Alternative Theatre Media and the Political and New Social Movement

Main Article Content

กมลวรรณ์ บุญโพธิ์แก้ว

Abstract

The objective on “An Adaptation of Alternative Theatre Media from the Age of Political Movement (1971-6th October 1976) to the Age of New Social Movement (After 6th October 1976-2010)” were to study an adaptation of theatre process communication to present the New Ideology and struggle the Old Politic and analyze a historical data which resolving into elements of context, theatre process and presenting to audiences. The outcome of research shows that an alternative theatre media movement can be divided into two forms that separate the beginning of time by means of using a media for lighting a political issues, so that called the age of Political Movement. The content of its therefore represented in the protest to resist the State’s power and also counter the dominant ideology. As well as the 2nd period was the age of New Social Movement. The content has changed from presented the political content, for transformation to the democracy, to emphasize the diversity of identities, so that its function of alternative theatre media are for sharing knowledge, thinking and understanding the new politic and the new social movement. Keywords

Article Details

How to Cite
บุญโพธิ์แก้ว ก. (2018). Alternative Theatre Media and the Political and New Social Movement. Journal of Management Science Chiangrai Rajabhat University, 5(2), 1–18. Retrieved from https://so03.tci-thaijo.org/index.php/jmscrru/article/view/128097
Section
Research Articles
Author Biography

กมลวรรณ์ บุญโพธิ์แก้ว

*บทความชิ้นนี้ปรับปรุงมาจากวิทยานิพนธ์วารสารศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาสื่อสารมวลชน มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ เรื่อง “สื่อละครเวทีนอกกระแส จากยุคการเคลื่อนไหวทางการเมือง (พ.ศ. 2514 - 6 ตุลาคม พ.ศ. 2519) ถึงยุคการเคลื่อนไหวทางสังคมแบบใหม่ (หลัง 6 ตุลาคม พ.ศ. 2519 - 2553)” ของกมลวรรณ์ บุญโพธิ์แก้ว, โดยมี รศ.ดร. สมสุข หินวิมาน เป็นอาจารย์ที่ปรึกษาวิทยานิพนธ์ **วารสารศาสตรมหาบัณฑิต สาขาสื่อสารมวลชน มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ (2544)

References

กองบรรณาธิการ. (2517). ชนบทหมายเลข 3 ละครที่มวลชนพอใจ. ประชาชาติ รายสัปดาห์, 58. กาญจนา แก้วเทพ. (2550). อุดมการณ์ : แนวคิดและการวิเคราะห์ในมรรควิธีเศรษฐศาสตร์การเมือง เล่ม 1. กรุงเทพฯ : คณะเศรษฐศาสตร์จุฬาลงกรณ์ มหาวิทยาลัย. กาญจนาแก้วเทพ และสมสุข หินวิมาน. (2551).สายธารแห่งนักคิดทฤษฎีเศรษฐศาสตร์ การเมือง กับสื่อสารศึกษา. กรุงเทพฯ: ภาพพิมพ์. วนัส ปิยะกุลชัยเดช. (2548). ความสัมพันธ์ระหว่างแนวคิดการครองความเป็นใหญ่และ อุดมการณ์ของกรัมชี่. วิทยานิพนธ์รัฐศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัย ธรรมศาสตร์, คณะรัฐศาสตร์, สาขาการปกครอง. Boal, A. (1993). Theatre of the Oppressed. London: Pluto Press. V.Femia, J. (1981). Gramsci’s Political Thought: Hegemony, Consciousness, and the Revolutionary Process. New York: Clarendon Press, Oxford University Press.