศรีนครปฐม (ชุมชนริมคลองวัดพระงาม) ตำบลพระปฐมเจดีย์ อำเภอเมือง จังหวัดนครปฐม โดยภาพรวมอยู่ในระดับมาก (ค่าเฉลี่ย=3.77, SD=0.84) และผลกระทบเชิงลบทางการท่องเที่ยวทั้ง 4 ด้านดังกล่าวข้างต้น โดยภาพรวมอยู่ในระดับปานกลาง (ค่าเฉลี่ย=3.00, SD=1.03) 2) แนวทางในการจัดการผลกระทบทางการท่องเที่ยว คือ ด้านเศรษฐกิจ เทศบาลตำบลพระปฐมเจดีย์ ผู้เป็นเจ้าของพื้นที่ควรมีมาตรการต่าง ๆ เช่น การควบคุมเกี่ยวกับสินค้าและบริการทั้งด้านราคาและคุณภาพ ด้านสังคม ควรมีการร่วมมือกันในการประชาสัมพันธ์กิจกรรมของถนนคนเดินให้เกิดการรับรู้มากขึ้น ด้านวัฒนธรรม ควรมีการจัดกิจกรรมส่งเสริมประเพณี วัฒนธรรมท้องถิ่นเพื่อเป็นการกระตุ้นการท่องเที่ยวให้ประชาชนในท้องถิ่นและนักท่องเที่ยวได้มีส่วนร่วมในกิจกรรม และด้านสิ่งแวดล้อม หน่วยงานทุกภาคส่วนควรให้ความร่วมมือกันในการปรับปรุงและพัฒนาพื้นที่บริเวณโดยรอบให้มีความเป็นระเบียบ สวยงาม มีการบริหารจัดการขยะที่ใช้แล้ว พร้อมจัดหาสิ่งอำนวยความสะดวกอื่น ๆ ด้วย
Article Details
References
กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2564). สรุปแผนปฏิบัติการปี 2564. ค้นเมื่อวันที่ 25 กันยายน 2565, จาก http://www.mots.go.th
ไกรฤกษ์ นาควิเวก. (2565). การเปลี่ยนแปลงทางสังคมและวัฒนธรรมของชุมชนตลาดโบราณบางพลี อำเภอบางพลี จังหวัดสมุทรปราการ. วิทยานิพนธ์ ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยบูรพา. ค้นเมื่อวันที่ 13 มีนาคม 2565, จาก https://digital_collect.lib.buu. ac.th /dcms/files/61910144.pdf
คมสิทธิ์ เกียนวัฒนา และ กฤติกา สายณะรัตร์ชัย. (2561). การศึกษาผลกระทบทางการท่องเที่ยวทางสังคมและวัฒนธรรมในอำเภอแม่สอด จังหวัดตาก. วารสารวิชาการศรีปทุม. ชลบุรี, 15(1): 32-42.
จันทร์จิรา นที. (2562). การสร้างสรรค์สื่อประชาสัมพันธ์แบบมีส่วนร่วมของชุมชนบ้านแม่สูนน้อย ตำบลแม่สูน อำเภอฝาง จังหวัดเชียงใหม่. มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลล้านนา. ค้นเมื่อวันที่ 13 มีนาคม 2565, จาก https://culture.rmutl.ac.th/news/15313-2020-12-14
ทวีศักดิ์ เจือจารย์. (2565). ศักยภาพของจังหวัดชัยภูมิในการจัดกิจกรรมอบรมเชิงปฏิบัติการพัฒนาต่อยอดผลิตภัณฑ์ทางวัฒนธรรม. ค้นเมื่อวันที่ 13 มีนาคม 2565, จาก https://www.thailandplus.tv/archives/99907
เทศบาลนครปฐม. (2564). ข้อมูลพื้นฐานออนไลน์. ค้นเมื่อวันที่ 9 มกราคม 2565, จากhttp://www.nakhonpathomcity.go.th/
นภาวรรณ เนตรประดิษฐ์. (2565). การจัดการถนนคนเดินกาดกองต้า จังหวัดลำปาง: มุมมองของนักท่องเที่ยวชาวไทย. วารสารบัณฑิตศึกษา. มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ในพระบรมราชูปถัมภ์, 16(3): 123-142.
นุชประวีณ์ ลิขิตศรัณย์. (2562). ผลกระทบทางการท่องเที่ยวต่อชุมชนรอบบริเวณอุทยานแห่งชาติพุเตย จังหวัดสุพรรณบุรี. วิทยานิพนธ์ ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์. วิทยาเขตกำแพงแสน. ค้นเมื่อวันที่ 6 มกราคม 2565, จาก https://he02tci-thaijo.org
ปฏิญญายูเนสโกเพื่อการเดินทางอย่างยั่งยืน ยูเนสโก้. (ม.ป.ป.: ออนไลน์).วิธีช่วยเหลือชุมชนในท้องถิ่นและสานต่อวัฒนธรรม. ค้นเมื่อวันที่ 13 มีนาคม 2565, จาก https://unescosustainable.travel/th/support-local-communities-cultures
ปัณรส วิทยาคม. (2562). ผลกระทบสิ่งแวดล้อมจากการท่องเที่ยว: กรณีศึกษาหมู่บ้านคีรีวง จังหวัดนครศรีธรรมราช. สารนิพนธ์ หลักสูตรการผังเมืองบัณฑิต มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ค้นเมื่อวันที่ 15 มีนาคม 2565, จาก https://digital.library.tu.ac.th/tu_dc/ frontend/Info/item/dc:305408
พระชยานันทมุนี, วรปรัชญ์ คําพงษ์, พระครูฉันทเจติยานุกิจ, พระปลัดนฤดล กิตติภทฺโท และ อรพินท์ อินวงค์. (2562). ศึกษาความสัมพันธ์การท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมของวัดและชุมชนในล้านนา. วิทยาลัยสงฆ์นครน่าน. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์. มจร., 7(2): 315-331.
พัชราภรณ์ หลักทอง. (2560). สภาพปัญหาและแนวทางจัดการความขัดแย้งในชุมชนของคณะกรรมการศูนย์ยุติธรรมชุมชน ตำบลหนองหาน อำเภอหนองหาน จังหวัดอุดรธานี. วิทยานิพนธ์ รัฐประสาสนศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยบูรพา. ค้นเมื่อวันที่ 15 มีนาคม 2565, จาก http://digital_collect.lib.buu.ac.th/dcms/files/56930139.pdf
พันธกานต์ มีผล และ มานะ เพิ่มพูล (2562). ปัจจัยที่มีผลต่อประเภทและปริมาณขยะจากการท่องเที่ยวในอุทยานแห่งชาติแก่งกระจาน. วารสารวนศาสตร์, 38(2): 98-109.
ศรัญยา วรากุลวิทย์. (2558). อุตสาหกรรมการท่องเที่ยว. พิมพ์ครั้งที่ 5. กรุงเทพฯ: แวววาวพริ้นติ้ง.
สนิทเดช จินตนา และ อารีวรรณ หัสดิน. (2563). ปัญหาความปลอดภัยในชีวิตและทรัพย์สินในการท่องเที่ยวกรุงเทพมหานครในมุมมองของนักท่องเที่ยวต่างชาติ. วารสารศิลปศาสตร์ มทร.ธัญบุรี, 1(2): 65-84.
สมหมาย อุดมวิทิต และ วรานันต์ ตันติเวทย์. (2560). ทัศนคติของชุมชนต่อการพัฒนาการท่องเที่ยวภายในพื้นที่ป่าสงวนแห่งชาติ ป่าวังน้ำเขียว-ป่าเขาภูหลวง จังหวัดนครราชสีมา. วารสารเศรษฐศาสตร์และกลยุทธ์การจัดการ, 4(1): 1-10.
สฤษฏ์ แสงอรัญ. (ม.ป.ป.: ออนไลน์). การท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์หรือเชิงนิเวศ. ค้นเมื่อวันที่ 13 มีนาคม 2565, จาก https://www.dnp.go.th/park/sara/tour/eco.htm
สำนักทะเบียนท้องถิ่นเทศบาลนครนครปฐม. (2564). แผนพัฒนาท้องถิ่นเทศบาลนครปฐม. ฝ่ายวิเคราะห์นโยบายและแผน. กองวิชาการและแผนงาน. เทศบาลนครปฐม. ค้นเมื่อวันที่ 13 มีนาคม 2565, จาก https://www.nakhonpathomcity.go.th/uploadFolder/ 21331% 20PM11223.pdf
สุเมธ บังเกิด. (2562). พฤติกรรมการประหยัดพลังงานไฟฟ้าของพนักงานระดับปฏิบัติการ บริษัท ดูเม็กซ์ จำกัด. วิทยานิพนธ์ บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยศิลปากร.
สุวิมล ติรกานันท์. (2557). ระเบียบวิธีวิจัยทางสังคมศาสตร์: แนวทางสู่การปฏิบัติ. พิมพ์ครั้งที่ 12. กรุงเทพฯ. โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
เอกลักษณ์ นาคพ่วง. (2564). ศึกษากระบวนการสร้างจิตสำนึกในการจัดการทรัพยากรของประชาชนที่อาศัยอยู่ในเขตบึงบอระเพ็ด จังหวัดนครสวรรค์. มหาวิทยาลัยราชภัฏนครสวรรค์. ค้นเมื่อวันที่ 13 มีนาคม 2565, จาก http:///C:/Users/User/Downloads/ piyanat1996, +%7B$userGroup%7D.pdf
Ahmed, Z. U., & Krohn, F. B. (1992). Marketing India as a tourist destination in North America: Challenges and opportunities. International Journal of Hospitality Management, 11(2): 89-98.
Cronbach, L. J. (1990). Essentials of psychological testing. 5th ed. New York: Harper & Row.
Krejcie, R.V., & D.W. Morgan. (1970). Determining Sample Size for Research Activities. Educational and Psychological Measurement, 30(3): 607–610.
Ritchie, J. (1988). Consensus policy formulation in tourism. Tourism Management, 9(3): 99-126.
Var, J., & Kim, S. (1990). Research methods for leisure and tourism: A practical guide. 3rd ed. Harlow, UK: Prentice-Hall.
Weaver, V., & Lawton, L. (2001). Resident perceptions in the rural-urban fringe. Annals of Tourism Research, 28(2): 439-458.