QUALITY OF LIFE AMONG ORGANIC AGRICULTURE FARMERS CHIANG MAI PROVINCE

Main Article Content

กัญญ์พัสวี กล่อมธงเจริญ

Abstract

This research is proposed to study the quality of life among organic agriculture farmers in Chiang Mai Province in order to compare the quality of life among organic agriculture farmers in Chiang Mai Province according to gender, age, education and annual income so as to study problems as well as ways to improve the quality of life among organic agriculture farmers in Chiang Mai Province. The research is a combination of both qualitative research and quantitative research. The population involves eighty-two associations that are members of organic agriculture farmers in Chiang Mai Province, and are accredited by The Northern Organic Agricultural Standard. The research tools are questionnaires and interviews. The analysis is conducted via  descriptive statistics in forms of frequency distribution, percentage and mean. The research hypothesis is testified via inferential statistics.


                The study reveals that the majority of organic agriculture farmers are female at the age between 51 and 60 years old and graduated primary/  secondary levels of education. Their monthly income is not more than 10,000 baht. Their quality of life is at the best level in all aspects: health and function, social and economic roles, spiritual roles as well as family. According to the comparison concerning the quality of life based on gender, age, education and annual income, organic agriculture farmers who are of different gender, age, education and annual income do not express any differences concerning quality of life in terms of health, social and economic roles, spiritual roles as well as family. They do not face any problems in the stated terms except family. The problem is that their offspring tend to move to work in cities. These offspring abandon and do not inherit their parents' agriculture way of life. As a result, the number of organic agriculture farmers as well as the number of organic agricultural products tend to be decreasing while the consumers' demand is continually increasing. Improvement trend is that associated organizations should cooperate to motivate the young generation to participate and inherit their parents' organic agriculture.

Article Details

How to Cite
กล่อมธงเจริญ ก. (2018). QUALITY OF LIFE AMONG ORGANIC AGRICULTURE FARMERS CHIANG MAI PROVINCE. Journal of Management Science Chiangrai Rajabhat University, 12(1), 59–90. Retrieved from https://so03.tci-thaijo.org/index.php/jmscrru/article/view/119867
Section
Research Articles
Author Biography

กัญญ์พัสวี กล่อมธงเจริญ

การจัดการดุษฎีบัณฑิต (กจ.ด.) สาขาการจัดการธุรกิจ มหาวิทยาลัยราชภัฎสวนดุสิต (2549), ปัจจุบันเป็น อาจารย์ประจำ คณะบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยแม่โจ้

References

กรมสุขภาพจิต. 2546. คุณภาพชีวิตและความเครียดของนักเรียนมัธยมศึกษาในประเทศไทย. กรุงเทพฯ: บียอนด์ พับลิสชิ่ง.
กรีนเนท. 2554. ตรารับรองสินค้าเกษตรในประเทศไทย. แหล่งที่มา: https://www.greennet.or.th/ article/1094 (5 พฤศจิกายน 2559).

จารุวรรณ บัวทุม. 2556. การพัฒนาคุณภาพชีวิตเกษตรกรตามแนวปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงกรณีศึกษาสำนักงานกองทุนฟื้นฟูและพัฒนาเกษตรกรสาขาจังหวัดพิจิตร. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตร์มหาบัณฑิต สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์. มหาวิทยาลัยจุฬาลงกรณ์ราชวิทยาลัย: กรุงเทพฯ.

ฉัตรชัย สาริกัลยะ. 2558. แผนและแนวทางยุทธศาสตร์การพัฒนาตลาดสินค้าอินทรีย์. แหล่งที่มา: https://www.organicnaturalexpo.com/download/symphosium_summarize.pdf (1 พฤศจิกายน 2559).

ปิ่นสอาด สหนาวิน. 2553. คุณภาพชีวิตของสมาชิกสหกรณ์การเกษตร. ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิตทางสังคมศาสตร์ สาขาวิชาสังคมวิทยา. มหาวิทยาลัยรามคำแหง: กรุงเทพฯ.

พัชนี ยมาภัย. 2550. คุณภาพชีวิตของเกษตรกรในจังหวัดนครสวรรค์. วิทยานิพนธ์คหกรรมศาสตร์มหาบัณฑิต สาขาวิชามนุษย์นิเวศศาสตร์. มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช: นนทบุรี.

ศุภรทิพย์ นิลารักษ์. 2557. คุณภาพชีวิตของเกษตรกรชาวสวนยาง ภายในเขตพื้นที่ จังหวัดตราด.งานนิพนธ์หลักสูตรรัฐประศาสนศาสตร์มหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการภาครัฐและภาคเอกชน. มหาวิทยาลัยบูรพา: ชลบุรี.

สุภา แก้วบริสุทธิ์. 2547. ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อคุณภาพชีวิตเกษตรกรชาวสวนยางพาราจังหวัดสงขลา. วิทยานิพนธ์การพยาบาลอนามัยชุมชนมหาบัณฑิต สาขาวิชาการพยาบาลอนามัยชุมชน. มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์: สงขลา.

สุวัฒน์ มหัตนิรันดร์กุล, วิระวรรณ ตันติพิวัฒนสกุล และวนิดา พุ่มไพศาลชัย. 2540. เปรียบเทียบตัวชี้วัดคุณภาพชีวิตของ WHO 100 ตัวชี้วัด และ 26 ตัวชี้วัด. โรงพยาบาลสวนปรุง: เชียงใหม่.

องค์การบริหารส่วนจังหวัดเชียงใหม่. 2558. แผนยุทธศาสตร์การพัฒนาองค์การบริหารส่วนจังหวัดเชียงใหม่ (พ.ศ.2558-2561). องค์การบริหารส่วนจังหวัดเชียงใหม่: เชียงใหม่.

อัมพร ไทยขา. 2553. คุณภาพชีวิตของเกษตรกร: กรณีศึกษาเกษตรกรปลูกไม้ยูคาลิปตัสในเขตพื้นที่ภาคตะวันออก. วิทยานิพนธ์สังคมสงเคราะห์ศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารและนโยบายสวัสดิการสังคม. มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์: กรุงเทพฯ.

FAO. 1999. Organic agriculture: Item 8 of the provisional agenda. Committee on Agriculture, Food and Agriculture Organization of the United Nations (FAO): Rome.

Ferrans, C., & Power, M. 1992. Psychometric assessment of the quality of life index. Research in Nursing and Health, 15 (May 1992), 29-38.

Kasetorganic. 2559. ปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง (sufficiency economy). แหล่งที่มา:https://www.kasetorganic.com
/forum/index.php?topic=197.0 (1 พฤศจิกายน 2559).

Liu, B. C. 1975. Quality of lift: Concept, measure and result. The American journal of economics and sociology, (12)34, 12.

OKnation. 2554. ฝันปี 59 พลิกเชียงใหม่เป็นเมืองเกษตรปลอดภัยทั้งเมือง. แหล่งที่มา: https://oknation.nationtv.tv
/blog/print.php?id=734898 (5 พฤศจิกายน 2559).

UNESCO. 1978. Indicator of environmental quality of life. Research and Papers in Social Science, 38, 89.