The Aesthetics and Values of Folk Media in Southern Thailand

Main Article Content

จารียา อรรถอนุชิต

Abstract

 This qualitative study on “Status, Role and Potential of Folk Media as the Alternative Media for the Development of Southern Society” aims to (1) examine the status of southern folk media, (2) analyze their functions and values, (3) look into factors affecting their financial status, and (4) explore possible ways to promote them as alternative media for the development of southern society. It uses a combination of qualitative methods of in-depth interview and focus group discussions with southern folk media performers in five provinces. Theoretically, the study is carried out using concepts of (1) folk media, (2) media functionalism, (3) community communication and (4) development communication. The study yields four main findings. Firstly, the status of the southern folk media such as shadow puppets and Dikayr Hulu is financially dependent due discontinuity and insufficiency of income. Additionally, the general public shows a little interest in such locally traditional media. Secondly, the southern folk media has eight functions as follows; (1) local language conservation, (2) tradition and cultural preservation, (3) socialization, (4) moral incubation, (5) southern folk media identity maintenance, (6) local knowledge and wisdom for southern society development, (7) folk media training to new generation and (8) entertainment. Thirdly, the values of southern folk media represent three aspects: (1) social value of families, communities and the relationship between communities, (2) linguistic value for both promotion and conservation, (3) sentimental value for both performers and the audience, and (4) the value of group cohesion. Finally, three ways to promote the potential of southern folk media as alternative media for social development include (1) financial support to help them economically survive and continue their missions, (2) increase of communication channels for folk media performers to reach wider audience and (3) intellectual support to broaden the performers’ knowledge, ideas and social movement to keep them socially updated.

Article Details

How to Cite
อรรถอนุชิต จ. (2018). The Aesthetics and Values of Folk Media in Southern Thailand. Journal of Management Science Chiangrai Rajabhat University, 6(2), 1–27. Retrieved from https://so03.tci-thaijo.org/index.php/jmscrru/article/view/127318
Section
Research Articles
Author Biography

จารียา อรรถอนุชิต

 * บทความนี้ปรับปรุงจากรายงานการวิจัยของผู้เขียน เรื่อง สถานภาพ บทบาท และศักยภาพของสื่อพื้นบ้านในฐานะสื่อทางเลือกเพื่อการพัฒนาสังคมภาคใต้ ไดรั้บทุนสนับสนุนการวิจยั จากโครงการเสริมสร้างความเข้มแข็งและการมีส่วนร่วมในภาคใต้ของประเทศไทย (STEP) ** นิเทศศาสตรมหาบัณฑิต (นิเทศศาสตรพัฒนาการ) จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2542. ปัจจุบันเป็นอาจารย์ประจำสาขานิเทศศาสตร์ คณะวิทยาการสื่อสาร มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตปัตตานี

References

ภาษาไทย
กาญจนา แก้วเทพ และคณะ. (2551). การจัดการความรู้เบื้องต้นเรื่อง “การสื่อสารชุมชน”. กรุงเทพฯ: ภาพพิมพ์. กาญจนา แก้วเทพ และคณะ. (2549). ปฐมบทแห่งองค์ความรู้เรื่องสื่อพื้นบ้านสารสุข. กรุงเทพฯ: โครงการสื่อพื้นบ้านสารสุข (สพส.). กาญจนา แก้วเทพ และคณะ. (2549). ขับกลั่น คัดกรอง ตรองดู: สื่อพื้นบ้านสารสุข. กรุงเทพฯ: โครงการสื่อพื้นบ้านสารสุข (สพส.). กาญจนา แก้วเทพ และคณะ. (2549). ยึดหลักปักแน่นกับงานสื่อพื้นบ้านสื่อสารสุขภาวะ. กรุงเทพฯ: โครงการสื่อพื้นบ้านสารสุข (สพส.). กาญจนา แก้วเทพ. (2547). ไตร่ตรองและมองใหม่เมื่อจะใช้สื่อพื้นบ้านเพื่อการพัฒนา. เอกสารประกอบการประชุมเชิงปฏิบัติการเพื่อพัฒนาโครงการสื่อพื้นบ้านภาค ตะวันออก โครงการสื่อพื้นบ้านสารสุข (สพส.). กาญจนา แก้วเทพ. (2545). เมื่อสื่อส่องและสร้างวัฒนธรรม. คณะนิเทศศาสตร์ จุฬาลงกรณ์ มหาวิทยาลัย เกษม ขนาบแก้ว. (2539). ภูมิปัญญาชาวบ้านแถบลุ่มทะเลสาบสงขลาที่ปรากฏใน วรรณกรรมหนังตะลุง : ภาควิชาภาษาไทย คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ สถาบันราชภัฎสงขลา. คนางค์ บุญทิพย์. (2544). การวิเคราะห์สารจากตัวตลกหนังตะลุง. กรุงเทพฯ : จุฬาลงกรณ์ มหาวิทยาลัย. ชวน เพชรแก้ว. (2523). ชีวิตไทยปักษ์ใต้. นครศรีธรรมราช : ศูนย์วัฒนธรรมภาคใต้ วิทยาลัย ครูนครศรีธรรมราช. ดุสิต รักษ์ทอง. (2539). การอนุรักษ์และพัฒนาหนังตะลุงตามทรรศนะของนายหนัง. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาไทยคดีศึกษา มหาวิทยาลัย ศรีนครินทรวิโรฒภาคใต้. เธียรชัย อิศรเดช และคณะ. (2547). ศักยภาพโนราในการพัฒนาท้องถิ่น. รายงานการวิจัย ของสำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย (สกว.). ประพนธ์ เรืองณรงค์. (2532). วายังเซียม. รูสะมิแล : มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตปัตตานี. ประยุทธ วรรณอุดม. (2540). บทบาทของการดำเนินกลยุทธ์ของสื่อมวลชนเพื่อส่งเสริม หมอลำ. วิทยานิพนธ์คณะนิเทศศาสตร์, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.พิทยา บุษรารัตน์. (2542). บทเกี้ยวจอหนังตะลุง. สงขลา : สถาบันทักษิณคดีศึกษา. มหาวิทยาลัยทักษิณ. ไพฑูรย์ พัฒน์ใหญ่ยิ่ง และคณะ. (2547). จริยธรรมในการดำเนินชีวิตโดยภูมิปัญญาของ บ้านในท้องถิ่นภาคใต้ : กรณีศึกษาจากวรรณกรรมหนังตะลุง. ปัตตานี : โครงการ จัดตั้งสถาบันสมุทรรัฐตะวันออกเฉียงใต้ศึกษา มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตปัตตานี. มหาวิทยาลัยมหาสารคาม. (ออนไลน์). (ม.ป.ป). การสื่อสารชนบท. สืบค้นจาก : http://cyberclass.msu.ac.th/cyberclass/cyberclass-uploads/libs/html/40595/u1.htm [1 ธันวาคม 2553] วาที ทรัพย์สิน. (2538). การท่องเที่ยวกับการพัฒนาหัตถกรรมการทำรูปหนังตะลุง: ในเขต อำเภอเมือง จังหวัดนครศรีธรรมราช. มหาวิทยาลัยศิลปากร. วิมล คำศรี. (2541). ลักษณะการตั้งชื่อคณะศิลปินหนังตะลุงเมืองนครศรีธรรมราช. จุลสาร นครศรีธรรมราช. ฉบับที่ 5 พฤษภาคม 2541. สถิตย์ นิยมญาติ. (2530). ปัญหาและอุปสรรคของหนังตะลุงในสังคมไทยยุคปัจจุบัน. กรุงเทพฯ : คณะสังคมวิทยาและมานุษยวิทยา มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์. สมพงษ์ ศรีนิล. (2543). ศึกษาชีวประวัติและผลงานวรรณกรรมหนังตะลุงของหนังจันทร์แก้ว บุญขวัญ. สงขลา : มหาวิทยาลัยทักษิณ. สินีนาถ วิมุกตานนท์. (2540). การใช้สื่อหนังตะลุงเพื่อการพัฒนาของหน่วยงานภาครัฐ ในภาคใต้. กรุงเทพฯ : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. สุทธิวงศ์ พงศ์ไพบูลย์. (2529). หนังตะลุง. สงขลา: โรงพิมพ์มงคลการพิมพ์. โสภา สมเขาใหญ่. (2538). ชีวิตและผลงานวรรณกรรมหนังตะลุงของหนังฉิ้น ธรรมโฆษณ. สงขลา: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒภาคใต้. อินทิรา สุวรรณ. (2543). บทบาทหนังตะลุงทางโทรทัศน์ในการถ่ายทอดความรู้กรุงเทพฯ : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. อุดม หนูทอง. (2531). ดนตรีและการละเล่นพื้นบ้านภาคใต้. สงขลา : สถาบันทักษิณ คดีศึกษา. เอนก นาวิกมูล. (2546). หนังตะลุง - หนังใหญ่. กรุงเทพฯ : ศิลปวรรณกรรม.
ภาษาอังกฤษ
Lerner, Daniel. (1958). The Passing of Traditional Society : Modernizing in Middle East. New York: Free Press. Parmar, Shyam. (1994). Traditional Folk Media in India. New Delhi: Research Press.