Quality of Work Life Affecting Organizational Commitment of Employees of Sub-district Municipality in Amphoe Muang, Kalasin Province

Main Article Content

โย อาชา
เสาวลักษณ์ โกศลกิตติอัมพร
สัญญา เคณาภูมิ

Abstract

The objectives of this quantitative research were to study the quality of work life of employees of Sub-district Municipality in Amphoe Muang, Kalasin Province, and to examine the factors of quality of work life affecting organizational commitment of employees of Sub-district Municipality in Amphoe Muang, Kalasin Province. Sample group was 200 employees of Sub-district Municipality in Amphoe Muang, Kalasin Province in 2016. Taro Yamane was applied to determine the size of sample group. Questionnaire with reliability 0.977 was used as the research tool. Collected data was analyzed using mean, standard deviation, and stepwise multiple regression analysis. Findings illustrated that the overall quality of work life of employees of Sub-district Municipality was in high level ( x ̅ = 3.73; S.D. 0.62) sorted by the average in descending order as work independence, organizational pride, potential of employee, social relationship, justice administration, fair and sufficient compensation, career advancement and security, and work security and safety. Quality of life factor, which was quality of work life in respect of work security and safety (X2), career advancement and security (X4), work independence (X7), and organizational pride (X8) were able to predict the organizational commitment at 56.80% with the standard error 0.364 and had the positive effect with statistical significance 0.01. This research suggested that the Municipality should set the appropriate policy, and have adequate welfare. Moreover, the employees should adjust themselves to catch up with the changing work condition. The organization’s internal and external environment should be arranged to be pleasant and livable whereas the quality equipment should be provided. The organization should allow the employees to express their opinion on welfare in order to see the appropriateness and create motivation. This would foster the love and commitment of the employees that finally developed the community and built the unity for the organization development.

Article Details

How to Cite
อาชา โ., โกศลกิตติอัมพร เ., & เคณาภูมิ ส. (2019). Quality of Work Life Affecting Organizational Commitment of Employees of Sub-district Municipality in Amphoe Muang, Kalasin Province. Journal of Politics and Governance, 9(2), 168–183. Retrieved from https://so03.tci-thaijo.org/index.php/jopag/article/view/198426
Section
Research Articles

References

กระทรวงมหาดไทย. (2546). โครงการ องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นที่มีการบริหารจัดการที่ดีตาม หลักธรรมมาภิบาล. กรุงเทพ ฯ: ไทยวัฒนาพานิช.
การปกครองท้องถิ่นไทย. (2542). Thai Local Government: โครงสร้างเทศบาล. ค้นเมื่อ 21 พฤศจิกายน 2558, สืบค้นจาก http://kruyos.blogspot.com/p/blog-page_92.html
ชฏาภา ประเสริฐทรง. (2541). ตัวแปรที่เกี่ยวข้องกับความผูกพันต่อองค์กรของบุคลากรมหาวิทยาลัย หัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ. ปริญญานิพนธ์การศึกษามหาบัญฑิต, มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ชนิดา เล็บครุฑ. (2554). ผลกระทบของคุณภาพชีวิตในการทำงานที่มีต่อความผูกพันต่อองค์กรของบุคลากรสายสนับสนุนสถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร. ภาคนิพนธ์คณะสถิติประยุกต์, สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์
ดารุณี สงวนสิทธิ์. (2559). คุณภาพชีวิตในการทำงานของพนักงานธนาคารออมสิน เขตฉะเชิงเทรา เขต ปราจีนบุรีและเขตจันทบุรี. ภาคนิพนธ์ บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาวิชาบริหารธุรกิจ, มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์.
ปวีณา พาสุข. (2547). คุณภาพชีวิตในการทำงานของพนักงานมหาวิทยาลัยราชภัฏสวนดุสิต. บัณฑิตวิทยาลัย, มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนดุสิต.
พชร อิ่มวิเศษ. (2548). ตัวแปรที่เกี่ยวข้องกับความผูกพันต่อองค์การของบุคลากรมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีสุรนารี. วิทยานิพนธ์ การศึกษามหาบัณฑิต บัณฑิตวิทยาลัย, มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
เพ็ญภัทร รุทธนานุรักษ์. (2547). ความสัมพันธ์ระหว่างบรรยากาศองค์การ บุคลิกภาพ การปรับตัวเพื่อสู่ความเป็นเลิศกับความผูกพันต่อองค์การของพนักงานโรงงานอิเล็กทรอนิกส์ในเขตอุตสาหกรรมภาคเหนือจังหวัดลำพูน. การค้นคว้าอิสระ วิทยาสตรมหาบัณฑิต (จิตวิทยาอุตสาหกรรมและองค์การ). เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
วรวรรณ ตอวิวัฒน์. (2555). คุณภาพชีวิตในการทำงานกับความผูกพันต่อองค์การ กรณีศึกษข้าราชการกรมศุลกากรที่สังกัดส่วนกลาง (คลองเตย). วิทยานิพนธ์ รัฐประศาสนศาสตร มหาบัญฑิต,มหาวิทยาลัยเกริก.
วิลาวรรณ รพีพิศาล. (2549). การบริหารทรัพยากรมนุษย์. กรุงเทพ ฯ : โรงพิมพ์วิจิตรหัตถกร.
สมนึก ภัททิยธนี. (2544). การวัดผลการศึกษา. กาฬสินธุ์: ประสานการพิมพ์.
สุธีนี เดชะตา. (2551). ความสัมพันธ์ระหว่างคุณภาพชีวิตการทำงานกับความผูกพันต่อองค์กรของพนักงานบริษัทปูนซิเมนต์ไทยจำกัด (มหาชน). วิทยานิพนธ์รัฐประศาสนศาสตร์มหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
สุภาสินี วิเชียร. (2544). ความผูกพันต่อองค์กรของบุคลากรสำนักหอสมุดกลางมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ. ปริญญานิพนธ์ ศิลปะศาสตร์ มหาบัณฑิต สาขาบรรณารักษ์ศาสตร์และนิเทศศาสตร์, มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
อิสราภรณ์ รัตนคช. (2551). ความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยส่วนบุคคลและคุณภาพชีวิตการทำงานกับความผูกพันองค์การของบุคลากรสายสนับสนุนที่ปฏิบัติงานในมหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์วิทยาเขตปัตตานี. รายงานการวิจัยมหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์วิทยาเขตปัตตานี.
อุบล อำพันธ์. (2549). คุณภาพชีวิตในการทำงานของข้าราชการสังกัดกรมพัฒนาพลังงานทดแทนและอนุรักษ์พลังงาน กระทรวงพลังงาน. บัณฑิตวิทยาลัย, มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์.
Maslow, Abraham. (1974). Motivation and Personnality. New Yorw : Harperand and Row.
Whithey, M.J.,& Cooper. (1989). W.H. Predicting Exit, Voice,Lotalty, and Neglect. Administrative Science Quarterly, 34(4), 521 – 539.
Yamane, T.Statistics. (1973). An Introductory Analysis. (2 rded.). New York: Harper and Row