การใช้ทฤษฎีการโน้มน้าวใจในวิทยานิพนธ์สาขานิเทศศาสตร์ของไทย

Abstract

งานวิจัยเรื่องนี้มีวัตถุประสงค์ดังนี้ คือ 1. เพื่อสำรวจและรวบรวมวิทยานิพนธ์สาขานิเทศศาสตร์ของไทย ที่ใช้ทฤษฎีโน้มน้าวใจ 2.เพื่อวิเคราะห์การใช้ทฤษฎีการโน้มน้าวใจในวิทยานิพนธ์สาขานิเทศศาสตร์ของไทยว่าใช้แนวคิดทฤษฎีเรื่องใดมากที่สุด 3.เพื่อเปรียบเทียบการใช้ทฤษฎีการโน้มน้าวใจของไทยจากทฤษฎีตะวันตก งานวิจัยเรื่องนี้ใช้วิธีวิจัยเชิงเอกสารโดยศึกษาจากวิทยานิพนธ์สาขานิเทศศาสตร์ของไทยจำนวน 43 เล่มที่มีการอ้างอิงและใช้ทฤษฎีการโน้มน้าวใจในผลการวิจัย ผลการศึกษาพบว่า 1. วิทยานิพนธ์ที่รวบรวมทั้ง 43 เล่ม จัดทำขึ้นในช่วง พ.ศ. 2523-2550 โดยเป็นวิทยานิพนธ์ของคณะนิเทศศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยมากที่สุด รองลงมาคือ มหาวิทยาลัยมหิดล และมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ตามลำดับ 2.ทฤษฎีการโน้มน้าวใจที่ใช้มากที่สุด คือ

ทฤษฎีการโน้มน้าวใจโดยรวม ร้อยละ 41.25 รองลงมา คือ ทฤษฎีเกี่ยวกับแรงจูงใจ ร้อยละ 33.75 และทฤษฎีที่เกี่ยวข้อง ร้อยละ 16.5 ตามลำดับ 3.ไม่มีทฤษฎีการโน้มน้าวใจของไทย ส่วนใหญ่ยังคงใช้ทฤษฎีจากตะวันตก แนวคิดทฤษฎีการโน้มน้าวใจที่นำมาอ้างอิงนั้นจะถูกนำมาใช้ในผลการวิจัยจริงน้อยกว่าการอ้างอิง และมีการอ้างทฤษฎีและแนวคิดซ้ำๆ เป็นส่วนใหญ่