Using the Service Quality Model for Health Tourism Entrepreneurs to Support Completed-Aged Society
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
Health Tourism is a health service for tourism in 3 areas: physical, mental, and spiritual health. In 2020, Thailand's Health Tourism revenue accounted for 15.6% of total tourism revenue and still has a high growth rate of 7.5 percent per year. It is an important choice for physical, mental and social health of the elderly who need good care, health risk surveillance doing leisure activities without haste, and helping to fill the mind with happiness. Using the service quality model for health tourism entrepreneurs to support completed-aged society consists of several issues: (1) the entrepreneur must design a health tourism activity in line with the behavior, needs and physical characteristics of the elderly. (2) the entrepreneurs must operate and provide services according to the standards of the wellness center and health services for tourism. (3) entrepreneurs must design tourism activities that meet the criteria for service quality in 5 areas, namely (3.1) creating trust among customers (3.2) providing services with procedures, appropriate, reliable and accurate (3.3) paying attention to providing services that meet the different needs of customers (3.4) servicing customers with enthusiasm able to provide information, answer questions or solve problems correctly and (3.5) providing an environment conducive to providing services.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ข้อความและบทความในวารสารการวัด ประเมินผล สถิติ และการวิจัยทางสังคมศาสตร์ เป็นแนวคิดของผู้เขียน มิใช่ความคิดเห็นของกองบรรณาธิการวารสาร จึงมิใช่ความรับผิดชอบของวารสารการวัด ประเมินผล สถิติ และการวิจัยทางสังคมศาสตร์ บทความในวารสารต้องไม่เคยตีพิมพ์ที่ใดมาก่อน และสงวนสิทธิ์ตามกฎหมายไทย การจะนำไปเผยแพร่ ต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากกองบรรณาธิการ
References
กรมการปกครอง กระทรวงมหาดไทย. (2566). สถิติประชากรทางการทะเบียนราษฎร (รายเดือน) เดือนกุมภาพันธ์ 2566. UpToDate. Retrieved 26 กุมภาพันธ์ 2566, from https://stat.bora.dopa.go.th/stat/statnew/statMONTH/ statmonth/#/mainpage
กรมการแพทย์แผนไทย และการแพทย์ทางเลือก. (2564). เกณฑ์การประเมินศูนย์เวลเนส. นนทบุรี: กระทรวงสาธารณสุข. UpToDate. Retrieved 26 กุมภาพันธ์ 2566, from https://online.fliphtml5.com/ljivi/rexn/
กรมสนับสนุนบริการสุขภาพ. (2564). สู่เส้นทางสุขภาพสายประเทศไทย. นนทบุรี: กระทรวงสาธารณสุข. Retrieved from: http://mrd-hss.moph.go.th/mrd1_hss/wp-content/uploads/2021/09/The-Journey-To-Thailand-Health-Tourism-EP.1.pdf
การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย. (2552). โครงการจัดทำข้อมูลโครงสร้างการลงทุนธุรกิจในอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวเชิงสุขภาพ. รายงานการวิจัย. กรุงเทพฯ: กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา.
ชยพจน์ ลีอนันต์. (2565). แนวทางการจัดการการท่องเที่ยวเชิงสุขภาพเพื่อนักท่องเที่ยวผู้สูงอายุ. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏยะลา, 17(1), 147-155.
ทัศนีย์ นาคเสนีย์. (2561). พฤติกรรม ความคาดหวัง และปัจจัยที่ส่งผลต่อการท่องเที่ยวของนักท่องเที่ยวผู้สูงอายุชาวไทยที่เดินทางมาท่องเที่ยวเชิงสุขภาพในเขตภูมิภาคตะวันตก. การประชุมวิทยาการระดับชาติ ครั้งที่ 3 ประจำปี 2561 ตามรอยพระบาทพ่อเพื่อสานต่อพระราชปณิธาน 15-16 กุมภาพันธ์. ลพบุรี: มหาวิทยาลัยราชภัฏเทพสตรี.
นภาพร จันทร์ฉาย. (2563). ความเชื่อมั่นของนักท่องเที่ยวต่อคุณภาพธุรกิจบริการเชิงสุขภาพ. รายงานการวิจัย.นครราชสีมา: มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีสุรนารี.
นันทวัชร ซื่อตรง. (2564). การพัฒนากิจกรรมเพื่อการท่องเที่ยวเชิงสุขภาวะสำหรับผู้สูงอายุชาวไทย. ปริญญานิพนธ์ การจัดการมหาบัณฑิต (การจัดการการท่องเที่ยวและบริการแบบบูรณาการ). กรุงเทพฯ: คณะการจัดการการท่องเที่ยว สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
มูลนิธิสถาบันวิจัยและพัฒนาผู้สูงอายุไทย. (2564). สถานการณ์ผู้สูงอายุไทย พ.ศ.2564. UpToDate. Retrieved 26 กุมภาพันธ์ 2566, from https://thaitgri.org/?p=40101
ลัดณา ศรีอัมพรเอกกุล และ ธีระวัฒน์ จันทึก. (2561). การท่องเที่ยวคุณภาพเพื่อนักท่องเที่ยวผู้สูงอายุ. Journal of Humanities and Social Sciences, Rajapruk University, 4(1), 12-28.
ศจี วิสารทศจี. (2554). แนวทางการออกแบบศูนย์ส่งเสริมสังคมและนันทนาการสำหรับผู้สูงอายุในพื้นที่เขตทุ่งครุและพื้นที่ใกล้เคียง จังหวัดกรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์ปริญญาสถาปัตยกรรมศาสตรมหาบัณฑิต. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
สำนักงานมาตรฐานผลิตภัณฑ์อุตสาหกรรม. (2565). มาตรฐานอุตสาหกรรมเอส การบริการเชิงสุขภาพเพื่อการท่องเที่ยว
(มอก. เอส 192-2565). กรุงเทพฯ: กระทรวงอุตสาหกรรม. https://www.tisi.go.th/assets/website/pdf/tiss/s192-2565.pdf
อัญชนา สมบัติพิบูลย์. (2563). การจัดการโลจิสติกส์การท่องเที่ยวเชิงส่งเสริมสุขภาพสำหรับผู้สูงอายุ ในจังหวัดสมุทรปราการ. วารสารสังคมภิวัฒน์, 11(2), 25-36.
Cohen, E. (1979). A phenomenology of tourist eperience. Sociology, 13(2), 179 - 201.
Hofer, S., Honegger, F., & Hubeli, J. (2012). Health tourism: definition focused on the Swiss market and conceptualization of health (i) ness. Journal of Health Organization and Management, 26(1), 60-80. doi: 10.1108/14777261211211098. PMID: 22524099.
Kim, Y., Boo, C., & Kim, M. (2009). A framework for health tourism: A case study of Jeju Province in the Republic of Korea (South Korea). International CHRIE Conference 2009.
Laws, E. (1996). Health tourism: a business opportunity approach’, in Clift, S. and Page, S.J. (Eds.): Health and the International Tourist, Routledge: London and New York, pp. 199–214.
Parasuraman, A., Berry, L. L., & Zeithaml, V. A. (1991). Perceived service quality as a customer based performance measure: An empirical examination of organizational barriers using an extended service quality model. Human Resource Management, 30(3), 335-364.
Parasuraman, A., Zeithaml, V.A., & Berry, L. L. (2013). A Conceptual Model of Service Quality and Its Implications for Future Research. Journal of Marketing, 49(41), 50.
WHO. (2001). Mental health: New understanding, new hope. The World Health Report. Geneva, World Health Organization.
