กลยุทธ์ทางการตลาดที่ใช้ในการปฏิบัติการของธุรกิจนำเที่ยวภายในประเทศในเขตจังหวัดภูเก็ต
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษากลยุทธ์ทางการตลาดที่ใช้ในการปฏิบัติการของธุรกิจนำเที่ยวภายในประเทศในเขตจังหวัดภูเก็ต และ 2) เปรียบเทียบกลยุทธ์ทางการตลาดที่ใช้ในการปฏิบัติการของธุรกิจนำเที่ยวภายในประเทศในเขตจังหวัดภูเก็ตจำแนกตามสถานภาพของธุรกิจนำเที่ยว
กลุ่มตัวอย่างประกอบด้วย ผู้ประกอบธุรกิจนำเที่ยวภายในประเทศในเขตจังหวัดภูเก็ต จำนวน
248 บริษัท เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ แบบสอบถาม สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล คือ ความถี่ ร้อยละ ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว (One-way ANOVA) ทดสอบความแตกต่างของค่าเฉลี่ย กลยุทธ์ทางการตลาดที่ใช้ในการปฏิบัติการของธุรกิจนำเที่ยวภายในประเทศในเขตจังหวัดภูเก็ตจำแนกตามสถานภาพของธุรกิจนำเที่ยวผลการ วิเคราะห์ข้อมูลเกี่ยวกับระดับกลยุทธ์ทางการตลาดที่ใช้ในการปฏิบัติการของธุรกิจนำเที่ยวภายในประเทศในเขตจังหวัดภูเก็ต พบว่า ในภาพรวมและรายด้านส่วนใหญ่อยู่ระดับมาก รองลงมา คือ ด้านสถานที่/ช่องทางการจัดจำหน่าย ด้านการส่งเสริมการตลาดเป็นลำดับสุดท้าย อยู่ระดับปานกลาง ผลการทดสอบสมมติฐาน ธุรกิจนำเที่ยวภายในประเทศที่มีลักษณะของการจดทะเบียนลักษณะของธุรกิจนำเที่ยว และระยะเวลาที่ดำเนินการธุรกิจนำเที่ยวต่างกัน มีระดับกลยุทธ์ทางการตลาดแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05
Article Details
References
การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย. (2559). รายงานประจำปี 2559 การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย. กรุงเทพฯ: การท่องเที่ยว แห่งประเทศไทย.
คณาธิป โรจนขจร. (2550). กลยุทธ์ทางการตลาดของบริษัทผู้ประกอบธุรกิจนำเที่ยวในเขตกรุงเทพมหานคร ต่อการเปิดเสรีทางการค้าภาคอุตสาหกรรมท่องเที่ยวของประเทศไทย.วิทยานิพนธ์ บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
ชนัฐดา ลาจอย. (2558). ปัจจัยที่มีอิทธิพลตอผลสําเร็จของการดําเนินงานของธุรกิจนําเที่ยวในประเทศไทย. บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต คณะบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลอีสาน
ประพินรัตน์ จงกล. (2557). กลยุทธ์การตลาดการท่องเที่ยวในอำเภอสิงหนคร จังหวัดสงขลา.วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาวิชาบริหารธุรกิจ บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฏสงขลา.
ศิริวรรณ เสรีรัตน์ และคณะ. (2546). การบริหารการตลาดยุคใหม่. กรุงเทพฯ: ธรรมสาร.
สายสมร สังข์เมฆ. (2559). การจัดทำบัญชีครัวเรือนของประชาชนในชุมชนเกาะยาวใหญ่จังหวัดพังงา. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชพฤกษ์. 1(3) ตุลาคม 2558 - มกราคม: 26 - 35. ค้นเมื่อ 18 มีนาคม 2561, จาก https://www.tci-thaijo.org/ index.php/rpu/article/view/112366/87564
สำนักทะเบียนธุรกิจนำเที่ยวและมัคคุเทศก์. (2559). รายชื่อธุรกิจนำเที่ยว. ค้นเมื่อ 12 มีนาคม 2560, จาก http://www.tourism.go.th/
Edgell, D.L., Ruf, K. M., & Agarwal, A. (2000). Strategic marketing planning for the tourism industry. Journal of Travel and Tourism Marketing. Oxford. Butterworth – Heinemann. Oxford.
Jongkol, P. (2007). Tourism marketing strategy in Songkhla. Master of Business Administration. Business Administration College Songkhla Rajabhat University. (in Thai)
Rojanakhajon. K. (2007). Marketing strategies of tour operators in Bangkok to Trade liberalization in Thailand's tourism industry. Thesis Master's Degree Ramkhamhaeng University. (in Thai)
Sereesat, S. et al. (2003). New Marketing Management. Bangkok: News. (in Thai)
Sungmake, S. (2016). Household account bookkeeping in Ko Yao Yai community, Phang Nga province. Journal of the Humanities and Social Sciences Rajapruek University. 1(3) October 2015 – January 2016: 26 - 35 . Retrieved on March 18, 2018, from https://www.tcithaijo.org/index.php/rpu/article/
view/112366/87564 (in Thai)
Tourism Authority of Thailand. (2011). Tourism authority of Thailand annual report 2011: Tourism authority of Thailand. (in Thai)
Tourism Authority of Thailand. (2016). Tourism authority of Thailand annual report 2016: Tourism authority of Thailand. (in Thai)
Travel and Tourism Business Registration Office. (2016). List of tour operators. Retrieved on March 12nd, 2017, From http://www.tourism.go.th/ (in Thai)