สถาบันการศึกษากับประเด็นสิทธิมนุษยชนในประเทศไทย

บทคัดย่อ

บทความทางวิชาการนี้ มุ่งศึกษาสภาพปัจจุบันและข้อเสนอแนะในการพัฒนาของสถาบันการศึกษากับประเด็นสิทธิมนุษยชนในประเทศไทยใน 3 กรณี คือ 1) ความรุนแรงต่อเนื้อตัวร่างกาย 2) ความหลากหลายทางเพศ และ 3) ความเห็นต่างทางการเมือง ซึ่งเป็นปัญหาใหญ่ของสังคมไทยในขณะนี้ อันเป็นปัญหาทั้งในสถาบันครอบครัว สถาบันการศึกษา และสถาบันสังคม มีผลกระทบต่อประเทศอย่างรุนแรง และยังอยู่ในระหว่างการหาทางออก ที่ยอมรับได้ของทุกฝ่าย ซึ่งบทความนี้ได้จากการศึกษาจากตำรา หนังสือ เอกสารงานวิจัย รวมถึงข้อมูลข่าวสารที่ปรากฏตามสื่อโซเชี่ยลต่าง ๆ นำมารวบรวม วิเคราะห์ถึงปัญหาสาเหตุ และเสนอแนะแนวทางที่จะสามารถแก้ไขปัญหาที่เกิดขึ้น เพื่อให้สังคมไทยเป็นสังคมที่มีความสงบสุข

ผลการศึกษาพบว่า ปัญหาเหล่านี้มาจากเจตคติและหลักคิดพื้นฐานของบุคคล อีกทั้งขนบธรรมเนียม ประเพณี วัฒนธรรม หรือสภาพสังคมที่หล่อหลอมความคิด ทำให้เกิดความแตกต่างกันระหว่างช่วงวัยของนักเรียน ครู อาจารย์ และพ่อแม่ ผู้ปกครอง รวมถึงเกิดความเหลื่อมล้ำในสังคม ทำให้เกิดความรู้สึกว่าไม่ได้รับความเท่าเทียม ไม่เสมอภาค ไม่ได้รับการยอมรับ จึงเป็นผลให้เกิดความคิดเห็นที่แตกต่างจนก่อให้เกิดความขัดแย้ง ความไม่เข้าใจกัน ทั้งยังทำให้ทราบถึงทัศนคติต่อสิทธิมนุษยชนด้านการศึกษา 4 ด้าน คือ บทบาทหน้าที่ ของครู อาจารย์ บทบาทหน้าที่ของครอบครัว บทบาทหน้าที่ของนักเรียน นักศึกษา และการวางแผนอนาคตของตนเอง ของกลุ่มบุคคลต่าง ๆ ได้แก่ ผู้เรียน ครู บุคลากรในสถาบันการศึกษา และบุคคลกลุ่มต่าง ๆ ในสังคม ความเข้าใจทัศนคติดังกล่าวสามารถนำไปใช้ให้เป็นประโยชน์ในการวางแผนส่งเสริมสิทธิมนุษยชนศึกษาในระบบการศึกษาของไทย ที่ภาครัฐควรมุ่งเน้นนโยบายการสร้างความเท่าเทียมกันทางการศึกษา การกระจายการศึกษาไปยังทุกกลุ่มในสังคมอย่างมีคุณภาพ เพื่อให้เด็กและเยาวชนสามารถเข้าถึงระบบการศึกษาได้อย่างเท่าเทียม และควรส่งเสริมรายวิชาสิทธิมนุษยชนศึกษาให้เป็นส่วนหนึ่งของหลักสูตรภาคบังคับในระบบการศึกษาของไทย เพื่อสร้างความรู้ ปลูกฝังทัศนคติ ความคิด และพฤติกรรมของเยาวชนในการแสดงออกด้วยการเปิดใจพูดกันและรับฟังกันด้วยความรัก จะก่อให้เกิดความเข้าใจและหาทางออกร่วมกันอย่างมีความสุข