The Needs Assessment Study of Academic Management of Private Kindergartens in Bangkok based on The Concept of High Scope Learning
Main Article Content
Abstract
The purpose of this research was to study the needs of academic administration of private kindergartens in Bangkok based on the concept of High Scope Learning, according to the concept of High Scope Learning using the academic management framework and the High Scope Learning framework which consisting of 3 important components:1) Plan; 2) Do; and 3) Review. The sample was 71 private kindergartens schools in Bangkok. The instrument used in this research was a 5 rating scaled questionnaire, which passed the comprehensive examination of the content structure Item Objective Congruence (IOC). The result of the test by 5 experts, the total IOC score is 0.95. The statistics used for data analysis were frequency distribution, percentage, mean, standard deviation, and Priority Needs Index. (PNImodified).
The findings indicate that the necessity of academic administration of private kindergartens in Bangkok based on the concept of High Scope Learning can be arranged from highest to lowest in the following order: The first priority needs index was the curriculum development (PNImodified=0.211) with its component, Do, as its highest ranked component (PNImodified=0.219); the second priority need index was developmental assessment and evaluation (PNImodified=0.192) with its component, Do, as its highest ranked component (PNImodified=0.195); the third priority need index was learning experiences (PNImodified=0.186) with its component, Review, as its highest ranked component (PNImodified=0.196); and the last priority need index was the learning environment (PNImodified=0.178) with its component, Review, as its highest ranked component (PNImodified=0.196).
Article Details
References
กระทรวงศึกษาธิการ. (2550). คู่มือการบริหารสถานศึกษาขั้นพื้นฐานที่เป็นนิติบุคคล. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
กระทรวงศึกษาธิการ. (2560ก). แผนการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ.2560-2579. กรุงเทพฯ: พริกหวานกราฟฟิค.
กระทรวงศึกษาธิการ. (2560ข). หลักสูตรการศึกษาปฐมวัย พุทธศักราช 2560. กรุงเทพฯ: สำนักวิชาการและมาตรฐานการศึกษา สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน กระทรวงศึกษาธิการ.
กองทุนสุขภาพตำบลองค์การบริหารส่วนตำบลตุยง. (2561). แบบรายงานการดำเนินงาน เฝ้าระวังและส่งเสริมพัฒนาการเด็กปฐมวัย (DSPM) ปี 61. ค้นเมื่อวันที่ 7 พฤศจิกายน 2563, จาก http://localfund.happynetwork.org/project/finalreport/24442?download=word
กิติมา ปรีดีดิลก. (2551). การบริหารและการนิเทศการศึกษาเบื้องต้น. กรุงเทพฯ: อักษรพิพัฒน์.
เกรียงศักดิ์ เจริญวงศ์ศักดิ์. (2559). ดีจริงหรือ!!! ที่เร่งอ่าน เขียน คณิตในเด็กอนุบาล. ค้นเมื่อวันที่ 5 พฤศจิกายน 2563, จาก http://www.kriengsak.com/node/1303
ชนิษฐา จำเนียรสุข. (2560). แนวทางการบริหารงานวิชาการของโรงเรียนอนุบาลเอกชนในกรุงเทพมหานคร ตามแนวคิดความพร้อมในการเข้าเรียนประถมศึกษา. วิทยานิพนธ์ ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาบริหารการศึกษา ภาควิชานโยบาย การจัดการและความเป็นผู้นำทางการศึกษา คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ทวีศักดิ์ หงษ์เจริญ. (2563). ความต้องการจำเป็นของการบริหารโรงเรียนในเขตพัฒนาเศรษฐกิจ พิเศษ จังหวัดสระแก้วตามแนวคิดคุณลักษณะที่พึงประสงค์ของผู้เรียน. วารสารการบริหารและนวัตกรรมการศึกษา, 3(1): 40-60.
นภเนตร ธรรมบวร. (2551). หลักสูตรการศึกษาปฐมวัย. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ปรียาพร วงศ์อนุตรโรจน์. (2543). การบริหารงานวิชาการ. กรุงเทพฯ: ศูนย์สื่อเสริมกรุงเทพ.
พัชรา พุ่มพชาติ. (2560). การพัฒนาเด็กปฐมวัยในยุคดิจิทัล. กรุงเทพฯ: คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏจันทรเกษม.
วรนาถ รักสกุลไทย. (2555). รวมนวัตกรรมทฤษฎีการศึกษาปฐมวัยสู่การประยุกต์ใช้ในห้องเรียน. กรุงเทพ: สาราเด็ก.
วาสนา มากแก้ว. (2561). แนวทางการบริหารงานวิชาการในโรงเรียนอนุบาลระนอง สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาระนอง. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา.
ศศิลักษณ์ ขยันกิจ และ บุษบง ตันติวงศ์. (2559). การประเมินอย่างใคร่ครวญต่อเด็กปฐมวัย แนวคิดและการปฏิบัติเพื่อสนับสนุนการเรียนรู้. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สมาคมอนุบาลศึกษาแห่งประเทศไทย. (2560ก). การพัฒนาเด็กอย่างเป็นองค์รวม. กรุงเทพฯ: พลัสเพรส.
สมาคมอนุบาลศึกษาแห่งประเทศไทย. (2560ข). การส่งเสริมความสามารถทางภาษาสำหรับเด็กปฐมวัย. กรุงเทพฯ: พลัสเพรส.
สมาน อัศวภูมิ. (2551). การบริหารการศึกษาสมัยใหม่: แนวคิด ทฤษฎีและการปฏิบัติ. อุบลราชธานี: อุบลกิจออฟเซท.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2552). คู่มือการปฏิบัติงานข้าราชการครู. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2561). คนรุ่นใหม่กับการสร้างประชากรที่มีคุณภาพ. รายงานภาวะสังคมไทยไตรมาสสาม ปี 2561 Social Situation and Outlook, 16(4): 19.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา กระทรวงศึกษาธิการ. (2550). การเรียนรู้ของเด็กปฐมวัยไทย : ตามแนวคิดไฮสโคป. กรุงเทพฯ: วีทีซี คอมมิวนิเคชั่น.
สำนักงานส่งเสริมสังคมแห่งการเรียนรู้และคุณภาพเยาวชน. (2557). เปิดสถานการณ์เด็กปฐมวัย พบ 1 ใน 3 พัฒนาการล่าช้า. ค้นเมื่อวันที่ 8 กรกฎาคม 2563, จาก http://www.thaihealth.or.th
อุทัย บุญประเสริฐ. (2540). หลักสูตรและการบริหารงานวิชาการของโรงเรียน. กรุงเทพฯ: เอส ดี เพรส.
Heckman, J., & etc. (2010). The rate of return to the Perry Preschool program. Journal of Public Economics, 94(1-2): 114–128.
Hohmann, M., & Weikart, D. P. (1995). Education Young Children: Active Learning Practices for Preschool and Child Care Programs. Ypsilanti, Mich: High/Scope Press.
Schweinhart, J. L. (1997). Child-initiated activity how important is early childhood education. Retrieved on November 4th, 2020, from https://eric.ed.gov/?id=ED413105
Yamane, T. (1973). Statistics: An Introductory Analysis. 3rd ed. New York: Harper and Row.
กมล ภู่ประเสริฐ. (2544). การบริหารงานวิชาการในสถานศึกษา. กรุงเทพฯ: ทิปส์พับบลิเคชั่น.
กระทรวงศึกษาธิการ. (2550). คู่มือการบริหารสถานศึกษาขั้นพื้นฐานที่เป็นนิติบุคคล. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
กระทรวงศึกษาธิการ. (2560ก). แผนการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ.2560-2579. กรุงเทพฯ: พริกหวานกราฟฟิค.
กระทรวงศึกษาธิการ. (2560ข). หลักสูตรการศึกษาปฐมวัย พุทธศักราช 2560. กรุงเทพฯ: สำนักวิชาการและมาตรฐานการศึกษา สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน กระทรวงศึกษาธิการ.
กองทุนสุขภาพตำบลองค์การบริหารส่วนตำบลตุยง. (2561). แบบรายงานการดำเนินงาน เฝ้าระวังและส่งเสริมพัฒนาการเด็กปฐมวัย (DSPM) ปี 61. ค้นเมื่อวันที่ 7 พฤศจิกายน 2563, จาก http://localfund.happynetwork.org/project/finalreport/24442?download=word
กิติมา ปรีดีดิลก. (2551). การบริหารและการนิเทศการศึกษาเบื้องต้น. กรุงเทพฯ: อักษรพิพัฒน์.
เกรียงศักดิ์ เจริญวงศ์ศักดิ์. (2559). ดีจริงหรือ!!! ที่เร่งอ่าน เขียน คณิตในเด็กอนุบาล. ค้นเมื่อวันที่ 5 พฤศจิกายน 2563, จาก http://www.kriengsak.com/node/1303
ชนิษฐา จำเนียรสุข. (2560). แนวทางการบริหารงานวิชาการของโรงเรียนอนุบาลเอกชนในกรุงเทพมหานคร ตามแนวคิดความพร้อมในการเข้าเรียนประถมศึกษา. วิทยานิพนธ์ ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาบริหารการศึกษา ภาควิชานโยบาย การจัดการและความเป็นผู้นำทางการศึกษา คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ทวีศักดิ์ หงษ์เจริญ. (2563). ความต้องการจำเป็นของการบริหารโรงเรียนในเขตพัฒนาเศรษฐกิจ พิเศษ จังหวัดสระแก้วตามแนวคิดคุณลักษณะที่พึงประสงค์ของผู้เรียน. วารสารการบริหารและนวัตกรรมการศึกษา, 3(1): 40-60.
นภเนตร ธรรมบวร. (2551). หลักสูตรการศึกษาปฐมวัย. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ปรียาพร วงศ์อนุตรโรจน์. (2543). การบริหารงานวิชาการ. กรุงเทพฯ: ศูนย์สื่อเสริมกรุงเทพ.
พัชรา พุ่มพชาติ. (2560). การพัฒนาเด็กปฐมวัยในยุคดิจิทัล. กรุงเทพฯ: คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏจันทรเกษม.
วรนาถ รักสกุลไทย. (2555). รวมนวัตกรรมทฤษฎีการศึกษาปฐมวัยสู่การประยุกต์ใช้ในห้องเรียน. กรุงเทพ: สาราเด็ก.
วาสนา มากแก้ว. (2561). แนวทางการบริหารงานวิชาการในโรงเรียนอนุบาลระนอง สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาระนอง. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา.
ศศิลักษณ์ ขยันกิจ และ บุษบง ตันติวงศ์. (2559). การประเมินอย่างใคร่ครวญต่อเด็กปฐมวัย แนวคิดและการปฏิบัติเพื่อสนับสนุนการเรียนรู้. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สมาคมอนุบาลศึกษาแห่งประเทศไทย. (2560ก). การพัฒนาเด็กอย่างเป็นองค์รวม. กรุงเทพฯ: พลัสเพรส.
สมาคมอนุบาลศึกษาแห่งประเทศไทย. (2560ข). การส่งเสริมความสามารถทางภาษาสำหรับเด็กปฐมวัย. กรุงเทพฯ: พลัสเพรส.
สมาน อัศวภูมิ. (2551). การบริหารการศึกษาสมัยใหม่: แนวคิด ทฤษฎีและการปฏิบัติ. อุบลราชธานี: อุบลกิจออฟเซท.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2552). คู่มือการปฏิบัติงานข้าราชการครู. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2561). คนรุ่นใหม่กับการสร้างประชากรที่มีคุณภาพ. รายงานภาวะสังคมไทยไตรมาสสาม ปี 2561 Social Situation and Outlook, 16(4): 19.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา กระทรวงศึกษาธิการ. (2550). การเรียนรู้ของเด็กปฐมวัยไทย : ตามแนวคิดไฮสโคป. กรุงเทพฯ: วีทีซี คอมมิวนิเคชั่น.
สำนักงานส่งเสริมสังคมแห่งการเรียนรู้และคุณภาพเยาวชน. (2557). เปิดสถานการณ์เด็กปฐมวัย พบ 1 ใน 3 พัฒนาการล่าช้า. ค้นเมื่อวันที่ 8 กรกฎาคม 2563, จาก http://www.thaihealth.or.th
อุทัย บุญประเสริฐ. (2540). หลักสูตรและการบริหารงานวิชาการของโรงเรียน. กรุงเทพฯ: เอส ดี เพรส.
Heckman, J., & etc. (2010). The rate of return to the Perry Preschool program. Journal of Public Economics, 94(1-2): 114–128.
Hohmann, M., & Weikart, D. P. (1995). Education Young Children: Active Learning Practices for Preschool and Child Care Programs. Ypsilanti, Mich: High/Scope Press.
Schweinhart, J. L. (1997). Child-initiated activity how important is early childhood education. Retrieved on November 4th, 2020, from https://eric.ed.gov/?id=ED413105
Yamane, T. (1973). Statistics: An Introductory Analysis. 3rd ed. New York: Harper and Row.