การพึ่งพาตนเองตามหลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงของผู้สูงอายุ อำเภอเมือง จังหวัดพิษณุโลก

บทคัดย่อ

งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความสามารถในการพึ่งพาตนเองของผู้สูงอายุ ศึกษาการปฏิบัติตนตามหลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง และเปรียบเทียบความสามารถในการพึ่งพาตนเอง และการปฏิบัติตนตามหลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง เพื่อการพึ่งพาตนเองของผู้สูงอายุ เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ  กลุ่มตัวอย่างคือ ผู้สูงอายุ จำนวนทั้งหมด 253 คน คำนวณด้วยสูตรของทาโร ยามาเน่  คัดเลือกแบบสะดวก เครื่องมือเป็นแบบสอบถามความสามารถในการพึ่งพาตนเองตามหลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงของผู้สูงอายุ วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้ ค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย  ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน และทดสอบสมมุติฐานด้วยค่าที และค่าเอฟ

ผลการวิจัยพบว่า 1) ในภาพรวมผู้สูงอายุมีความสามารถในการพึ่งพาตนเองอยู่ในระดับปานกลาง และมีการปฏิบัติตนตามหลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงเพื่อการพึ่งพาตนเองอยู่ในระดับมาก ผู้สูงอายุที่มีเพศต่างกัน มีความสามารถในการพึ่งพาตนเอง และปฏิบัติตามหลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงเพื่อการพึ่งพาตนเองไม่ต่างกัน  แต่ผู้สูงอายุที่มีอายุ  สถานภาพการสมรส การศึกษา สภาพที่อยู่อาศัย อาชีพและรายได้เฉลี่ยต่อเดือน ต่างกัน มีความสามารถในการพึ่งพาตนเอง และปฏิบัติตนตามหลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงเพื่อการพึ่งพาตนเอง ต่างกัน  ผู้สูงอายุมีความคิดเห็นที่มีค่าความถี่สูงสุด ต่อความสามารถในการพึ่งพาตนเองตามหลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง คือ ต้องมีสุขภาพดี มีเงินเพียงพอในการใช้จ่าย รับประทานผักและผลไม้ให้มาก และดำรงชีวิตต้องเดินทางสายกลาง  

ข้อค้นพบจากงานวิจัยนี้ คือ  ผู้สูงอายุในชุมชนมีการดูแลสุขภาพกายและสุขภาพใจที่ดีอยู่แล้ว ส่งผลให้ชุมชนเกิดความสงบสุขและเป็นชุมชนแห่งคุณธรรม แต่ควรมีการพัฒนาให้ผู้สูงอายุรู้เท่าทันในการใช้เทคโนโลยีเชิงสร้างสรรค์