The Creation New Innovation and Public Services in Thailand 4.0 of Phuket Provincial Administrative Organization

Main Article Content

Prasong Tanod

Abstract

The objectives of this research were as follows: 1) To study public services of provincial administration in Thailand 4.0, 2) To study impacts of public services of provincial administration organization in Thailand 4.0 and 3) To study the ways to build public services innovation of provincial administration organization in Thailand 4.0. The sample was 36 Provincial Administrative Organization officials. This qualified research combining documentary for public research and intensive interviews and analyze the data by description.


The studying research can be concluded: 1) In term of intensive interview with sample, the most important is given to basic structures for public daily lifestyle, should be taken care from government units to save, convenient and the most important is satisfaction of people. 2) In term of intensive interview with sample, the most important is given to the impacts of freedom to manage powers of provincial administration organization according to free work without control from other agencies can do completely and fast as demand and satisfaction of people. 3) In term of intensive interview with sample, the most important is given to the professional. The professionalism must have knowledge, ability, and problem solving for they service provider successfully in all matter as well as experiences for better understanding.

Article Details

How to Cite
Tanod, P. (2020). The Creation New Innovation and Public Services in Thailand 4.0 of Phuket Provincial Administrative Organization. Journal of Humanities and Social Sciences, Rajapruk University, 6(2), 124–136. Retrieved from https://so03.tci-thaijo.org/index.php/rpu/article/view/246221
Section
Articles

References

ชาย โพธิสิตา. (2560). เทคนิคการวิจัยเชิงคุณภาพ. พระนครศรีอยุธยา: คณะมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

นราธิป ศรีราม. (2557). แนวคิดเกี่ยวกับการจัดบริการสาธารณะของท้องถิ่น. นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

ปรัชญา เวสารัชช์. (2560). การมีส่วนร่วมของประชาชนในกิจกรรมเพื่อพัฒนาชนบท. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพฯ: สถาบันไทยคดีศึกษา มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

รสคนธ์ รัตนเสริมพงศ์. (2561). การบริหารส่วนท้องถิ่น. พิมพ์ครั้งที่ 3. นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

วีระศักดิ์ เครือเทพ. (2558). กฎเหล็กสำหรับการบริหารจัดการที่ดีขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น. มหาวิทยาลัยนเรศวร.

วุฒิสาร ตันไชย. (2560). บทบาทของรัฐในการจัดบริหารสาธารณะในระดับจังหวัดและอำเภอ พิมพ์ครั้งที่ 5. กรุงเทพฯ: คณะรัฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

ศิริขวัญ โสดา. (2562). การกำกับดูแลองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นรูปแบบทั่วไป: กรณีศึกษา การกู้ยืมเงิน. วารสารวิชาการวิทยาลัยสันตพล, 5(1) มกราคม - มิถุนายน 2562: 12 - 24.

อนุจิตร ชิณสาร กิจฐเชต ไกรวาส และ ประภาส ปิ่นตบแต่ง. (2557). นวัตกรรมการบริหารขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. คณะรัฐศาสตร์และนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา.

อรทัย ก๊กผล. (2559). คู่คิด คู่มือ การมีส่วนร่วมของประชาชนสาหรับนักบริหารท้องถิ่น. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพฯ: จรัลสนิทวงศ์การพิมพ์.

Forstenlechner et al. (2010). Workforce Localization in Emerging Gulf Economies: The Need to Fine-Tune HRM. Personnel Review, 39(1): 135-152.

Gronroos, G. T. (1990). Service management and marketing. Massachusetts: Lexington.

Millet, John D. (1954). Management in the Public Service. New York: McGraw-Hill.