สื่อละครเวทีนอกกระแสกับการเคลื่อนไหวทางการเมืองและสังคม

Article Sidebar

PDF
เผยแพร่แล้ว: มิ.ย. 12, 2018
คำสำคัญ:
สื่อละครเวทีนอกกระแส การเคลื่อนไหวทางการเมือง การเคลื่อนไหวทางสังคมแบบใหม่

Main Article Content

กมลวรรณ์ บุญโพธิ์แก้ว

บทคัดย่อ

การศึกษาเรื่อง “ การปรับตัวของสื่อละครเวทีนอกกระแส จากยุคการเคลื่อนไหวทางการเมือง (พ.ศ. 2514 –6 ตุลาคม พ.ศ. 2519 )ถึงยุคการเคลื่อนไหวทางสังคมแบบใหม่ (หลัง 6 ตุลาคม พ.ศ. 2519-2553) ’’ มีวัตถุประสงค์คือ 1 เพื่อแสดงให้เห็นถึงการปรับตัวในการสื่อสารของกลุ่มละครเวทีนอกกระแส ที่ใช้สื่อละครเวทีถ่ายทอดอุดมการณ์ความคิด การต่อสู้/ต่อรอง ตั้งแต่ช่วงเริ่มต้นการทำงานในยุคการเคลื่อนไหวทางการเมืองมาจนถึงปัจจุบัน 2. เพื่อวิเคราะห์ข้อมูลในด้านประวัติศาสตร์ ทั้งเหตุการณ์ทางสังคม และกระบวนการทำงานของกลุ่มละคร ผลงานที่จัดแสดง ผู้ชม รวมไปถึงบทบาทหน้าที่ของสื่อละครเวทีนอกกระแสในประเทศไทย ผลจากการศึกษาพบว่าการเคลื่อนไหวของสื่อละครเวที สามารถแบ่งออกเป็น 2 ยุค และ 2 รูปแบบทางการต่อสู้ คือจะปรากฏอยู่ในพื้นที่ของการชุมนุมเคลื่อนไหวในชนบท และ / หรือในโรงงานอุตสาหกรรมโดยมีเป้าหมายเพื่อการต่อต้านอุดมการณ์หลักและเคลื่อนไหวทางการเมืองเพื่อเปลี่ยนแปลงการปกครอง และยุคที่เป็นการสื่อละครเวทีเพื่อเคลื่อนไหวทางสังคมแบบใหม่ ซึ่งเปลี่ยนแปลงรูปแบบเนื้อหาจากเดิมที่เน้นเรื่องการเมืองมาเป็นเนื้อหาที่หลากหลายและเน้นไปที่การนำเสนอเรื่องความหลากหลายทางอัตลักษณ์เพื่อปูพื้นฐานความรู้ ความคิดและความเข้าใจเกี่ยวกับการเมืองและสังคมแบบใหม่

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
บุญโพธิ์แก้ว ก. (2018). สื่อละครเวทีนอกกระแสกับการเคลื่อนไหวทางการเมืองและสังคม. วารสารวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย, 5(2), 1–18. สืบค้น จาก https://so03.tci-thaijo.org/index.php/jmscrru/article/view/128097
ฉบับ
ปีที่ 5 ฉบับที่ 2 (2010): กรกฎาคม - ธันวาคม 2553
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

ทัศนะและข้อคิดเห็นของบทความที่ปรากฏในวารสารฉบับนี้เป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน ไม่ถือว่าเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการ

ประวัติผู้แต่ง

กมลวรรณ์ บุญโพธิ์แก้ว

*บทความชิ้นนี้ปรับปรุงมาจากวิทยานิพนธ์วารสารศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาสื่อสารมวลชน มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ เรื่อง “สื่อละครเวทีนอกกระแส จากยุคการเคลื่อนไหวทางการเมือง (พ.ศ. 2514 - 6 ตุลาคม พ.ศ. 2519) ถึงยุคการเคลื่อนไหวทางสังคมแบบใหม่ (หลัง 6 ตุลาคม พ.ศ. 2519 - 2553)” ของกมลวรรณ์ บุญโพธิ์แก้ว, โดยมี รศ.ดร. สมสุข หินวิมาน เป็นอาจารย์ที่ปรึกษาวิทยานิพนธ์ **วารสารศาสตรมหาบัณฑิต สาขาสื่อสารมวลชน มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ (2544)

เอกสารอ้างอิง

กองบรรณาธิการ. (2517). ชนบทหมายเลข 3 ละครที่มวลชนพอใจ. ประชาชาติ รายสัปดาห์, 58. กาญจนา แก้วเทพ. (2550). อุดมการณ์ : แนวคิดและการวิเคราะห์ในมรรควิธีเศรษฐศาสตร์การเมือง เล่ม 1. กรุงเทพฯ : คณะเศรษฐศาสตร์จุฬาลงกรณ์ มหาวิทยาลัย. กาญจนาแก้วเทพ และสมสุข หินวิมาน. (2551).สายธารแห่งนักคิดทฤษฎีเศรษฐศาสตร์ การเมือง กับสื่อสารศึกษา. กรุงเทพฯ: ภาพพิมพ์. วนัส ปิยะกุลชัยเดช. (2548). ความสัมพันธ์ระหว่างแนวคิดการครองความเป็นใหญ่และ อุดมการณ์ของกรัมชี่. วิทยานิพนธ์รัฐศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัย ธรรมศาสตร์, คณะรัฐศาสตร์, สาขาการปกครอง. Boal, A. (1993). Theatre of the Oppressed. London: Pluto Press. V.Femia, J. (1981). Gramsci’s Political Thought: Hegemony, Consciousness, and the Revolutionary Process. New York: Clarendon Press, Oxford University Press.