แนวทางการพัฒนาเพื่อเพิ่มศักยภาพการจัดการของวิสาหกิจชุมชนในภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศไทย
คำสำคัญ:
ศักยภาพ, การจัดการ, วิสาหกิจชุมชนบทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาปัจจัยคุณลักษณะของวิสาหกิจชุมชนที่ส่งผลต่อศักยภาพของวิสาหกิจชุมชนในภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศไทย 2) ศึกษาปัจจัยการบริหารจัดการของวิสาหกิจชุมชนที่ส่งผลต่อศักยภาพของวิสาหกิจชุมชนในภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศไทย 3) ศึกษาวิเคราะห์และนำเสนอแนวทางการพัฒนาเพื่อเพิ่มศักยภาพของวิสาหกิจชุมชนในภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศไทย เป็นการวิจัยเชิงปริมาณ ได้ศึกษาแนวคิดการบริหารจัดการวิสาหกิจชุมชน แนวคิดศักยภาพของวิสาหกิจชุมชน เป็นกรอบการวิจัย กลุ่มตัวอย่าง คือ วิสาหกิจชุมชนในภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศไทย จำนวน 395 แห่ง ใช้วิธีคัดเลือกแบบวิธีการสุ่มอย่างง่าย เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ แบบสอบถาม วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงพรรณาและการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ จำนวน ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน สถิติเชิงอ้างอิงและการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ วิเคราะห์ความแปรปรวนแบบทางเดียว และการวิเคราะห์การถดถอยพหุคูณ ในกรณีการวิจัยเชิง ผลการวิจัยพบว่า 1) ศักยภาพวิสาหกิจชุมชนในภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศไทย เมื่อจำแนกตามจังหวัดที่ตั้ง อายุการจดทะเบียนก่อตั้ง รายได้เฉลี่ยต่อเดือน และจำนวนสมาชิก แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 2) ปัจจัยการบริหารจัดการวิสาหกิจชุมชน ได้แก่ โครงสร้างการบริหารงาน การวางแผนการดำเนินงาน การจัดการการตลาด การบริหารสมาชิก และการผลิตสินค้าหรือบริการส่งผลต่อศักยภาพของวิสาหกิจชุมชนในภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศไทย อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 และ .05 3) แนวทางการพัฒนาศักยภาพวิสาหกิจชุมชนในภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศไทย มีทั้งหมด 4 แนวทาง การพัฒนาผู้นำของกลุ่มสมาชิกวิสาหกิจชุมชนในการดำเนินงานอย่างเป็นระบบ การบูรณาการความคิดสร้างสรรค์ในการพัฒนาคุณภาพสินค้าและบริการของกลุ่มสมาชิกวิสาหกิจชุมชน ส่งเสริมสมาชิกให้มีรายได้เพิ่มขึ้นจากการประกอบอาชีพตามภารกิจของวิสาหกิจชุมชน และควบคุมการผลิตสินค้าและบริการอย่างมีประสิทธิภาพไม่ก่อให้เกิดมลภาวะแก่ชุมชน
เอกสารอ้างอิง
Community Enterprise Promotion Division. (2019). Manual for registering community enterprises and community enterprise networks. Bangkok: Department of Agricultural Extension. [in Thai].
Community Enterprise Promotion Division. (2022). Community enterprise registration and information group. Retrieved December 30, 2022, from http://www.sceb.doae.go.th/ [in Thai].
Phakdeeying, R. (2020). The capacity development of community enterprise operations in Khon Kaen Province. Journal of Buddhist Education and Research (JBER), 6(1), 175–189. [in Thai].
Ku-uta, W. (2018). Guidelines for promoting and developing knowledge to enhance sustainable community enterprise management in the lower northeastern region. Journal of Eastern University of Management and Technology, 15(2), 449–511. [in Thai].
Jintana, S. (2021). Stability of the grassroots economy in the self-reliance of community enterprises in the central region of Thailand. Journal of Politics, Administration, and Law, 13(1), 59–74. [in Thai].
Jintana, S. (2022). Guidelines for developing innovation-based business management capabilities for competitive advantage of community enterprises in Pathum Thani Province. Journal of Public Administration and Politics, 11(2), 87–107. [in Thai].
Duang-upama, S. (2018). Guidelines for developing good management capabilities of community enterprises in Kalasin Province. Journal of Community Development and Quality of Life, 2(2). [in Thai].
Sukprasert, S. (2022). Administrative factors affecting performance outcomes of community enterprises in Phanna Nikhom District, Sakon Nakhon Province. Graduate Journal of Sakon Nakhon Rajabhat University, 19(87), 107–119. [in Thai].
Trade Policy and Strategy Office. (2022). Community enterprises and grassroots economic development in the COVID-19 era. Retrieved July 10, 2022, from https://mgronline.com/smes/detail/ [in Thai].
Cronbach, L. J. (1951). Coefficient alpha and the internal structure of tests. Psychometrika, 16(3), 297–334.
Krejcie, R. V., & Morgan, D. W. (1970). Determining sample size for research activities. Educational and Psychological Measurement, 30(3), 607–610.
Rovinelli, R. J., & Hambleton, R. K. (1977). The use of content specialists in the assessment of criterion-referenced test item validity. Tijdschrift Voor Onderwijs, 2, 49–60.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2025 วารสาร มจร พุทธปัญญาปริทรรศน์

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.