ตัวละครผีที่ผูกติดกับสถานที่ในนวนิยายของ “แก้วเก้า”
Article Sidebar
เผยแพร่แล้ว:
ก.ย. 30, 2019
คำสำคัญ:
ตัวละครผี นวนิยาย แก้วเก้า
Main Article Content
บทคัดย่อ
งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาวิเคราะห์ตัวละครผีที่ผูกติดกับสถานที่ในนวนิยายของ “แก้วเก้า” จำนวน 3 เรื่อง ได้แก่ นวนิยายเรื่องเรือนนพเก้า นิมิตมาร และเจ้าบ้านเจ้าเรือน พบว่า ตัวละครผีที่ผูกติดกับสถานที่ที่โดดเด่นนั้นมีจำนวนทั้งหมด 3 ตัว ได้แก่ ตัวละครผีผอบแก้วในนวนิยายเรื่องเรือนนพเก้า ตัวละครผีทวารัศมิ์ในนวนิยายเรื่องนิมิตมาร และตัวละครผีไรวินท์ในนวนิยายเรื่องเจ้าบ้านเจ้าเรือน โดยผู้วิจัยนำเสนอผลการวิจัยในรูปแบบพรรณนาวิเคราะห์ ผลการวิจัยสรุปได้ดังนี้
- ผีผอบแก้วที่รอวันหลุดพ้นจากตราบาป พบว่า “แก้วเก้า” ได้นำเสนอให้เห็นภาพของตัวละครผีผอบแก้วที่ผูกติดกับเรือนนพเก้า เพื่อรอคอยวันเวลาที่จะหลุดพ้นจากบ่วงแห่งตราบาปที่ผีผอบแก้วได้กระทำความผิดเอาไว้ต่อท่านเจ้าคุณรัชดาปริวรรต
- ผีทวารัศมิ์ที่ถูกจองจำตลอดกาล พบว่า “แก้วเก้า” ได้นำเสนอให้เห็นภาพของตัวละครผีทวารัศมิ์ที่ผูกติดกับคฤหาสน์ของตน เพื่อรับโทษทัณฑ์จากการทำความชั่วอย่างทุกข์ทรมาน
- ผีไรวินท์ที่ถูกปลดปล่อยด้วยรักแท้ พบว่า “แก้วเก้า” ได้นำเสนอให้เห็นภาพของตัวละครผีไรวินท์ที่ผูกติดกับบ้านหลังเดิม เพื่อรอคอยรักแท้และได้รับการปลดปล่อยเป็นอิสระ
ตัวละครผีที่ผูกติดกับสถานที่ในนวนิยายของ “แก้วเก้า” ทั้ง 3 เรื่อง พบว่า มีความสอดคล้องกับงานวิจัยอื่น ๆ เช่น การนำเสนอให้เห็นภาพของตัวละครผีที่มีลักษณะเหมือนมนุษย์ทั่วไป และเป็นตัวละครผีที่มีอารมณ์รัก โลภ โกรธ หลง เช่นเดียวกับมนุษย์
Article Details
How to Cite
เพชรชนะ พ., & ปฤชากุล ว. (2019). ตัวละครผีที่ผูกติดกับสถานที่ในนวนิยายของ “แก้วเก้า”. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชพฤกษ์, 5(2), 51–66. สืบค้น จาก https://so03.tci-thaijo.org/index.php/rpu/article/view/220521
บท
บทความวิจัย
References
กาญจนา เจษฎาคม. (2552). การวิเคราะห์สิ่งเหนือธรรมชาติในเรื่องสั้นของเหม เวชกร. วิทยานิพนธ์ปริญญาศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาไทยศึกษา มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
แก้วเก้า. (2544). เรือนนพเก้า. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพฯ: เพื่อนดี.
แก้วเก้า. (2555). นิมิตมาร. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพฯ: ทรีบีส์.
แก้วเก้า. (2558). เจ้าบ้านเจ้าเรือน. พิมพ์ครั้งที่ 4. กรุงเทพฯ: ทรีบีส์.
จิณณะ รุจิเสนีย์. (2554). การวิเคราะห์นวนิยายเหนือธรรมชาติของพงศกร. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตร มหาบัณฑิต สาขาวิชาไทยศึกษา มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
จีรณัทย์ วิมุตติสุข. (2550). การใช้วรรณคดีไทยและวรรณกรรมพื้นบ้านในนวนิยายของแก้วเก้า. วิทยานิพนธ์ปริญญาอักษรศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาภาษาไทย จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ดุษฎี แซ่ตัน. (2551). นวนิยายจินตนิมิตของแก้วเก้า: การศึกษาด้านกลวิธีการสร้างเรื่องและการนำเสนอเรื่อง. วิทยานิพนธ์ปริญญาศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาวรรณคดีไทย มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
ทฤษฎี เสมา. (2541). วิเคราะห์กลวิธีการแต่งเรื่องสั้นแนวสยองขวัญของเหม เวชกร. วิทยานิพนธ์ปริญญาศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาภาษาไทย มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
บดินทร์ เดชาบูรณานนท์. (2560). รูปแบบและการสื่อความหมายของการอุปมาอุปไมยเชิงภาพสำหรับงานโฆษณาผลิตภัณฑ์ความงามทางสื่อนิตยสาร. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชพฤกษ์. 3(3): 64. ค้นเมื่อ 19 ตุลาคม 2561, จาก https://www.tci-thaijo.org/index.php/rpu/article/view/112624
วลีรัตน์ สิงหรา. (2528). เรื่องเหนือธรรมชาติในนวนิยายของ จินตวีร์ วิวัธน์. วิทยานิพนธ์ปริญญาการศึกษามหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
วีรี เกวลกุล. (2552). “ใต้เงาแห่งอดีต”: การศึกษาเปรียบเทียบการสร้างภาพแทนแบบกอทิกในงานเขียนของจินตวีร์ วิวัธน์ กับพงศกร จินดาวัฒนะ. วิทยานิพนธ์ปริญญาอักษรศาสตร มหาบัณฑิต สาขาวิชาวรรณคดีเปรียบเทียบ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ศนิชา แก้วเสถียร. (2546). การใช้วิทยาศาสตร์ในนวนิยายของแก้วเก้า. วิทยานิพนธ์อักษรศาสตร มหาบัณฑิต สาขาวิชาภาษาไทย มหาวิทยาลัยศิลปากร.
Dechaburananon, B. (2017). Formation and Signification of Pictorial Metaphor of Beauty Product in Magazine Advertisements. Journal of Humanities and Social Sciences, Rajapruk University, 3(3): 64. Retrieved on 19th October 2018, from https://www.tci-thaijo.org/index.php/rpu/article/view/112624 (in Thai)
Gelakul, V. (2009). In the shadow of the past: a comparative study of gothic representation in the writings of Jintawee Wiwat and Pongsakorn Chindawattana. Master of Arts Department of Comparative Literature, Chulalongkorn University. (in Thai).
Jessadakom, K. (2009). An Analysis of the Supernatural in Hem Wetchakon’s Short Stories. Master of Arts in Thai Studies, Ramkhamhaeng University. (in Thai).
Kaew Kaw. (2001). Ruen Noppakaw. 3rd ed. Bangkok: Peian Dee. (in Thai).
Kaew Kaw. (2012). Nimit Marn. 3rd ed. Bangkok: Treebee. (in Thai).
Kaew Kaw. (2015). Jao Ban Jao Ruen. 4th ed. Bangkok: Treebee. (in Thai).
Keawsathien, S. (2003). The use of science in Kawkao’s novels. Master of Arts Department of Thai, Silpakorn University. (in Thai).
Rujisenee, J. (2011). An Analysis of the Supernatural Novels of Pongsakorn. Master of Arts in Thai Studies, Ramkhamhaeng University. (in Thai).
Saeton, D. (2008). The Fantasy Novels of “Kaew Kaaw”: The Study of Narrative Techniques. Master of Arts in Thai Literature, Kasetsart University. (in Thai).
Sema, T. (1998). Analysis of strategies for writing short stories of the horror story of Hiem Wetchakorn. Master of Arts in Thai, Mahasarakham University. (in Thai).
Singhara, W. (1985). Supernaturalism in Chintawee Wiwat’s novels. Master Thesis, Srinakharinwirot University. (in Thai).
Wimutisuk, J. (2007). The use of Thai literature and folk literature in Kaeokao’s novels. Master of Arts Department of Thai, Chulalongkorn University. (in Thai).
แก้วเก้า. (2544). เรือนนพเก้า. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพฯ: เพื่อนดี.
แก้วเก้า. (2555). นิมิตมาร. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพฯ: ทรีบีส์.
แก้วเก้า. (2558). เจ้าบ้านเจ้าเรือน. พิมพ์ครั้งที่ 4. กรุงเทพฯ: ทรีบีส์.
จิณณะ รุจิเสนีย์. (2554). การวิเคราะห์นวนิยายเหนือธรรมชาติของพงศกร. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตร มหาบัณฑิต สาขาวิชาไทยศึกษา มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
จีรณัทย์ วิมุตติสุข. (2550). การใช้วรรณคดีไทยและวรรณกรรมพื้นบ้านในนวนิยายของแก้วเก้า. วิทยานิพนธ์ปริญญาอักษรศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาภาษาไทย จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ดุษฎี แซ่ตัน. (2551). นวนิยายจินตนิมิตของแก้วเก้า: การศึกษาด้านกลวิธีการสร้างเรื่องและการนำเสนอเรื่อง. วิทยานิพนธ์ปริญญาศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาวรรณคดีไทย มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
ทฤษฎี เสมา. (2541). วิเคราะห์กลวิธีการแต่งเรื่องสั้นแนวสยองขวัญของเหม เวชกร. วิทยานิพนธ์ปริญญาศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาภาษาไทย มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
บดินทร์ เดชาบูรณานนท์. (2560). รูปแบบและการสื่อความหมายของการอุปมาอุปไมยเชิงภาพสำหรับงานโฆษณาผลิตภัณฑ์ความงามทางสื่อนิตยสาร. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชพฤกษ์. 3(3): 64. ค้นเมื่อ 19 ตุลาคม 2561, จาก https://www.tci-thaijo.org/index.php/rpu/article/view/112624
วลีรัตน์ สิงหรา. (2528). เรื่องเหนือธรรมชาติในนวนิยายของ จินตวีร์ วิวัธน์. วิทยานิพนธ์ปริญญาการศึกษามหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
วีรี เกวลกุล. (2552). “ใต้เงาแห่งอดีต”: การศึกษาเปรียบเทียบการสร้างภาพแทนแบบกอทิกในงานเขียนของจินตวีร์ วิวัธน์ กับพงศกร จินดาวัฒนะ. วิทยานิพนธ์ปริญญาอักษรศาสตร มหาบัณฑิต สาขาวิชาวรรณคดีเปรียบเทียบ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ศนิชา แก้วเสถียร. (2546). การใช้วิทยาศาสตร์ในนวนิยายของแก้วเก้า. วิทยานิพนธ์อักษรศาสตร มหาบัณฑิต สาขาวิชาภาษาไทย มหาวิทยาลัยศิลปากร.
Dechaburananon, B. (2017). Formation and Signification of Pictorial Metaphor of Beauty Product in Magazine Advertisements. Journal of Humanities and Social Sciences, Rajapruk University, 3(3): 64. Retrieved on 19th October 2018, from https://www.tci-thaijo.org/index.php/rpu/article/view/112624 (in Thai)
Gelakul, V. (2009). In the shadow of the past: a comparative study of gothic representation in the writings of Jintawee Wiwat and Pongsakorn Chindawattana. Master of Arts Department of Comparative Literature, Chulalongkorn University. (in Thai).
Jessadakom, K. (2009). An Analysis of the Supernatural in Hem Wetchakon’s Short Stories. Master of Arts in Thai Studies, Ramkhamhaeng University. (in Thai).
Kaew Kaw. (2001). Ruen Noppakaw. 3rd ed. Bangkok: Peian Dee. (in Thai).
Kaew Kaw. (2012). Nimit Marn. 3rd ed. Bangkok: Treebee. (in Thai).
Kaew Kaw. (2015). Jao Ban Jao Ruen. 4th ed. Bangkok: Treebee. (in Thai).
Keawsathien, S. (2003). The use of science in Kawkao’s novels. Master of Arts Department of Thai, Silpakorn University. (in Thai).
Rujisenee, J. (2011). An Analysis of the Supernatural Novels of Pongsakorn. Master of Arts in Thai Studies, Ramkhamhaeng University. (in Thai).
Saeton, D. (2008). The Fantasy Novels of “Kaew Kaaw”: The Study of Narrative Techniques. Master of Arts in Thai Literature, Kasetsart University. (in Thai).
Sema, T. (1998). Analysis of strategies for writing short stories of the horror story of Hiem Wetchakorn. Master of Arts in Thai, Mahasarakham University. (in Thai).
Singhara, W. (1985). Supernaturalism in Chintawee Wiwat’s novels. Master Thesis, Srinakharinwirot University. (in Thai).
Wimutisuk, J. (2007). The use of Thai literature and folk literature in Kaeokao’s novels. Master of Arts Department of Thai, Chulalongkorn University. (in Thai).