ผ้าปักสไบมอญ : การอนุรักษ์และการสร้างมูลค่าเพิ่มด้านการท่องเที่ยว ในเชิงเศรษฐกิจสร้างสรรค์ ตำบลตลาดจินดา จังหวัดนครปฐม

ผู้แต่ง

  • ชนิษฐา ใจเป็ง สาขาการจัดการท่องเที่ยวและบริการ มหาวิทยาลัยคริสเตียน
  • โชติมา ดีพลพันธ์ สาขาการจัดการท่องเที่ยวและบริการ มหาวิทยาลัยคริสเตียน

คำสำคัญ:

ผ้าปักสไบมอญ, การอนุรักษ์, เศรษฐกิจเชิงสร้างสรรค์

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาความสำคัญของผ้าสไบมอญในกลุ่มชาติพันธุ์มอญในตำบลตลาดจินดา 2) ศึกษากระบวนการถ่ายทอดภูมิปัญญาการปักผ้าสไบมอญในตำบลตลาดจินดา 3) นำเสนอแนวคิดในการอนุรักษ์และการสร้างมูลค่าเพิ่มให้กับผ้าปักสไบมอญด้านการท่องเที่ยวในเชิงเศรษฐกิจสร้างสรรค์ ตำบลตลาดจินดา จังหวัดนครปฐม เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ ผู้ให้ข้อมูลสำคัญ คือ กลุ่มชาติพันธุ์ไทยรามัญในตำบลตลาดจินดา ผู้บริหารท้องถิ่น นักพัฒนาชุมชน และผู้มีส่วนเกี่ยวข้อง โดยทำการเลือกแบบเจาะจง จำนวน 30 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยมี 4 ชนิด ได้แก่ แบบสำรวจ, แบบสัมภาษณ์, แบบบันทึกการสังเกต และแนวทางการสนทนากลุ่ม ที่มีโครงสร้างแน่นอน วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้การวิเคราะห์เนื้อหาแล้วเขียนบรรยายเชิงพรรณนา ผลการวิจัยพบว่า 1) ผ้าสไบมอญ เป็นเครื่องแต่งกายแสดงเอกลักษณ์ของชาวมอญ บ่งบอกวิถีชาติพันธุ์สะท้อนผ่านการปักผ้าสไบด้วยรูปแบบลวดลายต่างๆ ที่ใช้ห่มยามเข้าวัดหรือในพิธีสำคัญ ใช้ได้ทุกเพศทุกวัย 2) กระบวนการถ่ายทอดภูมิปัญญาการปักผ้าสไบมอญในตำบลตลาดจินดา มีวิธีการถ่ายทอด 4 วิธี ด้วยกัน คือ (1) การสาธิต (2) การบอกเล่า (3) การปฏิบัติ และ (4) การเรียนรู้ 3) การอนุรักษ์และการสร้างมูลค่าเพิ่มให้กับผ้าปักสไบมอญด้านการท่องเที่ยวในเชิงเศรษฐกิจสร้างสรรค์เกิดขึ้นจากการส่งเสริมภูมิปัญญาท้องถิ่นหรือปราชญ์ชาวบ้าน ให้สามารถทำการถ่ายทอดภูมิปัญญา และการให้โอกาสพัฒนาผลงานให้ได้คุณภาพ เพื่อให้เป็นที่รู้จักและเกิดการยอมรับอย่างแพร่หลาย รวมถึงจัดเป็นกิจกรรมการท่องเที่ยวเพื่อเรียนรู้ภูมิปัญญาท้องถิ่นให้กับชุมชน ให้คนทั่วไปได้เข้าถึงได้ง่าย และสามารถเรียนรู้กระบวนการต่างๆ ในการผลิต ได้สะดวกยิ่งขึ้น

เอกสารอ้างอิง

Chitawee Sukkorn. (2019). Cultural Tourism in Thailand. Journal of Sustainable Tourism Development. 1(2): 1-7

Kanchana Saen Limsuwan and Saranya Saeng Limsuwan. (2012). Sustainable Heritage Tourism. Journal of Management. 32(4): 139-146.

Kanokporn Krajangsaeng and Phitak Siriwong. (2018). MAINTENANCE OF ETHNIC IDENTITY AND CULTURAL OF MON KRTHUM MUND, AMPHOE SAI NOI, DISTRICT SAI YAI, NONTHABURI: DISCOURSE PRACTICES OF THE COMMUNITY SUSTAINABILITY.Journal of Thonburi University. 12(28): 11-23

Nuttharika Butstee et al. (2020). Local Wisdom Transmission on Weaving of Lungpradu Community, Tambon Lungpradu, Huai Thalaeng district, Nakhon Rajchasema province. HUSO Journal of Humanities and Social Sciences. 4(1): 56-67

Panitha Yongpittayapong et al. (2019). Knowledge Management in Local Wisdom of Tai – so Community Weaving Culture in Phon – Sawan District Nakhon Phanom Province. The 5Th National and International Conference on Weaving ASEAN Cultural Connection. Walailak University. Thursday, August1st, 2019

Phrakhrusophonweeranuwat and Yota Chaiworamankul. (2023). ADDING THE BENEFITS OF LOCAL PLANT PRODUCTS TO THE CREATIVE ECONOMY AND COMMUNITY PRODUCT STANDARDS OF THE BUDDHIST COMMUNITY ENTERPRISE GROUP OF THE BANANA CONSERVATION CENTER SUPHANBURI. Journal of MCU Buddhapanya Review 8(4): 275-286

Tawewat Jittiwetkul. (2022). Creative economy that comes from a management culture that preserves, integrates and inherits artistic wisdom. BUNDITPATANASILPA INSTITUTE OF FINE ARTS. MINISTRY OF CULTURE, THAILAND.

Tipsuda Putjorn et al. (2023). THE STUDY OF HUMAN RESOURCE DEVELOPMENT GUIDELINES FOR RESPONSIBLE TOURISM IN KRUNG THEP MAHA NAKHON, MAE HONG SON, PHUKET AND SATUN PROVINCES. Journal of MCU Buddhapanya Review. 8(4): 14-27

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

28-02-2025

รูปแบบการอ้างอิง

ใจเป็ง ช., & ดีพลพันธ์ โ. . (2025). ผ้าปักสไบมอญ : การอนุรักษ์และการสร้างมูลค่าเพิ่มด้านการท่องเที่ยว ในเชิงเศรษฐกิจสร้างสรรค์ ตำบลตลาดจินดา จังหวัดนครปฐม. วารสาร มจร พุทธปัญญาปริทรรศน์, 10(1), 182–194. สืบค้น จาก https://so03.tci-thaijo.org/index.php/jmbr/article/view/272441

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย