ผลของการใช้การจัดการเรียนรู้แบบโครงงานเป็นฐาน วิชาธุรกิจท่องเที่ยว ของนักเรียนระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพชั้นปีที่ 1 วิทยาลัยเทคโนโลยีสยามบริหารธุรกิจนนทบุรี
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เปรียบเทียบผลการจัดการเรียนรู้แบบโครงงานเป็นฐานก่อนเรียนและหลังเรียนวิชาธุรกิจท่องเที่ยว ของนักเรียนระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพชั้นปีที่ 1 และ 2) ศึกษาความพึงพอใจของนักเรียนที่มีต่อการจัดการเรียนรู้แบบใช้โครงงานเป็นฐาน กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้ คือ นักเรียนระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพชั้นปีที่ 1 ภาคเรียนที่ 2 ปีการศึกษา 2562 วิทยาลัยเทคโนโลยีสยามบริหารธุรกิจนนทบุรี จำนวนนักเรียน 30 คน โดยใช้วิธีการสุ่มแบบกลุ่ม (Cluster Sampling) เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ 1) แผนการจัดการเรียนรู้แบบโครงงานเป็นฐาน 2) แบบทดสอบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนโดยใช้โครงงานเป็นฐาน 3) แบบสอบถามความพึงพอใจของนักเรียนที่มีต่อการเรียนรู้แบบใช้โครงงานเป็นฐาน สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ ได้แก่ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และสถิติทดสอบ t-test ผลการวิจัย พบว่า 1) ผลการจัดการเรียนรู้แบบโครงงานวิชาธุรกิจท่องเที่ยวของนักเรียนระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพชั้นปีที่ 1 สาขาวิชาธุรกิจท่องเที่ยว วิทยาลัยเทคโนโลยีสยามบริหารธุรกิจนนทบุรี หลังเรียนสูงกว่าก่อนเรียน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 และ 2) ความพึงพอใจของของนักเรียนระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพชั้นปีที่ 1 สาขาธุรกิจท่องเที่ยว วิทยาลัยเทคโนโลยีสยามบริหารธุรกิจนนทบุรี ที่มีต่อการจัดการเรียนรู้แบบใช้โครงงานเป็นฐาน โดยรวมอยู่ในระดับมากที่สุด
Article Details
เอกสารอ้างอิง
จารุวรรณ เทวกุล. (2555). ความพึงพอใจในการจัดการเรียนการสอนของนักเรียนระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพประเภทวิชาพาณิชยกรรม ชั้นปีที่ 1 ชั้นปีที่ 2 ชั้นปีที่ 3 วิทยาลัยอาชีวะฉะเชิงเทรา. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาธุรกิจศึกษา มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ชรินทร ชะเอมเทส. (2559). การพัฒนาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาการบัญชีบริหาร โดยวิธี (Project Based Learning) สำหรับผู้เรียนระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพชั้นสูงปีที่ 2 สาขาการบัญชี. รายงานวิจัยชั้นเรียน วิทยาลัยอาชีวศึกษาสันติราษฎร์ ในพระอุปถัมภ์ฯ.
ดวงพร อิ่มแสงจันทร์. (2559). การพัฒนาผลการเรียนรู้ เรื่อง หลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงกับการพัฒนาเศรษฐกิจของประเทศและความสามารถในการแก้ปัญหาตามขั้นตอนการจัดการเรียนรู้แบบโครงงานของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5. วิทยานิพนธ์ ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยศิลปากร.
บวร สายหยุด. (2560). ทางเลือกการศึกษาในการประกอบอาชีพ. ขอนแก่น: พาร์ควิวบุ๊ค.
ปราณี สงวนอยู่. (2559). แนวทางการเลือกเรียนสายงานอาชีพ. นนทบุรี: นนท์สยามการพิมพ์.
พงศ์เสวก เอนกจำนงค์พร และ ธัญลักษณ์ เอนกจำนงค์พร. (2561). พฤติกรรมการท่องเที่ยวประชากรรุ่นเบบี้บูม. วิทยานิพนธ์ ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการอุตสาหกรรมการบริการและการท่องเที่ยว มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.
ไพทูล คำคอนสาร. (2559). การพัฒนากิจกรรมการเรียนรู้แบบโครงงานเรื่อง ช่างปูนปั้น สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 โรงเรียนสาธิตแห่งมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์. วิทยาเขตกำแพงแสน ศูนย์วิจัยและพัฒนาการศึกษา มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
ลัดดา ศิลาน้อย และ อังคณา ตุงคะสมิต. (2556). ยกระดับครูสังคมศึกษาสู่ประชาชนอาเซียน (ASEAN Community) ด้วยกระบวนการจัดการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21. คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
สำนักงานปลัดกระทรวงศึกษาธิการ. (2559). แผนปฏิบัติราชการประจำปีงบประมาณ พ.ศ.2559. ฉบับปรับปรุงตามงบประมาณที่ได้รับจัดสรร.
อาทิตย์ เสนาวัฒน์. (2557). การจัดการเรียนรู้แบบโครงงานเป็นฐาน. กรุงเทพฯ: สิทธาพิมพ์.
Bloom, B.S. (1976). Human Characteristic and School Learning. New York: McGrawHill.
