การศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยแหล่งท่องเที่ยวกับการตระหนักต่อมาตรฐานด้านอนามัยสิ่งแวดล้อมและการท่องเที่ยวยั่งยืน
คำสำคัญ:
การตระหนักรู้, มาตรฐานด้านอนามัยสิ่งแวดล้อม, การท่องเที่ยวยั่งยืนบทคัดย่อ
งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัจจัยแหล่งท่องเที่ยวและการตระหนักต่อมาตรฐานด้านอนามัยสิ่งแวดล้อมและการท่องเที่ยวยั่งยืน และเพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยแหล่งท่องเที่ยวกับการตระหนักต่อมาตรฐานด้านอนามัยสิ่งแวดล้อมและการท่องเที่ยวยั่งยืน งานวิจัยนี้เป็นการวิจัยเชิงปริมาณได้ศึกษาแนวคิด มาตรฐานด้านอนามัยสิ่งแวดล้อม (GREEN) และเกณฑ์การประเมินด้านการท่องเที่ยวยั่งยืนเป็นกรอบการวิจัย กลุ่มตัวอย่างคือ ผู้ที่รับผิดชอบและดูแลแหล่งท่องเที่ยวในประเทศไทยที่เปิดกิจการเพื่อให้บริการนักท่องเที่ยวอยู่ในปัจจุบันและผ่านเกณฑ์มาตรฐานเบื้องต้นของสถานที่ท่องเที่ยว จำนวน 292 คน ใช้วิธีคัดเลือกแบบวิธีการเจาะจง (Purposive Sampling) เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ แบบสอบถาม วิเคราะห์ข้อมูลโดยการแจกแจงความถี่ (Frequency) และการหาร้อยละ (Percentage) การทดสอบไคสแควร์ (Chi-Square)
ผลการวิจัยพบว่า ผู้ตอบแบบสอบถามส่วนใหญ่ตระหนักต่อการจัดการมูลฝอยและการท่องเที่ยวที่เป็นมิตรกับสุขภาพและสิ่งแวดล้อมมากที่สุด ประเภทของแหล่งท่องเที่ยวไม่มีความสัมพันธ์ต่อการตระหนักต่อมาตรฐานด้านอนามัยสิ่งแวดล้อมและการท่องเที่ยวยั่งยืน อีกทั้งอายุของแหล่งท่องเที่ยวมีความสัมพันธ์ต่อการตระหนักต่อมาตรฐานด้านอนามัยสิ่งแวดล้อม แต่อายุของแหล่งท่องเที่ยวไม่มีความสัมพันธ์ต่อการตระหนักต่อมาตรฐานการท่องเที่ยวยั่งยืน
References
Anderson, S. J., & Turner, M. W. (2017). Heritage Tourism and Environmental Conservation: A Comparative Study of Practices and Awareness. Journal of Sustainable Tourism, 15(6), 700-717.
Anderson, S. M., Rodriguez, J. C., & Chen, M. L. (2020). The Influence of Cultural Factors on Tourist Behavior: A Cross-Cultural Analysis of Tourist Perceptions and Practices. Journal of Sustainable Tourism, 38(7), 1023-1041.
Buckley, R. (2009). Environmental impacts of ecotourism. Current Issues in Tourism, 12(1), 1-17.
Bureau of Environmental Health. (2021). GREEN Health Hotel (2nd ed.). Nonthaburi: TS INTERPRINT.
Brown, A. (2018). Best Practices in Tourism Attraction Management. Tourism Management, 37(4), 123-136.
Davis, E. K., & Lee, R. J. (2016). Historic Sites and Environmental Sustainability: Strategies for Raising Awareness and Promoting Responsible Tourism. Tourism Management, 54, 123-135.
Department of Tourism. (2023). Number of tourist attractions that have passed the basic standards for tourist attractions. https://www.dot.go.th/chart-stat/detail/71
García-Caselles, M. S., & Ruiz-Arroyo, M. (2018). The influence of sustainable tourism certification on hotel performance. Sustainability, 10(4), 1027.
Jamal, T., & Stronza, A. (2009). Collaboration Theory and Tourism Practice in Protected Areas: Stakeholders, Structuring and Sustainability. Journal of Sustainable Tourism, 17(2), 169-189.
Jamal, T. B., & Getz, D. (2020). Collaboration Theory and Community Tourism Planning. Annals of Tourism Research, 35(3), 623-642.
Johnson, E. A., Davis, M. D., & Martinez, S. L. (2021). Challenges in Implementing Sustainable Tourism Standards: A Multi-Agency Management Perspective in Coastal Destinations. Tourism Management, 85, 104275.
Leask, A., & Fyall, A. (2006). Visitor attractions and events: Responding to seasonality. Tourism Management, 27(6), 1402-1413.
Ministry of Tourism and Sports. (2019). Project to Promote Sustainable Tourism. RetrievedDecember 20 2023, from https://www.mots.go.th/download/Research/
Ministry of Tourism and Sports. (2023). The Third National Tourism Development Plan (2023-2570). Bangkok: Ministry of Tourism and Sports.
National Assembly Library of Thailand. (2015). Development Agenda 1: Tourism Development. Bangkok: Secretariat of the House of Representatives
Nunnally, J.C., & Bernstein, I.H. (1994). Psychometric Theory. (3rd ed.). New York: McGraw-Hill.
Pike, S. (2008). Five limitations of destination brand image measurement. Tourism Recreation Research. 33(3): 361-363.
Prideaux, B., & Witt, S. F. (2010). The need to use quality management in the travel industry. Tourism and Hospitality Research, 10(2), 181-194.
Rodriguez, M. E., Turner, D. S., & Sanchez, A. M. (2022). Assessing the Environmental Impact and Economic Benefits of Sustainable Tourism in the Galápagos Islands. Journal of Sustainable Tourism, 40(6), 879-897.
Smith, J. A., Brown, J. L., & Garcia, M. C. (2022). Sustainable Solid Waste Management Practices and Their Impacts on Tourist Satisfaction: A Case Study of Bali, Indonesia. Tourism Management, 85, 104312.
Smith, J. M., & Wilson, R. S. (2020). Sustainable Tourism Practices for Attraction Preservation. Journal of Sustainable Tourism, 45(3), 345-358.
United Nations World Tourism Organization (UNWTO). (1997). International Tourism: a global perspective. Madrid: UNWTO.
Weaver, D. B., & Lawton, L. J. (2014). Tourism and the Conservation of Critically Endangered Frogs. Journal of Sustainable Tourism, 22(1), 72-89.
Weaver, D. B., & Chen, C.-L. (2018). Year-round Tourism and Environmental Standards: The Case of Ecotourism Destinations. Journal of Sustainable Tourism, 26(11), 1861-1878.
World Health Organization. (1997). Life Skill Education in Schools. Geneva: World Health Organization.
Downloads
เผยแพร่แล้ว
How to Cite
ฉบับ
บท
License
Copyright (c) 2025 วารสาร มจร พุทธปัญญาปริทรรศน์
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
