การประชาสัมพันธ์เพื่อสร้างจิตสาธารณะของนักเรียนมัธยมศึกษา โรงเรียนพระหฤทัยนนทบุรีในเครือคาทอลิก

Main Article Content

ปิยฉัตร ล้อมชวการ
นลินี คงเพ็ชรศักดิ์
กมลรัฐ อินทรทัศน์

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา การใช้สื่อประชาสัมพันธ์ การเปิดรับสื่อประชาสัมพันธ์ พฤติกรรมจิตสาธารณะ ความสัมพันธ์ระหว่างพฤติกรรมการเปิดรับสื่อประชาสัมพันธ์กับพฤติกรรมจิตสาธารณะ เพื่อสร้างจิตสาธารณะของนักเรียนฯ และเพื่อเสนอแนะกลยุทธ์ในการจัดทำสื่อประชาสัมพันธ์เพื่อพัฒนาจิตสาธารณะของนักเรียนมัธยมศึกษาโรงเรียนพระหฤทัยนนทบุรีในเครือคาทอลิก เป็นการวิจัยแบบผสมผสานวิธี โดยใช้การวิจัยเชิงปริมาณ กลุ่มตัวอย่างได้จากการสุ่มตัวอย่างเชิงช่วงชั้นอย่างมีสัดส่วน ได้นักเรียน จำนวน 300 คน เครื่องมือวิจัย คือ แบบสอบถาม วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติพรรณนา ค่าสหสัมพันธ์เพียร์สัน ส่วนการวิจัยเชิงคุณภาพ ผู้ให้ข้อมูล คือ หัวหน้าผู้ปฏิบัติงานโครงการจิตอาสา หัวหน้าฝ่ายจิตตาภิบาล และหัวหน้าฝ่ายประชาสัมพันธ์ เครื่องมือวิจัย คือ แบบสัมภาษณ์ วิเคราะห์ข้อมูลโดยการพรรณนาวิเคราะห์ ผลการวิจัย พบว่า การใช้สื่อประชาสัมพันธ์ โดยใช้สื่อแบบผสมผสานแต่จะเน้นไปที่สื่อบุคคลซึ่งเป็นตัวกลางในการถ่ายทอดข้อมูลข่าวสารไปยังกลุ่มเป้าหมาย เพื่อให้กลุ่มเป้าหมายเข้ามามีส่วนร่วมกับกิจกรรมของโครงการฯ การเปิดรับสื่อประชาสัมพันธ์ พบว่า นักเรียนมีระดับการปฏิบัติมากที่สุด คือ สื่อบุคคล และสื่อประชาสัมพันธ์เสียงตามสาย พฤติกรรมจิตสาธารณะของนักเรียนฯ พบว่า จิตสำนึกต่อตนเองและด้านจิตสำนึกสาธารณะต่อส่วนรวมอยู่ในระดับมาก การเปิดรับสื่อประชาสัมพันธ์กับพฤติกรรมจิตสาธารณะ มีความสัมพันธ์ระดับสูงทางบวก และระดับชั้นเรียนที่ต่างกันมีผลต่อการเปิดรับสื่อประชาสัมพันธ์กับพฤติกรรมจิตสาธารณะของนักเรียนฯ แตกต่างกัน ที่ระดับนัยสำคัญทางสถิติ 0.05 ส่วนข้อเสนอแนะกลยุทธ์ในการจัดทำสื่อประชาสัมพันธ์ พบว่า ต้องมีการวางแผนกิจกรรมจิตสาธารณะเร็วขึ้น มีการกำหนดแผนล่วงหน้า และไม่มีค่าใช้จ่ายในการทำกิจกรรมดังกล่าวมากเกินไป

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
ล้อมชวการ ป., คงเพ็ชรศักดิ์ น., & อินทรทัศน์ ก. (2020). การประชาสัมพันธ์เพื่อสร้างจิตสาธารณะของนักเรียนมัธยมศึกษา โรงเรียนพระหฤทัยนนทบุรีในเครือคาทอลิก . วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยรัตนบัณฑิต, 15(2), 104–117. สืบค้น จาก https://so03.tci-thaijo.org/index.php/rbac/article/view/249133
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

Apiwatthayasakul, K. (2015). Online public relations. conservation of religion and culture. (in Thai)

คำนาย อภิปรัชญาสกุล. (2558). การประชาสัมพันธ์ทางออนไลน์. จิตสํานึกในการอนุรักษ์ศาสนาและวัฒนธรรม

Chaiyasarn.T. (2010). Public relations strategy and responsible expression to the society of the company's customers Bangkok Expressway Public Company Limited. (Master of Thesis). Sukhothai Thammathirat Open University, Nonthaburi. (in Thai)

ทิมาภรณ์ ไชยสาร. (2553). กลยุทธ์การประชาสัมพันธ์และการรับรู้การแสดงออกซึ่งความรับผิดชอบ ต่อสังคมของกลุ่มลูกค้าบริษัท ทางด่วนกรุงเทพ จำกัด (มหาชน) (วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช, นนทบุรี.

Chatchakun. N. (2014). Tourism Industry (7th ed.). Bangkok: Chulalongkorn University. (in Thai)

นิศา ชัชกุล. (2557). อุตสาหกรรมการท่องเที่ยว (พิมพ์ครั้งที่ 7). กรุงเทพฯ: วี.พริ้นท์

Wahji, J. (2016). Factors affecting public mental behavior of one secondary school student in Bangkok (Master's thesis). Graduate school, Rambhai Barni Rajabhat University, Chantaburi. (in Thai)

จิตติยา วาจี. (2559). ปัจจัยที่มีผลต่อพฤติกรรมจิตสาธารณะของนักเรียนโรงเรียนมัธยมศึกษาแห่งหนึ่งในเขตกรุงเทพมหานคร (วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต). สาขาสังคมศาสตร์เพื่อการพัฒนา คณะมนุษศาสตร์และ สังคมศาสตร์, มหาวิทยาลยัราชภัฏรําไพพรรณี, จันทบุรี.

Habermas, J. (1992). The structural transformation of the public sphere: An inquiry into a category of bourgeois society. Cambridge: Polity Press.

Kohlberg, I. (1976). Moral stages and moralization: The cognitive-developmental approach. In Lickonr (ed.) Moral development and behavior: Theory, research, and social issues. New York: Holt, Rinehart, and Winson.

Phuaban, B. (2006). The use of puppet theater videos as a model for developing the public mind of Grade students Grade 2 (Master's thesis). Srinakharinwirot University, Bangkok. (in Thai)

บุญทัน ภูบาล (2549) การใช้วีดิทัศน์ละครหุ่นเชิดเป็นตัวแบบเพื่อพัฒนาจิตสาธารณะของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 2. (วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, กรุงเทพฯ.

Sutheethorn, B. (2005). Theory of internal and interpersonal communication. In the philosophy of the subject matter Communication Arts and Communication Theory Unit 7. Nonthaburi: Sukhothai Thammathirat Open University. (in Thai)

บุษบา สุธีธร. (2548). ทฤษฎีการสื่อสารภายในบุคคลและระหว่างบุคคล. ในประมวลสาระชุดวิชาปรัชญานิเทศศาสตร์และทฤษฎี การสื่อสารหน่วยที่ 7. นนทบุรี : มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

Wisalo. P. (2011). Return happiness to life (3rd ed.). Bangkok:. Duangtawan (in Thai)

ไพศาล วิสาโล. (2558). คืนความสุขให้ชีวิต (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: แสงดาว.

Wongmontha, O. (2010). Factors affecting public mind of Prince of Songkla University Students. Songkla: Prince of Songkla University, Songkla. (in Thai)

อ้อมใจ วงมณฑา. (2553). ปัจจัยที่ส่งผลต่อจิตสาธารณะของนักศึกษามหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ (วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์, สงขลา.

Yomrat, S. (2016). Developing a model for organizing public mental activities at the high school level. Academic Journal of Mahamakut Buddhist University Roi Et Campus, 5(1), 422-436. (in Thai)

สันติพงศ์ ยมรัตน์. (2559). พัฒนารูปแบบการการจัดกิจกรรมจิตสาธารณะระดับชั้นมัธยมศึกษาตอนปลาย. วารสารมหาวิทยาลัย มหามกุฏราชวิทยาลัย วิทยาเขตร้อยเอ็ด, 5(1), 422-436.