The Development of Innovative Participatory Communication in School Activities of 30 Upper Secondary Schools in Samutprakarn Province

Main Article Content

รศ.ดร.อภิชัจ พุกสวัสดิ์

Abstract

This research aimed to study the status of school activity arrangement of 30 upper of secondary schools in Samutprakarn province, to study the status of students’ participatory communication in school activity arrangement of 30 upper of secondary schools in Samutprakarn province, to determine the pattern of innovative participatory communication in school activity arrangement of 30 upper of secondary schools in Samutprakarn province, and to achieve acceptance the pattern of innovative participatory commu-nication in school activity arrangement of upper of 30 secondary schools in Samutprakarn province in the viewpoints of school activity advisors. The research had been organized mix methods qualitative and quantitative in 4 steps as follows:


1) Qualitative research, the researcher gathered data by 10 purposive samplings technic and used focus group interview school activity advisors and secondary students. 2) Quantitative research, the researcher used the questionnaire to collect data by Yamane formula for calculating samplings of 400 secondary students. 3) Qualitative research, the researcher gathered data by purposive samplings technic and 30 secondary students participated in participatory action research. 4) Qualitative research, the researcher gathered data by 10 purposive samplings technic and used focus group interview school activity advisors. The following were the research findings:




 




 

The status of school activity arrangement comprised of 3 patterns, including 1) Activity pattern and nature activity: (1.1) School activity of the sector (1.2) School activity of student council. 2) Communication process of activity arrangement: (2.1) Communication process plan. (2.2) PR message design. 3) Student affairs planning process: (3.1) Activity arrangement planning. (3.2) Operating and communication action. (3.3) Activity evaluation.


The samples taking part in student affairs planning process were rated at moderate level. The samples taking part in participatory practitioner level were rated at moderate level. The samples taking part in participatory communication as audience or user were rated at high level.


In term of participatory action research, there were 3 steps as follow:  1) Preparation of ideas: (1.1) Analysis of school context (1.2) PR communication competence evaluation, the samples had PR communication skills pre- participatory action research were rated at moderate level. (1.3) Research problem setting, the samples used story telling of school identity via school PR media. 2) Operating procedure: (2.1) The samples taking part in implementation process under the concept of PDCA (Plan, Do, Check, Action) (2.2) Participatory communication, the samples taking part in every steps of participatory communication as receiver or user, as sender or media producer, as planner. 3)  Lesson learned visualizing: (3.1) PR communication competence evaluation, the samples had PR communication skills post- participatory action research were rated at high level. (3.2) The benefit results that could affect the samples: their responsibility for school based activity assignment, their knowledge of school activity arrangement were rated as high level, and personal attributes were rated as most level.   

Article Details

Section
Articles

References

ภาษาไทย

กาญจนา แก้วเทพ. (2543). การสื่อสารกับชุมชน: แนวคิดหลักเพื่อการพัฒนา. วารสารนิเทศศาสตร์, 18(2) 61-77.

______________. (2548). ก้าวต่อไปของการสื่อสารเพื่อการพัฒนาชุมชน. กรุงเทพฯ: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย (สกว.).

สถาบันวิจัยสังคมและสถาบันวิจัยสภาวะแวดล้อม จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. (2545). โครงการพัฒนาการดำเนินงานการมีส่วนร่วมของประชาชนในกระบวนการวิเคราะห์ผลกระทบสิ่งแวดล้อม. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ศศโสฬส จิตรวานิชกุล. (2559). การสื่อสารชุมชนกับการพัฒนาเด็กและเยาวชน ใน เอกสารการสอนชุดวิชาความรู้เบื้องต้นการสื่อสารชุมชน หน่วยที่ 6-10. นนทบุรี: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

สมศักดิ์ คงเที่ยง. (2529). ED408 การบริหารกิจการนักเรียน (Student Personnel Administration). วันที่เข้าถึงข้อมูล 2 กุมภาพันธ์ 2561, แหล่งที่มา http://e-book.ram.edu/e-book/inside/html/dlbook.asp?code=ED408

สำนักงานปลัดกระทรวงศึกษา กระทรวงศึกษาธิการ. (2560). แผนพัฒนาการศึกษาของกระทรวงศึกษาธิการ ฉบับที่ 12 (2560-2564). กรุงเทพฯ: กระทรวงศึกษาธิการ.

สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ สำนักนายกรัฐมนตรี (2560). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติฉบับที่ 12 (พ.ศ.2560-2564). กรุงเทพฯ: สำนักนายกรัฐมนตรี.

ภาษาอังกฤษ

Berlo, D.K. (1960). Process of Communication: An Introduction to Theory and Practice. NY: Holt, Rinehart and Winston.

Dargon, A.G. (2001). Introductuion. In Dargon, A.G., Ed. Making Waves: Stories of Participation Communication for Social Change. New York: Rockefeller Foundation.

Mercado, Cesar M. (1999). Development Communication Management. The Journal of Development Communication, 12(2), 13-25.

Mody, B. (2000). The Context of Power and the Power of Media. In Wilkins, K.G. Ed., Redeveloping Communication for Social Change:Theory, Practice, and Power. Lanham, ML: Rowman & Littlefield.

Rogers, E. (2003). Diffusion of Innovation. New York: Free Press.

Servaes, J; Jacobson. T.L; White, S.A. Eds. (1996). Participation Communication for Social Change. New Delhi: Sage.

United Nations. (1983). Popular Participation as a Strategy for Promoting Community Level Action and Nation. New York: United Nations.

White, S.A. (2003). In Involving People in a Participatory Process. In White, S.A. Eds. Participatory Video Images that Transform and Empower. New Delhi: Sage.

Wilkins, K.G. (2000). Redeveloping Communication for Social Change: Theory, Practice, and Power. Lanham, ML: Rowman & Littlefield.