Factors Influencing the Practice in Alleviating the Misfortune in Chinese Inauspicious Years in Bangkok
Main Article Content
Abstract
This research aims to study the media exposure, attitude and behavior of misfortune alleviating tradition focused on people who live in Bangkok. This research was a quantitative research using survey research method, questionnaires in particular, from which the data was collected. It was conducted on 400 participants of which 200 did misfortune alleviation at least once while the other 200 had never done it before in their life. Using a method of Simple Random Sampling, 4 of 50 districts in Bangkok were chosen. The data was analysed using SPSS, descriptive statistics and inferential statistics with t-test while also considering One Way ANOVA and Multiple Regression Analysis.
The research found that there is a significant difference at the rate of 0.0001 between the participants who were used to do the alleviation and those who had never done it. For those who had alleviated before, the finding showed that the rate of mass media exposure on misfortune alleviation was relatively low while the exposure of new media and personal media with the same content was at the medium level. The attitude on the belief of misfortune years was medium. In terms of behavior, the frequency rate of doing alleviation was medium. The total expense for the ritual was approximately 101-500 baht.
People who had never done it before, on the other hand, had a low exposure to any types of media with the content on misfortune alleviation. They showed a negative attitude towards the belief itself. The rate of their behavior, if they had decided to do it at some point, was low. The expense would be lower than 100 baht.
Article Details
References
กิ่งแก้ว ทรัพย์พระวงศ์. (2546). จิตวิทยาทั่วไป. กรุงเทพฯ: ไทยเจริญการพิมพ์.
ขวัญเรือน กิติวัฒน์. (2531). สื่อมวลชนกับการสร้างความเป็นจริงทางสังคม. วารสารนิเทศศาสตร์: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ถาวร สิกขโกศล. (2559). ชงในภาษาและวัฒนธรรมจีน. ศิลปวัฒนธรรม. (37)4.
ถาวร สิกขโกศล. (2560). ความรู้เรื่องชงและเรื่องน่ารู้จีน-ไทย. กรุงเทพฯ: แสงดาว.
ธีระภัทร์ เอกผาชัยสวัสดิ์. (2551). ประชากรศึกษา. วันที่เข้าถึงข้อมูล 20 พฤษภาคม 2562, แหล่งที่มา http://computer.pcru.ac.th/%20emoodledata/19/
นฤมล หิญชีระนันท์. (2541). ร่างรายงานผลการวิจัยฉบับสมบูรณ์ ชุดโครงการประเมินสถานภาพ ไทยศึกษาเอกสารหมายเลข 3 ความเชื่อทางศาสนาและพิธีกรรม. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ปรมะ สตะเวทิน. (2541). หลักนิเทศศาสตร์. กรุงเทพฯ: ห้างหุ้นส่วนจำกัด ภาพพิมพ์.
ปรมะ สตะเวทิน. (2546). การสื่อสารมวลชน: กระบวนการและทฤษฎี. กรุงเทพฯ: ห้างหุ้นส่วนจำกัด ภาพพิมพ์.
ปรีชา วิหคโต. (2532). แนวการศึกษาบุคลิกภาพ. นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
ปีชง. (2562). วันที่เข้าถึงข้อมูล 17 พฤษภาคม 2562, แหล่งที่มา https://www.sanook.com/horoscope/search/ปีชง/
พรพรรณ จันทโรนานนท์. (2539). ฮก ลก ซิ่ว โชค ลาภ อายุยืน. กรุงเทพฯ: มติชน.
พรพรรณ จันทโรนานนท์. (2562). ชาวจีนในไทยมาจากไหน. วันที่เข้าถึงข้อมูล 15 พฤษภาคม 2562, แหล่งที่มา https://www.silpa-mag.com/history/article_26173
พฤติกรรมการทำบุญของคนไทย. (2548). วันที่เข้าถึงข้อมูล 15 พฤษภาคม 2562, แหล่งที่มา https://positioningmag.com/
มณี พยอมยงค์. (2530). ความเชื่อของคนไทยใน วัฒนธรรมพื้นบ้าน : คติความเชื่อ. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ศักดิ์ สุนทรเสณี. (2531). เจตคติ. กรุงเทพฯ: ดี.ดี.บุ๊คสโตร์.
ศิริวรรณ เสรีรัตน์. (2538). ทฤษฎีด้านประชากรศาสตร์. กรุงเทพฯ: พัฒนาการศึกษา.
เศรษฐพงษ์ จงสงวน. ที่ปรึกษา วัดทิพยวารีวิหาร. (22 พฤษภาคม 2562). สัมภาษณ์.
สร้อยสุดา ไชยเหล็ก. (2558). ตำนานไท้ส่วยเอี๊ยะ 60 องค์และพิธีแก้ปีชงในศาสนสถานจีนในสังคมไทยร่วมสมัย. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สิรินันท์ บินรอซา. (2551). การเปิดรับข่าวสาร ความรู้ ทัศนคติ และการมีส่วนร่วมในการใช้ผลิตภัณฑ์อนุรักษ์สิ่งแวดล้อมของบุคลากรบริษัทเอกชนในเขตกรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุเทพ สุนทรเภสัช. (2525). "ความเชื่อในเรื่องผีปู่ตา หมู่บ้านภาคตะวันออกเฉียงเหนือ," ในสังคมวิทยาของหมู่บ้านภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. กรุงเทพฯ: สมาคมสังคมศาสตร์แห่งประเทศไทย.
สุรพงษ์ โสธนะเสถียร. (2533). การสื่อสารเพื่อการจัดการในองค์การธุรกิจ. กรุงเทพฯ: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย.
สุรพล พยอมแย้ม. (2545). ปฏิบัติการจิตวิทยาในงานชุมชน. กาญจนบุรี: สหายพัฒนาการพิมพ์.
เสฐียรโกเศศ. (2510). ชีวิตคนไทยสมัยก่อน. กรุงเทพฯ: บรรณาคาร.
แสง จันทร์งาม. (2534). ศาสนาศาสตร์. กรุงเทพฯ: ไทยวัฒนาพานิช.
อาทิตยา เข็มทอง. (2552). การเปิดรับสื่อการทำนายดวงชะตา ทัศนคติและพฤติกรรมการใช้บริการทำนายดวงชะตาของคนกรุงเทพฯ. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Becker, S. L. (1978). Discovering Mass Communication. Illinois: Scott Foreman and Glenwave.
Hawkins, D. I., & Mothersbaugh, D. L. (2010). Consumer Behavior: Building Marketing Strategy. Boston: McGraw-Hill Irwin.
Hoyer, D. W., & MacInnis, D. J. (2001). Consumer behavior Boston: Houghton Mifflin.
Klapper, & Joseph. (1960). The Effects of Communication. New York: The Free Press.
Munn, N. L. (1971). introduction to psychology. Boston Hougston Miffin Company.
Schermerhorn, J. R., Osborn, R. N., & Hunt, J. G. (2000). Organizational behavior. New York: J. Wiley.
Triandis, H. C. (1971). Attitde and Attituse Change. New York: John Wiley & Sons Inc.